Προς την πανελλαδικοποίηση της ΠΑΑΣ: Αναγκαιότητα και πώς βλέπουμε εμείς την συμμετοχή μας

Το κείμενο αυτό αποτελεί την εισήγηση στην εκδήλωση των Αγωνιστικών Κινήσεων Θεσσσαλονίκης εν όψει της πανελλαδικής συνάντησης της ΠΑΑΣ.

Προς την πανελλαδικοποίηση της ΠΑΑΣ:

Αναγκαιότητα και πώς βλέπουμε εμείς την συμμετοχή μας

 Προλογίζοντας

 Πριν από ένα χρόνο περίπου οι Αγωνιστικές Κινήσεις στο Πανελλαδικό Συντονιστικό τους πήραν την απόφαση για την συμμετοχή τους σαν συλλογικότητα μέσα στην ΠΑΑΣ. Ένα χρόνο μετά και βαδίζοντας προς την Πανελλαδικοποίηση αυτού του μετωπικού σχήματος θα θέλαμε να αναφέρουμε κάποια πράγματα επιγραμματικά για το ποιες ήταν οι αναγκαιότητες δημιουργίας του και οι λόγοι συμμετοχής μας.

Πολιτικές εξελίξεις και κατάσταση του κινήματος και της αριστεράς

Η πρόταση αυτή κατατέθηκε από το ΚΚΕ (μ-λ) και έχει βρει αρχικά ανταπόκριση από το Μ-Λ ΚΚΕ και από κάποιους ανένταχτους αγωνιστές. Αυτό έγινε στην βάση των εξελίξεων και των καταστάσεων που διαμορφώθηκαν με βάση την επίθεση του συστήματος αλλά και τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται στο κίνημα:

1) Αυτήν την νέα περίοδο που έχει ανοίξει τα τελευταία 3 χρόνια οι λαοί σε παγκόσμιο επίπεδο βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα νέο κύκλο βάρβαρης επίθεσης από το καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η επίθεση που είχε αρχίσει τα τελευταία 30 χρόνια περίπου επιταχύνεται με τρομακτικούς ρυθμούς με βάσει την κρίση του συστήματος και αναδεικνύει το πραγματικό πρόσωπο και τα πολλά αδιέξοδα αυτού του συστήματος. Οι πολιτικές αυτές έχουν ως στόχο το ξαναμοίρασμα των χώρων του πλανήτη ανάμεσα στις κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και την μετατροπή του συνόλου των εργαζομένων σε σύγχρονους δούλους. Αυτές οι πολιτικές εφαρμόζονται τόσο στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις (βλ ΗΠΑ) όσο (με τεράστιους ρυθμούς) και στις εξαρτημένες χώρες. Ο ανταγωνισμών των δυνάμεων αυτών γιγαντώνεται με βάσει την κρίση και τα αδιέξοδα και αυτό μπορεί κάλλιστα να οδηγεί σε θερμές πολεμικές συγκρούσεις και στο μακέλεμα των λαών και σε καταστροφές χωρών ολόκληρων.

2) Στην χώρα μας η εξάρτηση από ΗΠΑ και ΕΕ είναι αυτή που καθορίζει και πολλαπλασιάζει τους ρυθμούς της επίθεσης. Η διάλυση της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, το ξεπούλημα όλου του παραγωγικού πλούτου ακόμα και τεράστιων εκτάσεων γης (βλ μεταλλεία Χαλκιδικής) στις ορέξεις του ξένου κεφαλαίου, η παραρτημοποίηση της χώρας, και η παραχώρηση των στρατιωτικών βάσεων είναι μερικά από τα δεδομένα που μας οδηγούν σε αυτήν την ανάλυση. Το αστικό πολιτικό προσωπικό και τα κόμματά του (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΔΗΜΑΡ) δείχνουν όλο και περισσότερο τον ξενόδουλο χαρακτήρα τους προσαρμόζοντας και προωθώντας την επίθεση στην βάσει των αναγκών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα φασιστικοποιούν ακόμα περισσότερο την δημόσια και πολιτική ζωή αναβαθμίζοντας την κρατική τρομοκρατία και καταστολή, καταργώντας το Άσυλο, ανοίγοντας ξανά την θεωρία των δύο άκρων για να εξισώσουν τους φασίστες με τους αγωνιστές και την αριστερά. Στόχος είναι η ολοκληρωτική υποδούλωση του λαού και της νεολαίας στις νέες ανάγκες του ξένου κεφαλαίου. Καμιά προοπτική δεν μπορεί να μας προσφέρει αυτό το σύστημα πέρα από την φτώχεια την ανεργία και την μετανάστευση. Η ανεργία στου νέους ξεπερνάει πλέον το 60%, ενώ για χιλιάδες νεολαίους ακόμα το δικαίωμα στην στοιχειώδη δωρεάν εκπαίδευση πλέον αναιρείται

3) Μαζί με όλα αυτά όμως βλέπουμε ότι οι λαοί σιγά σιγά βγαίνουν ξανά στο προσκήνιο στην βάση της αντίθεσής τους με την ιμπεριαλιστική επέλαση. Ιδιαίτερα τα τελευταία 3 χρόνια οι εξεγέρσεις που ξεσπούν στην Β Αφρική, στην Μ Ανατολή, αλλά και μέσα στην Ευρώπη και συνολικά στον δυτικό κόσμο δείχνουν την αναγκαιότητα αλλά και την δυνατότητα ύπαρξης μετώπου πάλης των λαών. Αντίστοιχα και στην χώρα μας ο λαός μας δίνει όπως μπορεί μικρές αλλά και μεγάλες μάχες. Φυσικά μέσα σε όλες αυτές τις μάχες που δίνει δεν συγκρούεται μόνο με την κυβερνητική πολιτική και τις απαιτήσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ. Μπαίνει σιγά σιγά στην διαδικασία να αναμετρηθεί με την κατάσταση του λαϊκού κινήματος, την ήττα και την διάλυση του. Αντιμετωπίζει μια κυρίαρχη αριστερά που μπαίνει συνεχώς ανάχωμα στην διαδικασία οργάνωσης της πάλης του. Είτε με την πρόφαση της «καθαρότητας» και του αιτήματος για «λαϊκή εξουσία» που επί της ουσίας γίνεται το άλλοθι για την αποχώρηση από την ταξική πάλη (ΚΚΕ). Είτε με τις υποσχέσεις κι τις αυταπάτες για «αριστερές κυβερνήσεις» που θα επαναδιαπραγματευτούν τα μνημόνια και θα λύσουν τα προβλήματα του λαού που σπέρνει αυτήν την στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και οι άλλες προτάσεις τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ (με «Κάτω η Κυβέρνηση» και εφαρμογή «μεταβατικού προγράμματος») δεν μπορούν να ξεφύγουν από την κοινοβουλευτική λογική που επιδιώκουν έναν πιο  «ριζοσπαστικό» διαχειριστή που ίσως και με ολίγον κίνημα θα τα εφαρμόσει αυτά.

Με βάση αυτά τα δεδομένα προωθήθηκε η ανάγκη δημιουργίας ενός μόνιμου μετωπικού συντονισμού και κοινής δράσης με τις εξής βασικές κατευθύνσεις:

i) την ανάδειξη της ανάγκης για τον λαό και την νεολαία να παλέψει μαζικά και αποφασισμένα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, την φτώχεια, την επίθεση. Της ανειρήνευτης πάλης ενάντια στο κεφάλαιο και στο σύστημα

ii) της ανάδειξης και ενδυνάμωσης της αντιμπεριαλιστκής πάλης ενάντια στην εξάρτηση, στην διάλυση της παραγωγής, τον πόλεμο. Για να ενισχυθεί η αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς που αντιμάχονται τον ιμπεριαλισμό 

iii) μετώπου αντιπαράθεσης με τις λογικές της συνδιαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, τη επίθεσης, διαπραγμάτευσης με τους δυνάστες και τον εχθρό μας.

 Οι Αγωνιστικές Κινήσεις σαν συλλογικότητα που παρεμβαίνει σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι της νεολαίας (στους φοιτητές-σπουδαστές) και φυσικά στην βάση της πολιτικής συμφωνίας με αυτές τις βασικές κατευθύνσεις (αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό, αντιδιαχειριστικό) πήραμε την απόφαση πέρσι μετά από συζήτηση στα σχήματα και στο κεντρικό συντονιστικό  μας να συμμετέχουμε και να στηρίξουμε αυτήν τη κίνηση. Γιατί και τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ έχουν μπει σε μια νέα φάση. Από την μια έχει ανοίξει με πιο αποφασιστικό τρόπο τα μέτωπά του το σύστημα (βλ διαγραφές, δίδακτρα, εντατικοποίηση, κατάργηση φοιτητικής μέριμνας, καταργήσεις σχολών κτλ) με στόχο το ξεπέταγμα δεκάδων χιλιάδων σπουδαστών έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία. Από την άλλη φαίνεται η υποχώρηση και η αποσυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος κάτω από την παρέμβαση των δυνάμεων του συστήματος (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) αλλά και της Αριστεράς που κυριαρχεί στα Πανεπιστήμια (ΚΝΕ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ). Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για τον εικονικό συνδικαλισμό που κυριάρχησε σαν λογική και δεν μπορεί απαντήσει στα πραγματικά προβλήματα των φοιτητών. Η αντιμπεριαλιστική πάλη έχει γίνει πλέον «απαγορευμένη έκφραση» μέσα στα φοιτητικά αμφιθέατρα. Έχει γίνει αποδεκτή από όλες τις δυνάμεις η λογική του «συναποφασίζειν» ανάμεσα στην Ελληνική αστική τάξη και στους ιμπεριαλιστές μη αναγνωρίζοντας την εξάρτηση και εν τέλει μην μπορώντας να εξηγήσουν τον χαρακτήρα της επίθεσης και να βάλουν τα αντίστοιχα καθήκοντα πάλης. Όσο για τον αν μπαίνουν στην διαδικασία να οργανώσουν την πάλη των φοιτητών ενάντια στην επίθεση θα θυμίσω τα «κάτω η κυβέρνηση» και τα μεταβατικά προγράμματα που μπαίνουν σαν βασική αιτηματολογία για το φκ, η αντίστοιχα την «επιστήμη στα χέρια του λαού» που φυσικά όλα πάνε μαζί με την συμμετοχή στην συνδιοίκηση και τα  «κόκκινα προγράμματα σπουδών» που θα μας κάνουν ολοκληρωμένους επιστήμονες. Πιστεύουμε λοιπόν ότι η ανάγκη να ενισχυθεί και να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική-αντιμπεριαλιτική-αντιδιαχειριστική αντίληψη και μέσα αλλά και έξω από τα φοιτητικά αμφιθέατρα (ευρύτερα στην νεολαία, αλλά και συνολικά στο λαϊκό κίνημα) είναι μεγάλη. Θέλουμε λοιπόν η ΠΑΑΣ (και με την συμμετοχή μας σε αυτήν) να παίξει αυτόν τον ρόλο αλλά ας δούμε πιο συγκεκριμένα κάποια πράγματα:

Πως βλέπουμε την ΠΑΑΣ μέσα στο λαϊκό κίνημα

    

     Η ΠΑΑΣ είναι ένα μετωπικό εργαλείο κοινής δράσης. Με αυτήν την λογική πιστεύουμε ότι πρέπει να παρεμβαίνει με έναν ανοιχτό και μαζικό τρόπο στο λαϊκό κίνημα. Είναι μεγάλη ανάγκη στο σήμερα να αναδειχτεί από ένα ευρύτερο δυναμικό κόσμου η αντίσταση και η οργάνωση του λαού σε κάθε χώρο σαν την μόνη προϋπόθεση για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Θέλουμε λοιπόν η ΠΑΑΣ:

Α) να έχει άμεση συμμετοχή στα μέτωπα πάλης του λαού. Να παρεμβαίνει σε όλους τους χώρους και τους αγώνες που ξεσπάνε (είτε σε ανέργους, είτε σε γειτονιές, είτε σε χώρους δουλειάς, είτε στην νεολαία) και να ευνοεί και να προωθεί την δημιουργία εστιών αγώνα της ενίσχυσης της λαϊκής αντίστασης. Την ανάγκη για την παραπέρα οργάνωση και τον παρατεταμένο αγώνα. Αυτό φυσικά και δεν μας φτάνει. Πρέπει αυτές οι εστίες αντίστασης να πολιτικοποιηθούν.

1)Να καταλάβουν τον χαρακτήρα της επίθεσης και ποιος είναι ο εχθρός μας. Ότι η επίθεση αυτή δεν είναι κάτι πρόσκαιρο που ήρθε με βάση την κρίση και θα περάσει κάποια στιγμή. Ότι δεν φταίνε απλά κάποιοι που «τα φάγανε» ή ότι αντιμετωπίζουμε απλά μια πολιτική ενός συγκεκριμένου πολιτικού ρεύματος (πχ νεοφιλελευθερισμός) και ότι αρκεί να επικρατήσουν τα υγιή στοιχεία για να γυρίσουμε πίσω στις καλές εποχές. Αντιμετωπίζουμε ένα σύστημα που σε παγκόσμιο επίπεδο εξαπολύει μια επίθεση συνολικά ενάντια στους λαούς για να ξεθεμελιώσει όλες τις κατακτήσεις τους. Αυτό δεν είναι κάτι που θα περάσει με την κρίση. Η φτώχεια θα παραμείνει. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πλέον πίσω στις καλές χρονιές του κοινωνικού κράτους και της ταξικής ειρήνης

2) Να προσπαθήσουν  και να επιδιώξουν την συνένωση με τα υπόλοιπα κομμάτια του λαού που αγωνίζονται. Είναι φανερή η ανάγκη του κάθε αγώνα που ξεσπάει να συνδεθεί με τους υπόλοιπους. Αυτό στην βάση του ότι η επίθεση είναι ενιαία και γενικευμένη. Δεν μπορεί ένας ένα αγώνας μόνος του, ένας κλάδος μόνος του να αντιμετωπίσει όλη την πολιτική του συστήματος ούτε να τα βάλει συνολικά με κρατική τρομοκρατία και καταστολή. Χρειάζεται σύνδεση με τους υπόλοιπους. Συντονισμό, αλληλεγγύη και δημιουργία συναγωνιστικών σχέσεων. Αυτό έχει γίνει ιδιαίτερα τρανταχτό με τον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής. Η σύνδεση των μετώπων πάλης κάτω από την λογική του Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης είναι κάτι που λείπει από το λαϊκό κίνημα.

 3) Να ξεπεράσουν τις λογικές της ανάθεσης του «νομικού δικαίου» των εκλογικών αυταπατών. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο κάθε αγώνας πρέπει να γίνει υπόθεση και κτήμα του λαού και των αγωνιστών. Ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε από τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Οι πίκρες και οι προδοσίες που αντιμετώπισαν οι εκπαιδευτικοί το τελευταίο εξάμηνο κάνουν επιτακτική την ανάγκη ενίσχυσης αυτής της λογικής. Πρέπει να ξεπεραστούν οι αντιλήψεις ότι μέσα από τα δικαστήρια και τον νομικό «αγώνα» μπορούμε να βρούμε δικαίωση. Τα δικαστήρια εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν τα συμφέροντα του αστικού κράτους. Έτσι και οι εκλογές (είτε περιφερειακές, είτε βουλευτικές) ήταν, είναι και θα είναι το γήπεδο που παίζει μπάλα το σύστημα.

Β) να προωθεί μέσα στα μέτωπα πάλης την ανάγκη ενδυνάμωσης της αντιμπεριαλιστικής πάλης. Ότι η συνολική προοπτική για  τον λαό και την νεολαία βρίσκεται σε σύγκρουση με το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Ότι ο λαός μας δεν χρειάζεται κανέναν προστάτη πάνω από το κεφάλι του είτε ξένο είτε ντόπιο. Ότι η πάλη για Ανεξαρτησία ενάντια στην  διάλυση της παραγωγής και την παραρτημοποίηση της χώρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτήν την προοπτική. Ότι υπάρχει τεράστια ανάγκη αλληλεγγύης των λαών που βρίσκονται κάτω από τον ιμπεριαλιστική κυριαρχία. Ότι πρέπει να παλέψουμε για την ειρήνη μεταξύ των λαών και να εναντιωθούμε στον πόλεμο, στο κομμάτιασμα χωρών, στις μαζικές σφαγές. Αυτό το πράγμα συνεπάγεται πάλη στην χώρα μας ενάντια στις ΝΑΤΟικές βάσεις που με τόση προθυμία παραχωρούν οι κυβερνήσεις στους Αμερικάνους.

Γ) επιδιώκουμε να φέρουμε και να συσπειρώσουμε και άλλους αγωνιστές και συλλογικότητες σε αυτή μας την προσπάθεια. Είναι έξω από την λογική του ρεύματος μας ότι το δυναμικό των δυο οργανώσεων (που είναι σε αυτήν την φάση ο κορμός της συγκρότησης της ΠΑΑΣ) φτάνει για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες που θέτει η εποχή. Πρέπει να αναζητάμε συνεχώς και άλλους ανθρώπους ή συλλογικότητες για να βάλουν πλάτη σε αυτήν την διαδικασία με βάση την λογική μας για την κοινή δράση. Ότι δηλαδή ο κάθε ένας που θέλει να συμμετέχει θα έχει ισότιμη συνεισφορά στην διαμόρφωση του πλαισίου και του χαρακτήρα της ΠΑΑΣ. Δεν θέλουμε να είναι οι δυο κύριες δυνάμεις που συμμετέχουν  αυτές που θα αποφασίζουν και όλοι οι υπόλοιποι απλά θα διεκπεραιώνουν. Όλοι οι συμμετέχοντες πρέπει να έχουν ισάξια γνώμη στην λήψη των αποφάσεων. Αυτό φυσικά προϋποθέτει και ανάλογες εσωτερικές διαδικασίες. Να επιδιώκουμε να δίνεται ο λόγος στις κατά τόπους αλλά και στις κεντρικές συνελεύσεις σε όλους τους συναγωνιστές και να επικρατεί ένα συναγωνιστικό και δημοκρατικό κλίμα και στα πλαίσια της αντιπαράθεσης των απόψεων. Δεν πιστεύουμε ότι το παρόν πολιτικό πλαίσιο της ΠΑΑΣ κατέχει «όλη την αλήθεια», ότι δεν χρίζει αλλαγών, διευκρινήσεων, ή εμβάθυνσης. Άλλωστε πρέπει να γνωρίζουμε και να προωθούμε ότι κάθε συλλογικότητα ή αγωνιστής που εντάσσεται σε αυτήν την προσπάθεια διαμορφώνει και αυτός (και με τον λόγο αλλά και γραπτά του) τα χαρακτηριστικά της ΠΑΑΣ. Υπάρχει για παράδειγμα μια ομάδα συναγωνιστών στην Ορμίλια της Χαλκιδικής (οι 2 από αυτούς ήρθαν και μίλησαν στο εργαστήριο του camping μας για τους μεταλλορύχους) που τους έγινε απεύθυνση για να συμμετέχουν στην Πανελλαδική Σύσκεψη και να συνδιαμορφώσουν με βάσει την άποψή τους το πολιτικό πλαίσιο κίνησης και δέχτηκαν. Τέτοια βήματα είναι πολύ θετικά και ενισχύουν την αντίληψη μας για το πώς θέλουμε την κοινή δράση. Με αυτό το σκεπτικό θέλουμε αυτό το σχήμα να απευθύνεται σε όλους τους αγωνιστές, τους εργαζόμενους, τους νεολαίους που αντιμετωπίζουν αυτήν την στιγμή στο πετσί τους την επίθεση.       

Λίγα λόγια για την προσπάθεια μέχρι τώρα

   Από την κατάθεση της πρότασης μέχρι σήμερα (που είναι περίπου 2 χρόνια) έχουν γίνει αρκετά βήματα και έχουν ξεπεραστεί μερικές δυσκολίες με καθυστερήσεις. Με την συμφωνία και το γράψιμο της ιδρυτικής διακήρυξης (Απρίλης 2012) στην συνέλευση στο Ακροπόλ είχαμε τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό καθυστέρησε σίγουρα την προώθηση και την συγκρότηση της ΠΑΑΣ. Φυσικά έπαιξαν ρόλο και οι διαφορετικές εκτιμήσεις για τον χαρακτήρα που πρέπει να έχει και για το πώς θα δρα. Από την νέα (ακαδημαϊκή) χρονιά έγιναν πιο αποφασιστικά βήματα: επικαιροποιήθηκε το πολιτικό πλαίσιο της Πρωτοβουλίας με βάσει τα νέα δεδομένα που προέκυψαν και επιταχύνθηκαν οι προσπάθειες για την συγκρότηση τοπικών σχημάτων . Έτσι τόσο στις κεντρικές πόλεις (Αθήνα και Θεσσαλονίκη) όσο και στην επαρχία (Καρδίτσα, Λάρισα, Σάμο Λαμία, Βόλο κτλ) δημιουργήθηκαν σχήματα με τον προσανατολισμό αυτό (είτε με το όνομα ΠΑΑΣ είτε με ονόματα που αντικατοπτρίζουν την πολιτική κατεύθυνση αυτή). Αυτά τα επιμέρους σχήματα προσπαθούν (όχι χωρίς προβλήματα) να αναπτύξουν την δράση τους τοπικά παρεμβαίνοντας είτε σε μικρές και επιμέρους είτε σε κεντρικές μάχες. Αυτό είναι από τα πιο θετικά βήματα που έχει κάνει αυτή η προσπάθεια αν αναλογιστούμε ότι αρχικά ξεκινήσαμε με την συμφωνία των δύο οργανώσεων, και τώρα μιλάμε για εκατοντάδες αγωνιστές που συγκροτούν και συμμετέχουν σε αυτά τα ευρύτερα σχήματα. Αντίστοιχα έχουν γίνει προσπάθειες για συνεργασία δυνάμεων στα Πανεπιστήμια είτε με την Πορεία στην Αθήνα είτε στο Ηράκλειο με την Πορεία Αριστερή και στον χώρο των καθηγητών της μέσης εκπαίδευσης στο Ηράκλειο.  Πηγαίνουμε λοιπόν σε μια πανελλαδική σύσκεψη έχοντας κάνει κάποια βήματα προς τα μπρος. Φυσικά έχουμε πολλή δουλειά ακόμα. Αλλά ας δούμε τι πάμε να κάνουμε στην πανελλαδική σύσκεψη:

Προς την πανελλαδική σύσκεψη της ΠΑΑΣ

 Το διήμερο αυτό θα είναι ένα ακόμη σημαντικό βήμα για την προώθηση και το παραπέρα άνοιγμα αυτής της υπόθεσης. Βασικός στόχος είναι να βρεθούν οι επιμέρους συγκροτήσεις αλλά και αγωνιστές που είτε σκοπεύουν να φτιάξουν ανάλογα σχήματα είτε θέλουν να παρακολουθήσουν την διαδικασία. Αυτό να οδηγήσει στην συμφωνία και διαμόρφωση από τα επιμέρους σχήματα του πανελλαδικού πλαισίου και της ανάδειξης μιας Πανελλαδικής Επιτροπής-Γραμματείας. Σε αυτά τα πλαίσια θα γίνει και μια συζήτηση επί του ονόματος του πανελλαδικού μορφώματος έτσι ώστε να αποφασιστεί και ένα τελικό όνομα που να μπορεί να προσδιορίζει όσο το δυνατό καλύτερα αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Φυσικά και όλη η υπόθεση της ΠΑΑΣ δεν πιστεύουμε ότι τελειώνει με την πανελλαδικοποίηση. Πρέπει να γίνουν προσπάθειες να φτιαχτούν και άλλα σχήματα με κεντρική αναφορά σε αυτήν είτε σε πόλεις που υπάρχουν συναγωνιστικές δυνάμεις και δεν έχει προωθηθεί ακόμα (πχ Γιάννενα) είτε σε πόλεις που δεν υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες δυνάμεις. Ακόμα να γίνουν πιο ουσιαστικές οι συνελεύσεις και οι δράσεις στις πόλεις που ήδη υπάρχουν τα σχήματα (με κάλεσμα και άλλου κόσμου στις συνελεύσεις, με εκδηλώσεις, παρεμβάσεις).  Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι δεν πάμε απλά σε μια εκδήλωση στην Αθήνα που θα παρακολουθούμε. Θα πάμε σαν Αγωνιστικές Κινήσεις, κομμάτι της ΠΑΑΣ Θεσσαλονίκης που θα βρεθεί με άλλα συναγωνιστικά σχήματα και θα διαμορφώσει ένα πλαίσιο πάλης και κοινής δράσης για την επόμενη περίοδο.

Αγωνιστικές Κινήσεις μέσα στην ΠΑΑΣ

Όπως είπα στην αρχή οι Αγωνιστικές Κινήσεις αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα της ενίσχυσης αυτών των κατευθύνσεων μέσα στο κίνημα αλλά και ιδιαίτερα και στους φοιτητές σαν κομμάτι της νεολαίας. Φυσικά και η μέχρι τώρα συμμετοχή τους σε αυτήν την διαδικασία έχει προβλήματα. Πολλοί συναγωνιστές δεν το νιώθουν σαν κάτι δικό τους, όπως εξ αρχής επιδιώκαμε. Νομίζω ότι εκκρεμεί ακόμα να βρεθεί ο τρόπος μέσα από τον οποίο η νεολαία (και οι φοιτητές σαν μέρος της) σαν κομμάτι (και διόλου αμελητέο) της ΠΑΑΣ θα καταφέρνουν να συμμετέχουν αναδεικνύοντας τα ιδιαιτέρα ζητήματα που αφορούν την νεολαία είτε έξω είτε μέσα στα πανεπιστήμια. Αλλά αυτό μένει να το βρούμε και εμείς, και δεν μπορεί να αναιρεί την συμμετοχή μας σε αυτήν την προσπάθεια