Ιδεολογικός Σκοταδισμός

Είναι κάτι παραπάνω απο βέβαιο ότι διανύουμε μία περίοδο ιστορικά όπου την ιδεολογική κυριαρχία την έχει το σύστημα , με τις «αριστερές» ή και τις δεξιές εκδοχές του . Φιλοσοφικά όπου δεν κυριαρχεί ο ιδεαλισμός , η μεταφυσική και ο μυστικισμός επικρατεί σύγχυση και άγνοια .

Είναι νομίζω προφανές ότι ακόμη και στον χώρο της κομμουνιστικής ή «κομμουνιστικής» αριστεράς , τα εισαγωγικά τα βάζει ό καθένας όπου και όπως θέλει  ( και αυτό ακόμη καταδεικνύει το γεγονός ότι δεν υπάρχει μία κυριαρχούσα ή δεσπόζουσα άποψη για το τί είναι κομμουνιστικό ).

Εν ολίγοις όλη η κοινωνία είναι μέσα σε σκοτάδι . Μέσα σε ένα σκοτάδι το οποίο κατά άλλους είναι παροδικό και θα έρθει το φώς σύντομα , για άλλους δεν υπάρχει σκοτάδι ,για άλλους απλά νύχτωσε και σε λίγο ξημερώνει , βιώνουμε δηλαδή  ένα περιοδικό φαινόμενο κτλπ κτλπ ...

Αυτή η περιγραφική εισαγωγή θέλει απλά να πεί αυτό που βιώνει ο καθένας , ότι ζούμε σε μία εποχή συνθέσεων , μετασχηματισμών ,κρίσης ,ανασυγκροτήσεων μίας εποχής μεταβατικής απο όλες τις απόψεις . Μετάβασης της οποίας ο προορισμός δεν είναι καθόλου προαποφασισμένος και καθορισμένος .  Αντίθετα , κόντρα στην μεταφυσική μοιρολατρία και την παγκοσμιοποιημένη συνομωσιολογία ο προορισμός της μετάβασης είναι αποτέλεσμα ,αποκλειστικά,  του ανταγωνιστικού αγώνα ομάδων ανθρώπων με διαφορετικά  συμφέροντα . 

Ο προορισμός της μετάβασης θα κριθεί απο το τι θα αποφασίσουν αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων . Τουλάχιστον πρέπει να συμφωνήσουμε ότι οι κοινωνίες των ανθρώπων κινούνται απο  οργανώσεις –συλλογικότητες ανθρώπων που πάνε κόντρα στην οργανωμένη και κυρίαρχη εξουσία κάθε φορά . Και ότι αυτή η εξουσία κάθε μα κάθε φορά ήθελε και θέλει να παραμείνει στην θέση της πάσει  θυσία , θυσία ή θυσίες που πάντα οι υποτελείς πληρώνουν.

Τουλάχιστον μπορούν όλοι οι λογικά και ιστορικά σκεπτόμενοι άνθρωποι να καταλάβουν το εξής . Δεν έγινε ποτέ και δεν θα γίνει και ποτέ η τάξη ! που είναι στην εξουσία (στις ταξικές κοινωνίες) να  παραιτηθεί των συμφερόντων της και να αυτοκτονήσει . Δεν πρόκειται δηλαδή να σου πεί ο κεφαλαιοκράτης  ...

Εντάξει σου  δίνω τα μέσα παραγωγής , σου δίνω και τις τράπεζες σου δίνω και τα πλοία, σου τα δίνω όλα  να τα διαχειριστείς εσύ λαέ! Πάρτα λοιπόν τι περιμένεις ? Δεν θα σε εκμεταλλεύομαι πιά , δεν θα σε καταπιέζω , κουράστηκα ,θα αποσυρθώ...  (Για αυτό που λέγεται ότι λόγω της κρίσης ο καπιταλισμός θα κατερεύσει είναι μία αφελέστατη και ανιστόρητη άποψη .Ίσα ίσα ο καπιταλισμός γίνεται πολύ πιο αδηφάγος και καταστροφικός όταν είναι σε κρίση .)

Συνεπώς αφού αυτό δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ,όπως καμία τάξη,κάστα,οικογένεια που ήταν στην εξουσία απο τα αρχαία χρόνια πάντα προσέβλεπε είτε στην διεύρυνση της κυριαρχίας της είτε στην συντήρηση της . Αυτό το πολύ απλό το γνωρίζουν όλοι όσοι ευαγγελίζονται τις ειρηνικές επαναστάσεις όλοι όσοι θέλουν να εξανθρωπίσουν το τέρας που λέγεται ιμπεριαλισμός  .

 Επειδή το ένα διαιρείται πάντα σε δύο αλληλοαποκλειόμενα (και όχι τα δύο σε ένα όπως για αιώνες έχει κυριαρχήσει) , η σχέση αλλήλων  λέγεται διαλεκτική . 

Τι κρίμα όμως που η επανάσταση και η μεταρρύθμιση είναι οι δύο πλευρές της κοινωνικής προόδου.. . Όπως και η ζωή δεν συνυπάρχει με τον θάνατο , αλλά ο θάνατος είναι η απουσία της ζωής έτσι και η επανάσταση δεν συνυπάρχει με την μεταρρύθμιση .

Αν αμφιβάλλετε για την  υλιστική διαλεκτική δεν έχετε παρά να σκεφτείται , άνδρας -γυναίκα , φώς -σκοτάδι , Μέρα- νύχτα , Αμερική- Ρωσία ,παραγωγοί -καταναλωτές ,εκμεταλλευτές- εκμεταλευόμενοι ,εργατική τάξη –κεφάλαιο , ύλη -πνεύμα , ποσότητα –ποιότητα,άρνηση κατάφαση , + και - ,βορράς νότος   και δεν υπάρχει τελειωμός ...

Όλη η πραγματικότητα απο το σύμπαν μέχρι την πολιτική και τον έρωτα κυβερνάται και κινείται απο  αντιθέσεις . Η αντίθεση λοιπόν είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων. Ένα ακόμη παράδειγμα , στα μόρια,  οι διαμοριακές δυνάμεις κατατάσσονται σε ελκτικές και απωθητικές , αν αναλύσουμε τις απωθητικές δυνάμεις σε ένα άτομο π.χ. θα δούμε ότι και αυτές αναλύονται σε θετικά φορτισμένα πρωτόνια τα οποία αντιτίθενται στα ηλεκτρόνια που είναι αρνητικά φορτισμένα ...

Έχουν όλα σχέση λοιπόν , οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν κινούνται βάση θεϊκών νόμων αλλά της αντίθεσης μεταξύ οργανωμένων συμφερόντων. 

Στον καπιταλισμό αυτή η κυρίαρχη αντίθεση είναι ανάμεσα στην εργατική τάξη και το κεφάλαιο(αστική τάξη) . Πολύ απλά γιατί ο καπιταλισμός είναι μία κοινωνία που βασίζει την ύπαρξη της στην εκμετάλλευση και καταπίεση των εργαζομένων . Έτσι υπάρχει ο καπιταλισμός και μόνο έτσι . Βασίζεται κυρίως εκεί και χωρίς αυτήν την εκμεταλευτική σχέση δεν θα μπορούσε να υπάρχει .  

Το τερατώδες κεφάλαιο είναι μία κοινωνική σχέση και εκλαικευμένα είναι η  συσσωρευμένη απλήρωτη εργασία !

Τόσο απλό είναι , δουλεύεις  για μένα και σε πληρώνω  λιγότερο ώστε να συσσωρεύσω πλούτο . Έτσι συσσωρεύεται ο πλούτος .   

Εκτός απο αυτό υπάρχει και ο πλασματικός τρόπος παραγωγής πλούτου,ή λεγόμενη άϋλη οικονομία(παράγωγα,τόκοι,swaps,δομημένα κτλπ κτλπ) η οποία βέβαια  βασίζεται στην υλική και πραγματική οικονομία .

 Όσοι δεν το πιστεύουν αυτό θα μπορούσαν ίσως να λύσουν το άλυτο πρόβλημα της επιβίωσης  των  χρηματιστών  και  τραπεζιτών  ,επενδυτών και των  «χρυσών παιδιών» χωρίς φαγητό ,φάρμακα ,ρούχα ,υπολογιστές ,αυτοκίνητα, χαρτί  και  πάει λέγοντας . Μάλιστα η πραγματική οικονομία δεν είναι  απλά η εξασφάλιση  της επιβίωσης  και η συντήρηση των ανθρώπινων αναγκών αλλά είναι και εκείνη που δίνει την πίστη ,δίνει τα εχέγγυα στην άυλη οικονομία για να «αναπτυχθεί» .  

Έχοντας πεί όλα αυτά θα ήθελα να τονίσω και να κλείσω αυτή την πρώτη ενότητα με ένα συμπέρασμα . Όλοι αυτοί που θέλουν να είναι σε κυβερνήσεις ή θέλουν να «μεταρρυθμίσουν» τον καπιταλισμό συνειδητά ξεχνάνε το βασικό και ουσιώδες ζήτημα αυτής της εκμετάλλευσης των εργαζομένων απο την πλουτοκρατία . «Ξεχνάνε» γιατί είτε προσβλέπουν να ανέλθουν σε αστούς που θα εκμεταλλεύονται εργαζόμενους , είτε γιατί πιστεύουν ότι δεν μπορεί να αλλάξει είτε γιατί είναι ήδη αστοί και συνεπώς έχουν ίδιον συμφέρον .

Αυτές οι απόψεις δυστηχώς έχουν επικρατήσει  στην κοινωνία μας . Ο ρεφορμισμός ,ο ταξικός συμβιβασμός ,η ταξική συνεργασία και εν τέλει η απαλοιφή της αντίθεσης κεφάλαιο εργασία .

Η πολιτική που κυριαρχεί ουσιαστικά στα πλαίσια της «αριστεράς» είναι η πολιτική της σοσιαλδημοκρατίας . Είναι απόψεις πολύ παλιές κάποιος θα μπορούσε να πεί όσο παλιές όσο και η πολιτεία του πλάτωνα  , οι ιδέες του ουτοπικού σοσιαλισμού του σαιν σιμόν του φουριέ και του όουεν ... Είναι οι πραγματικές ιδεοληψίες .Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουν υπάρξει όλα τα αρνητικά ιστορικά παραδείγματα των αδιεξόδων αυτών των πολιτικών , απο τον Αλιέντε μέχρι και το σημερινό Νεπάλ  και το τραγικό είναι ότι αυτοί που προσδοκούν σε τέτοιες πολιτικές το γνωρίζουν αυτό και συνειδητά το  πράττουν . 

Συνειδητά διαλέγουν να συγκεράσουν τα συμφέροντα των μικροαστικών και εργατικών στρωμάτων με την μεγαλοαστική τάξη , συνειδητά διαλέγουν τον δρόμο της συνθηκολόγησης και του συμβιβασμού .Αυτή είναι και η πολιτική του εφικτού η αποδοχή της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης .

Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς αυτό , αυτό που μένει είναι να δυναμώσει η επαναστατική κομμουνιστική κατεύθυνση στο κίνημα ώστε όλες αυτές οι φαιδρότητες να σβήσουν . Ώστε η πραγματικά ρεαλιστική πολιτική για τους εργάτες και τον λαό να τεθεί σε εφαρμογή , η απελευθέρωση τους απο την εκμετάλλευση και την καταπίεση .

Θα ήθελα να θέσω το ζήτημα της Ευρωπαικής Ένωσης του ,ευρώ και της «Παγκοσμιοποίησης»

Συνεχίζοντας θέλω να τονίσω ότι η άποψη που φέρεται απο τον ΣΥΡΙΖΑ ώς αριστερή και ανατρεπτική δεν είναι τίποτα άλλο απο ένα πράσινο αναμάσημα σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών . Δυστηχώς τα μηρυκαστικά και κολλημένα στόματα αυτής της πράσινης πολιτικής είναι ακόμη πιο δεξιά ,έστω φραστικά , ακόμη και απο τον λαοπλάνο και δημαγωγό  Ανδρέα «Παπατζή» Παπανδρέου , οποίος υπόσχονταν μία ανεξαρτησία της Ελλάδας , κοινωνικοίηση προβληματικών επιχειρήσεων (εξαγορά τους απο το αστικό κράτος δηλαδή) ,  μιλούσε ψευδεπίγραφα για λήξη της εκμετάλλευσης , για τον σοσιαλισμό και γενικά σταματημό δεν είχε η ψευδολογία και η αντιγραφή αριστερών συνθημάτων .

Ο Ηλίας Ηλιού , ένας εκ των , ιδεολογικών και πολιτικών συμβόλων των  οπαδών του Ευρωκομμουνισμού και της αστικής δημοκρατίας είχε γράψει ένα βιβλίο στο οποίο πολεμούσε την κοινή αγορά , όπως λέγονταν το 1960 ,ο πρόδρομος της ΕΟΚ . Μάλιστα έκανε μία μαρξίζουσα ανάλυση όπως και ο καθηγητής Κιτσάκης για τους λόγους που δεν πρέπει η Ελλάδα να συμμετάσχει σε μία τέτοια οικονομική ένωση .  Ακόμη και μία ξεδοντιασμένη και υποταγμένη αριστερά που ήταν η ΕΔΑ μπορεί κάποιος να πεί ότι ήταν παρασάγγας πιο αριστερή απο τα τέκνα της τον ΣΥΡΙΖΑ . 

Αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο αφού η επιρροή και ακτινοβολία των κομμουνιστικών απόψεων ήταν αρκετά πιο δυνατές το 1960 αλλά και είχαν σοβαρές ρίζες σε εργατικά στρώματα σε φοιτητές και σε ευρήτερα μικροαστικά στρώματα.   Συνδυαστικά με την ύπαρξη μίας εκφυλιζόμενης Σοβιετικής ένωσης και μίας  επαναστατημένης Κίνας , αντιπολεμικών κινημάτων , Μάηδες του 1968 ,φθινόπωρα του 1968  είναι γενικά αποδεκτό ότι ο ανατολικός άνεμος φυσούσε πιο δυνατά απο τον δυτικό την δεκαετία των ανολοκλήρωτων θυελλών του 1960-1970 και αυτό είχε φυσικά αντανάκλαση στην ιδεολογία και πολιτική . Μπορεί κάποιος συνεπώς να πεί ότι παίζει μεγάλο ρόλο το Ελλαδικό με το Διεθνές και το που βρίσκεται το κίνημα διεθνώς σήμερα .

Επικρατούν λοιπόν σήμερα ιδέες και αντιλήψεις παλιές . Ιδέες ρευμάτων που οδηγούνται πιο δεξιά απο όταν ξεκίνησαν  ,που ενσωματώνονται στο σύστημα .

Η Ευρωπαική Ένωση αποδεικνύεται περίτρανα ότι όχι μόνο ολοκλήρωση καπιταλιστική δεν είναι , αλλά  δεν είναι καν  κάτι ενιαίο .Αντιθέτως  ήταν μία φυγή πρός τα μπρός των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών ώστε να μπούν δυναμικά και να παίξουν έναν ρόλο ανταγωνιστικού πόλου προς τις ΗΠΑ και την κυριαρχία του δολλαρίου . Αυτή η ψευτοσυμμαχία δεν αναίρεσε τα συμφέροντα της κάθε εθνικής αστικής τάξης  , δεν αναίρεσε  τα ανταγωνιστικά συμφέροντα των τραπεζών ,των βιομηχανιών  των διάφορων εθνών .

Το πλαίσιο ύπαρξης της Ελλάδας εκεί είναι να γίνει ούτε λίγο ούτε πολύ ο σερβιτόρος ,παροχέας υπηρεσιών των δυνατών βιομηχανικών χωρών του Βορρά , χωρίς καμία παραγωγή και βιομηχανία , εξαρτώμενη και αδύναμη . Αποδείχθηκε λοιπόν ότι όχι μόνο ισότιμη δεν είναι αλλά ούτε  και ένωση . 

Καταρρίφθηκε ο μύθος της «Ένωσης» στις συνειδήσεις του λαού όπως τώρα σιγά σιγά καταρρίπτεται και το ψέμα της Παγκοσμιοποίησης .  Δεν υπάρχει μία κυβέρνηση , μία βουλή ,μία εξουσία , ένας στρατός , μία αστυνομία  ένα λαός κτλπ . Συνειδητά για να αναπαραχθεί μία ανημπόρια ανατροπής του καπιταλισμού κάποιοι φτύνουν τα ψέμματα τους . Μας λένε ότι όλος ο κόσμος αλληλοεξαρτάται απο όλο τον κόσμο και κατά κάποιο τρόπο όλα είναι αποτέλεσμα συμφωνιών των ισχυρών .

Το δόγμα της Παγκοσμιοποίησης ξεκίνησε μετά το 1990 και την «κατάρρευση» της Σ.Ε απο τον Τζ. Μπούς τον πρεσβύτερο . Είχε ξεκινήσει ώς Νέα τάξη πραγμάτων αλλά επειδή ήταν πολύ αιχμηρό και ακούγονταν απειλητικό άλλαξε με τον όρο Παγκοσμιοποίηση  ...

Η οποία είναι η δήλωση της πλήρους επικράτησης του Καπιταλισμού παγκοσμίως . Η δήλωση της διάθεσης για παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ (άσχετα που δεν τους βγήκε) και η αποδοχή πλέον απο όλα τα κράτη και λαούς τον μονόδρομο του καπιταλισμού είς τους αιώνες των αιώνων ...

Αυτό το πήραν πολλοί για να δικαιολογήσουν τις ρεφορμιστικές και συστημικές απόψεις τους και το κάνανε σημαία. Ακόμα και σήμερα βλέπει κανείς τον όρο «νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση»  ...Η «παγκόσμια ελίτ» οι «αγορές» κτλπ ... Δεν υπάρχει κάποιο τέτοιο παγκόσμιο κλάμπ ...Υπάρχουν προφανώς συμφωνίες και συννενοήσεις  ,συμμαχίες και εχθρότητες αλλά δυστηχώς για πολλούς υπάρχει μία σκακιέρα με πολλους επίδοξους βασιλιάδες (βέβαια όπως έλεγα και παραπάνω οι βασικοί διεκδικητές είναι δύο και  θα είναι πάντα δύο ...Άσχετα αν αυτοί οι δύο μπορεί να είναι άλλοι στο μέλλον κτλπ ) ...

 Αυτές οι αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστών εδράζονται στο γεγονός ότι οι εταιρείες έχουν τα κεντρικά τους γραφεία σε συγκεκριμένες χώρες όσο πολυεθνικές και να είναι .Η ύπαρξη των συνόρων και των εθνών κρατών είναι ακριβώς εκείνη η μορφή που εξηγεί γιατί ισχύει κάτι τέτοιο.Αυτές  οι αντιθέσεις εκφράστηκαν ιστορικά με πολέμους  . Άυτό το ψέμα που κυριαρχεί περί μίας ενιαίας κυριαρχίας κάποιων είτε σε αστείες και ναζιστικές αναλύσεις περί ελοχίμ μασώνων και πρωτόκολα της Σιών με την εβραική κυριαρχία στον κόσμο είτε απο υποταγμένα κομμάτια μικροαστικής ή και αστικής καταγωγής που βλέπουν την επιβίωση τους μόνο μέσα απο την «βοήθεια» των ξένων δυνάμεων .

Είναι πολύ αστείο να επιχειρεί κάποιος να εξηγήσει τέτοια ψεύτικα ιδεολογήματα.  Μόνο μπρός στον κίνδυνο του κομμουνισμού μπορεί να συμμαχήσουν ,ευκαιριακά , και αυτό γιατί τους απειλεί όλους .  Κατά τα άλλα , η κάθε αστική τάξη θα κοιτάξει τα συμφέροντα της κόντρα στων άλλων . Και φυσικά ο κάθε καπιταλιστής θα κοιτάξει τα συμφέροντα του κόντρα στους άλλους ανταγωνιστές του κάνοντας συμμαχίες κτλπ κτλπ .Οι μόνοι που έχουν τα ίδια συμφέροντα είναι οι λαοί , με έναν φυσικό τρόπο τα συμφέροντα των πολλών ήταν ιστορικά παγκοσμιοποιημένα . Αυτό ναι ισχύει , οι λαοί  έχουν ή θα έπρεπε να έχουν τα ίδια όνειρα και προσδοκίες ...

Μετά τον σκοταδισμό έρχεται η αναγέννηση.

(Προσεχώς  ένα κείμενο κριτική στο Βιβλίο «Περιεκτική Δημοκρατία» που αναφέρεται εκτενώς στην παγκοσμιοποίηση)