Κατέχοντας πλέον την τέχνη της οργάνωσης, οπλισμένοι με θάρρος και αποφασιστικότητα, εκατοντάδες χιλιάδες Αιγύπτιοι μετέτρεψαν σε κόλαση την δεύτερη επέτειο της επανάστασης ενάντια στο καθεστώς Μουμπάρακ.
Παρά τις συγκεχυμένες πληροφορίες που υπάρχουν στο διαδίκτυο, αυτό που μπορεί κανείς να συμπεράνει είναι ότι το λαϊκό κίνημα στην Αίγυπτο επέλεξε με οργανωμένο τρόπο να προκαλέσει εξέγερση σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Μόνο στο Κάιριο, ο Νασίμ Αλάτρας αναφέρει ότι 13 διαδηλώσεις συκγροτήθηκαν από τις συνοικίες, για να περικυκλώσουν τα δημόσια κτήρια.
"Οχι μία, ούτε δύο, αλλά 13 πορείες πραγματοποίησαν, όπως είχαν σχεδιάσει, οι νέοι και οι οπαδοί των κομμάτων της κοσμικής και αριστερής αντιπολίτευσης.
Και αυτές μόνο στο Κάιρο. Και έγιναν για να εκφράσουν την οργή τους και όχι για να γιορτάσουν. Δύο χρόνια πέρασαν από την 25η Ιανουαρίου, την ημερομηνία κατά την οποία συμφώνησαν, έπειτα από επίμονες συζητήσεις και ζυμώσεις, για την έναρξη της αιγυπτιακής επανάστασης. Δεκαοκτώ ημέρες μετά την ημερομηνία αυτή, τα παιδιά της επανάστασης ανέτρεψαν τον ισχυρότερο δικτάτορα στη Μέση Ανατολή, τον Χόσνι Μουμπάρακ. Δεκαοχτώ ημέρες συνεχών συγκρούσεων με τις δυνάμεις καταστολής. Στο τέλος οι δυνάμεις αυτές κατέρρευσαν κάτω από την αποφασιστικότητα των νέων και των πολιτών της επανάστασης.
Εδώ και καιρό πολλοί νέοι και κόμματα εξέφρασαν την πρόθεσή τους να ξεκινήσουν ακριβώς αυτή την ημερομηνία μια νέα επανάσταση για την ανατροπή του καθεστώτος των Αδελφών Μουσουλμάνων. Για το λόγο αυτό έφτιαξαν, ύστερα από λεπτομερή επεξεργασία, «χάρτη πορείας».
Πολιορκίες
Ο χάρτης προέβλεπε 13 πορείες μόνο στο Κάιρο, με δύο σημεία τερματισμού. Το ένα στην πλατεία Ταχρίρ και το δεύτερο έξω από το προεδρικό μέγαρο Αλ Ετιχαντίγιε. Συμφώνησαν επίσης να δώσουν προτεραιότητα στα κοινωνικά προβλήματα και, έτσι, το κυρίαρχο σύνθημα στις πορείες ήταν «ψωμί, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη» και, σε δεύτερη φάση, συμφώνησαν να περάσουν τα πολιτικά συνθήματα για την ακύρωση του «Συντάγματος των Αδελφών».
Πολλά συνδικάτα σε όλη την Αίγυπτο πήραν μέρος στο «χάρτη πορείας», διεκδικώντας κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα. Οι εργαζόμενοι σε πολλά εργοστάσια στο Κάιρο, στην εργατούπολη Αλ Μαχάλα και σε άλλες πόλεις, έκλεισαν τα εργοστάσια και κατέβηκαν στις προγραμματισμένες πορείες."
Η εποχή των αναμετρήσεων πλέον έχει έρθει -και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται είναι εκτός τόπου και χρόνου!
Παρά τις συγκεχυμένες πληροφορίες που υπάρχουν στο διαδίκτυο, αυτό που μπορεί κανείς να συμπεράνει είναι ότι το λαϊκό κίνημα στην Αίγυπτο επέλεξε με οργανωμένο τρόπο να προκαλέσει εξέγερση σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Μόνο στο Κάιριο, ο Νασίμ Αλάτρας αναφέρει ότι 13 διαδηλώσεις συκγροτήθηκαν από τις συνοικίες, για να περικυκλώσουν τα δημόσια κτήρια.
"Οχι μία, ούτε δύο, αλλά 13 πορείες πραγματοποίησαν, όπως είχαν σχεδιάσει, οι νέοι και οι οπαδοί των κομμάτων της κοσμικής και αριστερής αντιπολίτευσης.
Και αυτές μόνο στο Κάιρο. Και έγιναν για να εκφράσουν την οργή τους και όχι για να γιορτάσουν. Δύο χρόνια πέρασαν από την 25η Ιανουαρίου, την ημερομηνία κατά την οποία συμφώνησαν, έπειτα από επίμονες συζητήσεις και ζυμώσεις, για την έναρξη της αιγυπτιακής επανάστασης. Δεκαοκτώ ημέρες μετά την ημερομηνία αυτή, τα παιδιά της επανάστασης ανέτρεψαν τον ισχυρότερο δικτάτορα στη Μέση Ανατολή, τον Χόσνι Μουμπάρακ. Δεκαοχτώ ημέρες συνεχών συγκρούσεων με τις δυνάμεις καταστολής. Στο τέλος οι δυνάμεις αυτές κατέρρευσαν κάτω από την αποφασιστικότητα των νέων και των πολιτών της επανάστασης.
Εδώ και καιρό πολλοί νέοι και κόμματα εξέφρασαν την πρόθεσή τους να ξεκινήσουν ακριβώς αυτή την ημερομηνία μια νέα επανάσταση για την ανατροπή του καθεστώτος των Αδελφών Μουσουλμάνων. Για το λόγο αυτό έφτιαξαν, ύστερα από λεπτομερή επεξεργασία, «χάρτη πορείας».
Πολιορκίες
Ο χάρτης προέβλεπε 13 πορείες μόνο στο Κάιρο, με δύο σημεία τερματισμού. Το ένα στην πλατεία Ταχρίρ και το δεύτερο έξω από το προεδρικό μέγαρο Αλ Ετιχαντίγιε. Συμφώνησαν επίσης να δώσουν προτεραιότητα στα κοινωνικά προβλήματα και, έτσι, το κυρίαρχο σύνθημα στις πορείες ήταν «ψωμί, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη» και, σε δεύτερη φάση, συμφώνησαν να περάσουν τα πολιτικά συνθήματα για την ακύρωση του «Συντάγματος των Αδελφών».
Πολλά συνδικάτα σε όλη την Αίγυπτο πήραν μέρος στο «χάρτη πορείας», διεκδικώντας κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα. Οι εργαζόμενοι σε πολλά εργοστάσια στο Κάιρο, στην εργατούπολη Αλ Μαχάλα και σε άλλες πόλεις, έκλεισαν τα εργοστάσια και κατέβηκαν στις προγραμματισμένες πορείες."
Αναφορές γίνονται για έντασης της καταστολής από το καθεστώς του Μόρσι, για πυροβολισμούς στην πλατεία Ταχρίρ, ακόμα και για γενικό σχέδιο κατεβάσματος του στρατού ενάντια στο λαό.
Όμως δεν είναι σωστό να σχηματίζουμε γνώμη για το τι συμβαίνει από ιντερνετικές αναφορές ή από αστικές εφημερίδες. Το επίπεδο οργάνωσης του κινήματος και η κατάσταση στο λαό, μας είναι εντελώς άγνωστα, για να κάνουμε μια σοβαρή εκτίμηση. Και φυσικά δεν μπορούμε να μιλάμε για δυνατότητα αλλαγής εξουσίας αυτή τη στιγμή στην Αίγυπτο. Κάτι τέτοιο εκτός ότι απαιτεί άλλο πολιτικό επίπεδο και επαναστατική πρωτοπορία, θα προσέκρουε σε νευραλγικά και παγκόσμια ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Και ειδικά οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές δεν θα αφήσουν να χαθεί μια τέτοια χώρα αναίμακτα.
Όμως δεν είναι σωστό να σχηματίζουμε γνώμη για το τι συμβαίνει από ιντερνετικές αναφορές ή από αστικές εφημερίδες. Το επίπεδο οργάνωσης του κινήματος και η κατάσταση στο λαό, μας είναι εντελώς άγνωστα, για να κάνουμε μια σοβαρή εκτίμηση. Και φυσικά δεν μπορούμε να μιλάμε για δυνατότητα αλλαγής εξουσίας αυτή τη στιγμή στην Αίγυπτο. Κάτι τέτοιο εκτός ότι απαιτεί άλλο πολιτικό επίπεδο και επαναστατική πρωτοπορία, θα προσέκρουε σε νευραλγικά και παγκόσμια ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Και ειδικά οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές δεν θα αφήσουν να χαθεί μια τέτοια χώρα αναίμακτα.
Αυτό όμως που μπορούμε να αντιληφθούμε, είναι ότι η Αιγυπτιακή κυβέρνηση εμφανίζεται πλήρως αιφνιδιασμένη από τα γεγονότα, λίγους μήνες μετά την ψήφιση του ισλαμικού Συντάγματος. Ο Μοχάμεντ Μόσρι, φέρελπις πολιτικός με φιλοδοξίες σε όλη τη Μέση Ανατολή, που κατάφερε να ισορροπήσει τις αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ-Ισραήλ-Παλαιστίνης, φαίνονταν σαν υπόδειγμα της νέας εποχής μετά τις αραβικές εξεγέρσεις.
Να θυμίσω ξανά εδώ ότι πολλοί είτε χλεύασαν την αιγυπτιακή εξέγερση, είτε τη θεώρησαν "ρηχή", είτε ακόμα νόμισαν ότι οι Αμερικάνοι την προκάλεσαν οι ίδιοι -πατώντας μάλλον κάποιο κουμπάκι στο facebook.
Να θυμίσω ότι σε πολλούς ξύνισε ο αιγυπτιακός λαός, όταν βγήκαν κυβέρνηση οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι. "Αυτοί οι ισλαμικοί λαοί δε θα καταλάβουν ποτέ από ταξική πάλη" -όπως καταλαβαίνουν οι εδώ μεγάλοι φωστήρες του μαρξισμού. Μαρξισμός του γλυκού νερού!
Αυτό που συμβαίνει στην Αίγυπτο, είναι μια πολύ ελπιδοφόρα και βαθιά διαδικασία, η οποία θα επηρεάσει ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο και τη Μέση Ανατολή, για πολλά χρόνια. Και δεν είναι κάποια άλλη διαδικασία από την ανασυγκρότηση του λαϊκού, επαναστατικού κινήματος. Μπορεί αυτή η ανασυγκρότηση να είναι στα σπάργανα, να είναι ακόμα εμβριακή όμως συμβαίνει. Και συμβαίνει σε μία χώρα-οδηγό, που προηγείται των εξελίξεων στον αραβικό κόσμο. Σύντομα θα ακολουθήσει η ριζοσπαστικοποίηση και άλλων κινημάτων που υπάρχουν στην περιοχή.
Είναι κοινό μυστικό ότι στην Αίγυπτο αναπτύσσονται και ριζοσπαστικές απόψεις, συγκροτείται η Αριστερά και άλλα ριζοσπαστικά ρεύματα. Σε ποιο βαθμό και με ποιες απόψεις, είναι άγνωστο. Όμως κι αυτή είναι μια διαδικασία που συμβαίνει.
Σε μια χώρα όπου το λαϊκό κίνημα ήτανε στον πάγο, σε μία περιοχή όπου το ριζοσπαστικό Ισλαμ είχε τις τελευταίες δεκαετίες απορροφήσει την λαϊκή οργή, αναπτύσσεται πλέον ένα κίνημα με δημοκρατικά και κοινωνικά αιτήματα.
Η εποχή των αναμετρήσεων πλέον έχει έρθει -και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται είναι εκτός τόπου και χρόνου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου