Άλλο αντιφασίστας-Άλλο αντιχρυσαυγίτης.

Χωρίς ίχνος ελιτισμού ή προσπάθειας να διαχωρίσω τα δημοκρατικά αισθήματα οποιουδήποτε νιώθω την ανάγκη να σχολιάσω κάποια ζητήματα που ανέκυψαν το τελευταίο διάστημα.

Επειδή βγήκαν παγανιά τα παπαγαλάκια του συστήματος, (βλέπε Πρετεντέρηδες και σία...) και ξεσπάθωσαν για την άνοδο του νεοναζισμού πρέπει και εμείς να τους "θυμίσουμε" κάποια πράγματα.

Ο φασισμός είναι η χωρίς προσχήματα-γυμνή και πραγματική μορφή του καπιταλισμού.

Πάρτε την ουσία της ιδεολογίας της αστικής τάξης σήμερα,δηλαδή την ιδεολογία της "αγοράς", της υπεράσπισης της εκμετάλλευσης και καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Ας δούμε το καθοριστικό στοιχείο της ιδεολογίας αυτής που δεν είναι άλλο από τον "κοινωνικό δαρβινισμό". 
Δηλαδή η άποψη ότι "όσοι είναι ικανοί θα πετύχουν και οι υπόλοιποι θα γίνουν εργάτες και θα δουλεύουν για τους ικανούς" , θα δείτε ότι είναι ο πυρήνας μίας λογικής η οποία στην ουσία είναι ο νόμος της ζούγκλας στις ανθρώπινες κοινωνίες και συγκεκριμένα στην καπιταλιστική κοινωνία.

Αυτή η λογική,δηλαδή ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας,η εργατική τάξη,οι εργαζόμενες μάζες πρέπει να είναι μισθωτοί δούλοι των "ικανών" αρπακτικών και εκμεταλλευτών μεγαλοκεφαλαιοκρατών  είναι στην πραγματικότητα η ίδια και στον φασισμό αλλά και στην αστική δημοκρατία.

Η διαφορά είναι ότι στην αστική δημοκρατία μπορεί η άρχουσα τάξη να διασφαλίσει την ενσωμάτωση και διαχείριση των εργατικών μαζών με μεγαλύτερη άνεση ενώ στην καπιταλιστική κρίση αυτή η δυνατότητα είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Το γιατί στην καπιταλιστική κρίση αυτό δεν γίνεται μπορούμε να το πούμε συνοπτικά ώς εξής.

Στην καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης (όλες οι κρίσεις βασίζονται εκεί άσχετα με το πώς εκφράζονται,πχ χρηματοπιστωτική φούσκα,χρηματιστηριακή φούσκα κλπ)
είτε θα καταστραφεί μεγάλο κεφάλαιο είτε θα καταστραφούν παραγωγικές δυνάμεις.

Για να το κάνω ακόμη πιο λιανά,στον καπιταλισμό έχουμε : ιδιοποίηση των κερδών και κοινωνικοποίηση των ζημιών , ας κρατήσουμε αυτό σαν μπούσουλα.

Στην καπιταλιστική κρίση έχουμε τεράστια μείωση των κερδών και πολύ μεγάλη αύξηση των ζημιών άρα το ξεροκόματο που πέταγε το μεγάλο κεφάλαιο στον λαό για να τον ενσωματώσει και αλλοτριώσει δεν υπάρχει πιά.
Και όχι μόνο αυτό αλλά υπάρχουν τεράστιες ζημιές που το κεφάλαιο(μέσω του κράτους) θέλει να φορτώσει στον λαό ώστε

1.Να μην καταρρεύσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα,βασικός πυλώνας του καπιταλισμού
2.Να μην αποδυναμωθεί σε σχέση με τους ανταγωνιστές του
3.Να κερδοφορήσει και να τσακίσει τους ανταγωνιστές του.

*Το κεφάλαιο δεν ήταν ούτε θα είναι ενιαίο,το κάθε κράτος με το δικό του κεφάλαιο ιμπεριαλιστικό ή εξαρτημένο επιδιώκει είτε παγκόσμια κυριαρχία είτε αναζήτηση ξένου προστάτη ανάλογα σε ποιά κατηγορία είναι.Έχουμε δηλαδή εσωτερικές διαμάχες,αντιθέσεις ανάμεσα στις μερίδες του κεφαλαίου οι οποίες συγκροτούνται βασικά σε κράτη

Αυτά ώς μία μικρή παρένθεση.

Ο Αντιφασισμός είναι αντικαπιταλισμός.

Όχι ο φασισμός,δεν υπήρχε πριν τον καπιταλισμό,δεν είναι στοιχεία ψυχολογίας του ατόμου,δεν πηγάζει από την κοινωνία δεν είναι η μη-ανοχή στο διαφορετικό.
Δεν πηγάζει από τον ρατσισμό.
Άυτές είναι δευτερεύουσες πλευρές του φασισμού.Φυσικά στον φασισμό έχουμε την αποθέωση του "μεγάλου ανθρώπου" έχουμε την ανάδειξη ενός "υπέρ-ανθρώπου" όμως αν το δείτε από κόντα,νομίζετε ότι το υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο πώς ένιωθε ο 
Χίτλερ και στο πώς νιώθει ο Σόρος ή ο Ρούπερτ Μέρτοκ, νομίζετε ότι υπάρχει ουσιαστική διαφορά στο πώς βλέπουν την κοινωνία;
Ή ακόμη ακόμη, και μικρότερα ψάρια όπως ο Βγενόπουλος,Λάτσης,Βαρδυνογιάννης κλπ.

Η κοσμοθεωρία αυτών των υπανθρώπων είναι "θέλω να κυριαρχήσω και για αυτό θα εκμεταλλευτώ τους πάντες και τα πάντα"
Δεν υπάρχουν αναστολές,δεν υπάρχουν δισταγμοί.
Ξέρετε γιατί; Γιατί αν ο Μελισαννίδης ή ο Ωνάσης είχαν δισταγμούς θα έβγαινε κάποιος πιό αδίστακτος καπιταλιστής και θα τους κατατρόπωνε.
Αυτή είναι η ουσία της αστικής ιδεολογίας,της καταστροφικής λογικής η οποία θυσιάζει στον βωμό του κέρδους ολόκληρους λαούς.

Αφού φτάσαμε μέχρι εδώ,είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό ότι είναι "τεχνική" διαφορά η φυλετική διαφοροποίηση ή οι διαστροφές που προσέθεσαν οι ναζιστές και οι φασίστες στο θεωρητικό οικοδόμημα της αστικής ιδεολογίας.
Δεν αφορούν την ουσία,έχουν να κάνουν με αποπροσανατολιστικές μεθόδους αναζήτησης ενός φανταστικού εχθρού.
 Είναι η αντανάκλαση μίας ξεκάθαρης προσπάθειας θεωρητικής έκφρασης του κοινωνικού δαρβινισμού στην κοινωνία.
Ο φυλετισμός είναι η απόλυτη έκφραση του εθνοκεντρικού ατομισμού.

Άρα.
Δεν είναι ο πρετεντέρης αντιφασίστας,όπως δεν είναι και το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που ήρθε σε μία συνέλευση που παρακολούθησα τις προάλλες ώστε να αλιεύσει ψηφαλάκια.

Νομίζουν κάποιοι ότι αν βουτήξουν στην κολυμπήθρα του αντιχρυσαυγητισμού θα ξεχάσουμε ότι είναι οι ίδιοι που έφτιαξαν τους ναζιστές παρακρατικούς.
Οι ίδιοι οι οποίοι διαχέουν την κοινωνικά καταστροφική ιδεολογία τους,η οποία θέλει την ταξική αδικία,την εκμετάλλευση ,την καταπίεση ,το μονοπώλιο της κρατικής βίας.

Για να μην παρεξηγηθώ,υπάρχουν κομμάτια του λαού τα οποία είναι δημοκρατικά και προοδευτικά όμως δεν είναι κατ'ανάγκη αντιφασιστικά.
Είναι αντιχρυσαυγίτικα-δημοκρατικά-προοδευτικά.

Και όποιος αναρωτηθεί για το κατά πόσο η άποψη μου κολλάει με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Ναι! Κολλάει ,το ΕΑΜ μιλούσε για λαϊκή κυριαρχία και ανεξαρτησία.
Δηλαδή σοσιαλισμό.(Δηλαδή όχι καπιταλισμό.)
Ξέρετε... τον ορίτζιναλ όχι αυτόν του Αντρέα.