Παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό μία προσπάθεια απο την μεριά του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης στην Ελλάδα να θέσει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα του "αντιρατσισμού".
Ο τρόπος με τον οποίο αυτό τίθεται εξυπηρετεί πολλαπλές τακτικές κινήσεις απο διάφορες μεριές.
Καταρχήν η ΔΗΜΑΡ με το ΠΑΣΟΚ θέλουν να οριοθετηθούν ιδεολογικοπολιτικά απέναντι στη ΝΔ και ενδεχομένως να στρώσουν το χαλί της μελλοντικής τους σύμπραξης.
Με αυτό τον τρόπο παίζουν το γνωστό πολιτικό παιχνίδι με αστικούς όρους,το οποίο βασίζεται κυρίως στο επικοινωνιακό μάρκετινγκ.Δεν θα πρέπει όμως να τσιμπίσουμε και να θεωρήσουμε το ζήτημα αυτό απλώς και μόνο ώς πολιτικό αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης.
Είναι γνωστή η ιδεολογική τοποθέτηση των παραγόντων του συστήματος και αυτή είναι η γραμμή των δύο άκρων.
Το ένα "άκρο" εκφράζει και γεννιέται απο την ανασφάλεια και τα πολιτικά αδιέξοδα του συστήματος σαν μία πολιτική επιλογή του κεφαλαίου να σταματήσει την ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου βάζοντας την σε κανάλια συστημικά,αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι η Χρυσή αυγή στηρίζεται στις κοινωνικές δυνάμεις της μεγαλοαστικής τάξης για την επιβίωση και προφύλαξη της.Και απευθύνεται σε κομμάτια του λούμπεν προλεταριάτου αλλά και ευρήτερων λαϊκών κομματιών για την ενδυνάμωση της(καθυστερημένα και παραπλανημένα στρώμματα χαμηλού πολιτικού επιπέδου).
Δηλαδή είναι ένα κατασκευασμένο "άκρο" καθώς αποτελεί μία λύση που πηγάζει απο την ίδια την οικονομική και πολιτική εξουσία.
Ο ναζισμός και φασισμός,είναι γνωστό σε όλους,ότι στηρίχθηκε και χρηματοδοτήθηκε απο μεγάλες πολυεθνικές κατά την διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου αλλά και το διάστημα πρίν του πολέμου.Είναι επίσης γνωστό ότι αυτές οι δυνάμεις στηρίζουν 100% το καπιταλιστικό σύστημα και είναι στην ουσία η φοβική και πιο σκοτεινή του εκδοχή σε περιόδους κρίσης.
Φυσικά το άλλο "άκρο" δεν είναι καν άκρο για τον λαό,αλλά η πραγματική διέξοδος στα προβλήμτα του,ο πραγματικός κίνδυνος της ανατροπής της δικτατορίας της αστικής τάξης,ο σοσιαλισμός και κομμουνισμός όπου ο λαός γίνεται αφέντης στον τόπο του και στην ζωή του.
Η ποινικοποίηση του ψευδο-"άκρου" της Χρυσής αυγής απο το σύστημα όμως σαν τακτική κίνηση βλέπουμε ότι συναντά εμπόδιο στην ΝΔ.Αυτό γίνεται γιατί απο την μία μεριά εκτιμάται ότι οι δίαυλοι μεταξύ της ναζιστικής ακροδεξιάς και της δεξιάς πρέπει να διατηρηθούν για να αξιοποιηθούν σε μία ενδεχόμενη μελλοντική κρίση ακυβερνησίας ,που είναι πολύ πιθανό να προκύψει.
Βλέπουμε δηλαδή την εξής αντίφαση στην τακτική απο μεριάς συστήματος: απο την μία μεριά θέλει να ανοίξει τον δρόμο στην απαγόρευση και ποινικοποίηση της κομμουνιστικής επαναστατικής πρακτικής και ιδεολογίας,που αποτελεί και τον πραγματικό στόχο και καμία σχέση δεν έχει με τον "αντιρατσισμό",αλλά απο την άλλη μεριά αυτή τη στιγμή κρίνεται πιο χρήσιμη η ενεργητική συμμετοχή και χρησιμοποίηση του κατασκευασμένου άκρου της χρυσής αυγής εκλογικά,φυσικα πάντα ελεγχόμενα.
Είναι σημαντικό σε αυτό το σημείο να είμαστε πονηρεμένοι και να καταλαβαίνουμε ένα πράγμα.Το γεγονός ότι το κεφάλαιο θέλει να αξιοποιεί και να τροφοδοτεί έναν ρατσισμό στους κόλπους του λαού ώστε οι μετανάστες εργάτες να θεωρούνται εχθροί και ανταγωνιστές των Ελλήνων εργατών δεν σημαίνει καθόλου ότι το κεφάλαιο είναι ρατσιστικό.Στην πραγματικότητα το κεφάλαιο δεν νιώθει κανένα ρατσισμό,θα ήθελε αν γίνεται όλοι να δουλεύουν σε συνθήκες σκλαβιάς και μισθολογικής εξαθλίωσης ώστε να ενισχύει την κερδοφορία του.Αυτό είναι κάτι δεδομένο και αυτονόητο.
Είναι πολύ βολικό το εργατικό κίνημα να είναι διασπασμένο και ο πραγματικός στόχος είναι να δημιουργθούν εκείνες οι προϋποθέσεις,μέσω της φασιστικοποίησης των μηχανισμών και της δημόσιας ζωής,ώστε να μην ανθίζουν οι λαϊκές και εργατικές αντιστάσεις.
Τα συμπεράσματα είναι ότι
1) πρέπει να αναζητούμε πάντα τις κοινωνικές τάξεις που στηρίζουν πολιτικές και κόμματα,
2)πρέπει να καταλάβουμε ότι ο ναζισμός και φασισμός είναι παιδί και νταβατζής του καπιταλιστικού συστήματος,
3)ότι η θεωρία των δύο άκρων είναι στην πραγματικότητα η θεωρία ενάντια στην επαναστατική ιδεολογία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου