Ας μην ξεχνάμε: Μια σπίθα μπορεί να βάλει φωτιά στον κάμπο! Παντού υπάρχει Αντίσταση! Παντού είναι Ταξίμ!

 

 

Τις τελευταίες μέρες το κέντρο της Κων/πολης γίνεται μάρτυρας μιας από τις πιο σημαντικές και σπουδαίες αντιστάσεις της ιστορίας. Την περασμένη εβδομάδα εκατοντάδες και χιλιάδες λαού συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης να φτιάξει ένα εμπορικό κέντρο στην πλατεία Ταξίμ και συγκεκριμένα στο πάρκο Γκεζί, ένα από τα λίγα εναπομείναντα σημεία πράσινου της πόλης. Όμως αυτό που ξεκίνησε σαν μια απλή διαδήλωση εξελίχτηκε σε λαϊκή εξέγερση. Οι αστυνομικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν άγρια βία κατά των διαδηλωτών. Η αντίσταση που ξεκίνησε από την Πόλη επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα. Σε κάθε επαρχία και περιοχή οι μάζες βροντοφώναξαν τη δυσαρέσκεια τους κατά του τουρκικού κράτους.
Χωρίς αμφιβολία οι άρχουσες τάξεις της Τουρκίας, που εκπροσωπούνται από την κυβέρνηση του ΑΚΡ, ισχυρίζονται τα τελευταία 11 χρόνια ότι έχουν κάνει βήματα για να «λύσουν» το κουρδικό ζήτημα ή μιλάνε για τον «εκδημοκρατισμό» της χώρας. Όμως γνωρίζουμε ότι το μόνο που έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια είναι η καταπίεση, η καταστολή και οι επιθέσεις ενάντια στις μάζες εν γένει και ειδικότερα ενάντια στους επαναστάτες, τους δημοκράτες και τους αντιπάλους της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα παραδείγματα αυτής της καταπιεστικής πολιτικής είναι η σφαγή στο Roboski, οι εργάτες που έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας των ανασφαλών συνθηκών εργασίας όπως οι λιμενεργάτες, οι οικοδόμοι, οι κλωστοϋφαντουργοί, αλλά και οι επιθέσεις ενάντια στη νεολαία στα πανεπιστήμια, κα.
Τα 2-3 τελευταία χρόνια παρατηρείται άνοδος των μαζικών κινημάτων στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική, αλλά ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, από τον Μουμπάρακ και τον Καντάφι μέχρι τον Μπεν Αλί και τον Άσαντ, οι οποίοι νόμιζαν ότι ήταν άφθαρτοι. Όμως οι μάζες έδειξαν ότι η υπομονή τους απέναντι σ΄ αυτά τα καθεστώτα είχε τελειώσει και γίναμε μάρτυρες σημαντικών εξεγέρσεων.
Η κυβέρνηση του ΑΚΡ επιτέθηκε άγρια ενάντια στους διαδηλωτές την Πρωτομαγιά, στις 6 Μάη (επέτειος της εκτέλεσης των 3 επαναστατών ηγετών Ντενίς Γκεζμίς, Γιουσούφ Ασλάν και Χουσεΐν Ινάν από το τουρκικό κράτος το 1972), στις 18 Μάη (επέτειος της δολοφονίας του κομμουνιστή ηγέτη Ιμπραχίμ Καϊπάκαγια το 1973) και στους διαμαρτυρόμενους για το πάρκο Γκεζί με χημικά. Το κράτος επέβαλε το στρατιωτικό νόμο και επιτέθηκε σε όλες τις διαδηλώσεις σ’ όλη την Τουρκία. Το ίδιο έκανε και ενάντια στους διαδηλωτές στο Ρεϊχανλί στις 11 Μάη που διαμαρτύρονταν για τις βομβιστικές επιθέσεις εκεί με αποτέλεσμα πάνω από 100 νεκρούς.
Το τουρκικό κράτος προσπαθεί να φιμώσει τη φωνή των μαζών με περισσότερη καταπίεση και επιθετικότητα όμως το κράτος γνωρίζει ότι παρά τα δακρυγόνα, τις βόμβες, τις σφαίρες, τους χιλιάδες τραυματίες και τους τρεις νεκρούς, τους χιλιάδες συλληφθέντες ο αριθμός των ανθρώπων που συμμετέχουν στην αντίσταση αυξάνεται συνεχώς.
Υπάρχουν κόμματα που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν αυτήν την έκρηξη οργής, όπως το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, το Εργατικό Κόμμα, το TGB (κεμαλική νεολαία, στμ) και άλλα φασιστικά-σοβινιστικά κόμματα. Ο στόχος τους είναι να κατευνάσουν την αντίσταση και να ηγηθούν. Τέτοια κόμματα είναι που προωθούν σοβινιστικές προσεγγίσεις απέναντι στο κουρδικό έθνος και απλώς μιλάνε για την ανατροπή του ΑΚΡ αλλά όχι και για τη γενικότερη πραγματικότητα στη χώρα. Θέλουν να περιορίσουν την αντίσταση μέσα σε συγκεκριμένα όρια και δεν θέλουν να ηγηθούν της αντίστασης οι κομμουνιστές και οι επαναστάτες. Από την αρχή προσπαθούν να σιγήσει η φωνή εκατομμυρίων ανθρώπων.
Το δολοφονικό κράτος θα αναγκαστεί να λογοδοτήσει για τα εγκλήματα του!
Από τις 31 Μάη το κράτος έχει συλλάβει χιλιάδες ανθρώπους, επιτέθηκε σε πλατιές μάζες με αληθινές και πλαστικές σφαίρες, οι κρατικές αστυνομικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν σαν όπλο τις βόμβες χημικών. Με "Οχήματα Έλεγχου Εξεγέρσεων", ελικόπτερα, ρόπαλα και δακρυγόνα χτύπησαν άγρια το λαό.
Στις 2 Ιούνη το μέλος της Σοσιαλιστικής Πλατφόρμας Αλληλεγγύης Αχμέτ Αϊβαλιτάς σκοτώθηκε στην περιοχή 1ης Μάη, όπου συνέβησαν πολλές διαδηλώσεις και καταλήψεις. Καθώς η αστυνομία είχε κλείσει πολλούς κεντρικούς δρόμους, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ένα αυτοκίνητο να χτυπήσει τον Αχμέτ Αϊβαλιτάς στον Δι-Ευρωπαϊκό Αυτοκινητόδρομο και να κλείσει η κυκλοφορία γενικότερα. Στην περιοχή της Αντάκια πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ο 22χρονος Αμπντουλάχ Τζιομέρτ. Το κράτος ανακοίνωσε ότι αυτά τα επεισόδια προκλήθηκαν από «3-5 βάνδαλους» και ότι «δυσκολεύονται να συγκρατήσουν το υπόλοιπο 50% του πληθυσμού να παραμείνει ήρεμο». Με τέτοιες δηλώσεις η κυβέρνηση επιβραβεύει τις πολιτικές φασιστικές ομάδες και ανοιχτά προσπαθεί να απειλήσει τις μάζες.
Σε περιοχές όπως η Άγκυρα, η Σμύρνη, τα Άδανα και η Αντάκια η αστυνομία επιτίθεται στους διαδηλωτές σε μόνιμη βάση. Στην Άγκυρα ο Ετχέμ Σαρισιουλούκ τραυματίστηκε από αληθινή σφαίρα και το μέλος της νεολαιίστικης οργάνωσης Εμέκ Γκεντσλιγί (Εργατική Νεολαία, στμ) Μουτλού Τζοσάρ τραυματίστηκε από βομβίδα αερίων. Και των δυο η κατάσταση είναι κρίσιμη.
Ακόμη κι αν η πρώτη σπίθα άναψε στο πάρκο Γκεζί ενάντια στην κατασκευή εμπορικού κέντρου, το ζήτημα δεν είναι πλέον το ξερίζωμα λίγων δέντρων. Έχει μετατραπεί σε κίνημα ενάντια στη φτώχεια, την εκμετάλλευση και την καταπίεση που αντιμετωπίζει ο λαός και έτσι το κίνημα έχει συγκροτηθεί γύρω απ΄ αυτά τα ζητήματα. Αυτό το κίνημα που έχει απλωθεί στους δρόμους υπενθυμίζει στους καταπιεζόμενους αλλά και στους καταπιεστές «για το κύμα που έρχεται από τα βάθη». Η μεγάλη του σημασία είναι το ότι ξαναγινόμαστε μάρτυρες του ότι μια «πέτρα», εκεί που παντού στον κόσμο οι μάζες οργανώνονται και αντιστέκονται, είναι ισχυρότερη από τα δακρυγόνα, τα χημικά και τις σφαίρες των αρχουσών τάξεων. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό το κύμα είναι μόνον η αρχή.
Είναι καιρός να δυναμώσουμε το κοινό σύνθημα των εκατομμυρίων που αντιστέκονται ενάντια στις επιθέσεις του φασιστικού κράτους «μπράτσο με μπράτσο ενάντια στο φασισμό», είναι καιρός να γίνουμε ένα οδόφραγμα. Είναι καιρός να μετατρέψουμε κάθε πόλη κάθε δρόμο αυτής της χώρας σε τόπους δράσης και να δυναμώσουμε την αντίσταση.

Ας δυναμώσουμε την Αντίσταση!

Εκδόσεις Ουμούτ
Ιούνης 2013 

απο αντιγειτονιές