Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσεις!Στον δρόμο λαέ μπορείς να τους νικήσεις!
Μία συντεχνιακή,εργατική αλλά μή-ταξική άποψη
Παρακολουθούσα το βίντεο απο την εκδήλωση της ανοιχτής πρωτοβουλίας αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟΜΕΤ στο πολυτεχνείο(11 Σεπτεμβρίου) και θα ήθελα να πω δυο λόγια.
Στην εκδήλωση ήταν καλεσμένος ο Ernesto "Lalo" Paret απο την Αργεντινή ο οποίος εργάζεται σε ένα εργοστάσιο κατελειμένο απο τους εργάτες του.
Καταρχήν θα ήθελα να αναφερθώ στο εργοστάσιο "θρύλο" την Ζανόν.Οι εργάτες της Ζανόν,μίας βιομηχανίας παραγωγής κεραμικών πλακιδίων(πλακάκια),προχώρησαν σε απεργία έχοντας να πληρωθούν μήνες απο το αφεντικό τους, Λουίς Ζανόν,ο οποίος αφού τσέπωσε τα δάνεια της περιφέρειας ώστε δήθεν να συνεχίσει το εργοστάσιο να λειτουργεί,το εγκατέλειψε,οι εργάτες στη συνέχεια κατέλαβαν το εργοστάσιο το οποίο λειτουργεί μέχρι και σήμερα.Η "FASINPAT"("εργοστάσιο χωρίς αφεντικά") μετά απο πολλά βάσανα,απο δικαστικές οδύσσειες,και πάσης φύσης επιθέσεις κατάφερε να λειτουργήσει αυξάνοντας την παραγωγή και τον αριθμό των εργαζομένων,σε μία συνεταιριστική βάση .Συνδέθηκε με την τοπική κοινωνία η οποία τους προμήθευσε και με πηλό σαν πρώτη ύλη,έγιναν αμφίδρομες εξυπηρετήσεις στην βάση της αλληλεγγύης και όλα καλά.
Η συζήτηση στο πολυτεχνείο γύρω απο αυτά τα ζητήματα περιορίστηκε στην ανάγκη των άνεργων εργατών για δουλειά και στο πώς αυτό μεθοδεύεται.Μέσω εκκλήσεων στο κράτος και στην κυβέρνηση να τους παραχωρήσει το εργοστάσιο και να τους κατοχυρώσει νομικά(στην ζανόν έγινε μετά απο 8 χρόνια),ο ομιλητής αναφέρθηκε στην τακτική την οποία χρησιμοποίησαν ώστε να ελέγξουν το εργοστάσιο.Σαν ένα πρώτο βήμα αυτό που γίνεται στην ΒΙΟΜΕΤ είναι η ίδια διαδικασία,η νομική κατοχύρωση του εργοστασίου.Αναφέρθηκε σε διαφορα ζητήματα ψυχολογίας και αποτελεσματικότητας,αλλά φυσικά δεν αναφέρθηκε ποτέ στην ανάγκη κατάργησης των εκμεταλλευτικών παραγωγικών σχέσεων,στην ανάγκη της ανεξαρτητοποίσης της Αργεντινής απο τα ιμπεριαλιστικά δεσμά των ΗΠΑ,στο πώς θα λυθούν τα προβλήματα υγείας παιδείας και πώς θα συντονιστεί η παραγωγή κεντρικά...Ίσως θα μου πεί κάποιος δεν ήταν κάν αυτό το θέμα.Αλλά θα απαντήσω και εγώ,ότι το θέμα είναι πάντα αυτό και όλες οι πολιτικές μας υπηρετούν αυτό ακόμη και αν αυτή η επιλογή είναι μία,λέω υποθετικά. κατάληψη εργοστασίου.Δεν έχω δεί πουθενά απο αυτό το κίνημα των κοοπερατίβων να ενοχλεί ή να αποτελεί κίνδυνο για την εξουσία των Αργεντίνων κεφαλαιοκρατών...Ούτε κάν να θέτει αυτά τα ζητήματα.Ούτε καν.Αρα σε ένα πρώτο πολιτικό επίπεδο μιλάμε για καθαρή συντεχνιακή-τρειντ γιουνιονίστικη πολιτική.Τι σημαίνει αυτό ?Ότι δεν σε απασχολεί η συγκρότηση της εργατικής τάξης σαν μίας τάξης για τον εαυτό της.Μίας ενιαίας πλειοψηφικής κοινωνικής κατηγορίας,η οποία έχει ενιαία προβλήματα,ενιαίες ανάγκες,ενιαίους αντιπάλους.Αυτό που τους απασχολεί είναι η δική τους βόλεψη,σε ένα δικό τους εργοστάσιο,για την δική τους δουλειά,για τα δικά τους προβλήματα,για τους δικούς τους τοπικούς εχθρούς.Αν είχαν διαφορετικούς στόχους θα ήταν και άλλη η πολιτική τους.Ο εγωισμός πολιτικά ,η "αυτονομία" και όχι η συλλογική ταξική πάλη είναι αυτό που γίνεται και αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου αποτελεσματικό.
Δεν είναι ταξική η πάλη που ξεχνάει τα ζητήματα των εργατών και του λαού σαν σύνολο, και αυτά δεν απαντιούνται με συναιτερισμούς.Αντίθετα είναι καθαρός οικονομικός αγώνας.
Οι "κοοπερατίβες" ο ΟΗΕ ,η Μοντραγκόν,Η Έβεργκρίν και άλλα ωραία...
Καταρχήν,να πουμε ότι στην Αργεντινή έχει γιγαντωθεί ένα δίκτυο κοοπερατίβων (συναιτερισμών) οι οποίες δεν είναι καθόλου καθαρό πώς λειτουργούν και ποιά είναι η σύνδεση τους με το κράτος.Απασχολούνται 9.3 εκατομμύρια άτομα με παραγόμενο εισόδημα 1,8 δις δολάρια το 2008 απο 14.000 αγροτικούς συναιτερισμούς.Αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει με τα κατελειμένα εργοστάσια αλλά με μία τάση του συστήματος για την "διασφάλιση ενός σταθερού εισοδήματος και της κοινωνικής συνοχής".Όπως μας πληροφορεί και η κλίκα του ΟΗΕ για τις προθέσεις του,το 2012 να είναι η χρονιά των συναιτερισμών,ώστε να δωθεί λύση στα φτωχά λαϊκά στρώμματα.Η Μοντραγκόν,είναι ένας μεγάλος οργανισμός που λειτουργεί σε συναιτεριστική βάση κυρίως και δραστηριοποιείται στην περιοχή των Βάσκων στην Ισπανία,είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια πρίν απο έναν παπά ο οποίος ήθελε να δώσει λύση στην ανεργία της γειτονιάς του,και έχει καταλήξει σαν έναν όμιλο επιχειρηματικό,με πανεπιστήμιο,εργοστάσια,χωράφια,εμπορικά καταστήματα κτλπ.Στην χώρα των Βάσκων είναι η πρώτη επιχείρηση σε τζίρο και μία απο τις μεγαλύτερες στην Ισπανία.
Προφανώς η Μοντραγκόν έχει αρχίσει να αγοράζει και επιχειρήσεις στο εξωτερικό τις οποίες λειτουργεί σε καπιταλιστική βάση,καθώς είναι δύσκολο να διατηρήσει τα ποσοστά κερδοφορίας βιώσιμα χωρίς να εκμεταλεύεται το εργατικό δυναμικό τους.Βλέπουμε δηλαδή τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς πάνω στις οποίες προσκρούει το εν λόγω εγχείρημα.
Σε μία κατάσταση ανάλογη προσανατολίζεται και η Έβεργρκρίν κοοπερατίβα στο Κλήβελαντ του Οχάιο των ΗΠΑ.Βλέπουμε μία καινούργια τάση του καπιταλισμού,καθώς το εγχείρημα δανειοδοτείται απο τις τράπεζες και πριμοδοτείται απο τον τοπικό δήμο,να απορροφήσει τις επικείμενες αντιδράσεις και την διάρηξη της κοινωνικής συνοχής,θα έλεγα εγώ της ταξικής ειρήνης και συμφιλίωσης σε μία χώρα όπου 47 εκατομμύρια άνθρωποι πλέον ζούν με κουπόνια.Το κλασικό κόλπο της ενσωμάτωσης και εγκόλπωσης των όποιων αντιδράσεων στο όνομα της αλληλεγγύης δήθεν...Που στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι τίποτα άλλο απο την απλήρωτη εργασία και τον μόχθο του εργαζόμενου και του εργάτη.
Θεωρώ ότι στην καλπάζουσα και ακόμη ισχυρή κρίση του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος τέτοια,κόλπα θα είναι παρόντα,κυρίως για να χρυσώσουν το χάπι καθώς,και μην έχετε καμία αμφιβολία για αυτό,αυτές οι συστημικές πολιτικές,ή αν το θέλετε οικονομίστικες συντεχνιακές,δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε μεγάλες κλίμακες καθώς θα αρχίσουν να διαβρώνουν την κυριαρχία του κεφαλαίου,στην εμπορευματική παραγωγή,στις σφαίρες επιρροής,τις διαφιλονικούμενες αγορές αλλά και το πιό βασικό δεν θα μπορέσουν να ανταγωνιστούν τα μονοπώλια και τα καρτέλ στο πεδίο των τιμών του κόστους παραγωγής και των διασυνδέσεων.Αυτό είναι μόνο και μόνο η ωραιοποίηση μίας μιζέριας και μίας φτώχειας όπου ενεργειακά,βιομηχανικά,στην υγεία και παιδεία θα είσαι εξαρτημένος απο το σύστημα.
Απο όποια άποψη και να το δεί κανείς,ούτε καπιταλιστές στην θέση των καπιταλιστών μπορούν να γίνουν χωρίς να εκμεταλλευτούν εργατική δύναμη αλλά ούτε και ελεύθεροι άνθρωποι αν δεν ανατρέψουν την κυριαρχία των καπιταλιστών.
Συνεπώς καλά είναι και τα πουρνάρια αλλά πρέπει να αρχίσουμε να βαδίζουμε και πρός το γάμο κάποια στιγμή.Να ανατρέψουμε την επίθεση που μας έχουν εξαπολύσει.Να γκρεμίσουμε όλα τα μνημόνια και τους νόμους τους,να απαιτήσουμε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και παροχές,να νικήσουμε την φασιστικοποίηση,να συγκροτήσουμε την εργατική τάξη και το κομμουνιστικό κίνημα που θα βάλει ζητήματα μίας άλλης οργάνωσης της κοινωνίας.Γιατί?Μα για να ζήσουμε μία άσπρη μέρα και μείς σαν άνθρωποι.
8 σχόλια:
Με καλύπτει η αποψη σου και συμφωνω απολυτως. ειδικα οσον αφορα το ζητημα της γενικης λειτουργιας ενος εργοστασιου, στο επιπεδο της λειτουργιας του (ηλεκτρισμος κτλ) ειναι απολυτα εξαρτημενη απο το κρατος, το οποιο αν μιλαμε για καποιο εργοστασιο σημαντικο για την αγορα και την οικονομια προφανως θα κοψει το ρευμα η θα το επανακαταλαβει. φυσικα μπαινει και το ζητημα του τι περιεχομενο εχει η αυτοδιαχειριζομενη παραγωγη ενος εργοστασιου, δεν φτανει μονο η μορφη του να ειναι "σοσιαλιστικη", αλλα το αν λειτουργει και συμμετεχει στην εμπορευματικη λειτουργια με βαση το κερδος. σε μια πραγματικη μορφη δυαδικης εξουσιας, οπου και οι πολιτικοι θεσμοι ενος κρατους σε μια περιοχη/δημο/κοινοτητα καταρρεουν σε μια εξεγερτικη στιγμη (λεμε τωρα) η κερδιζονται εκλογικα απο μια αριστερη δυναμη, τοτε πιθανον ενα αυτοδιαχειριζομενο εργοστασιο να μπορει να εχει πραγματικα κοινωνικο χαρακτηρα συνεισφορας στην κοινοτητα. αλλα ΦΥΣΙΚΑ αυτα ειναι καθαρα θεωρητικα, και δεν μπορουν να αποτελουν προγραμματικο στοχο, αλλα μπορουν να καθοριστουν μονο στην αναπτυξη της ταξικης παλης, αν αυτη μαλιστα λαμβανει ενοπλο και παρατεταμενο χαρακτηρα.
παντως για να γινω δικηγορος του διαβολου, μιας και το θεμα με τα μεταβατικα προγραμματα και τα αιτηματα για εργατικο ελεγχο κτλ εχει ανοιξει, δεν εχει αντικρουσθει κατα τη γνωμη πειστικα απο το μ-λ χωρο η αποψη του ΝΑΡ (με την οποια διαφωνω πληρως) που προωθει την προταση για εργατικο ελεγχο σε κομβικου χαρακτηρα επιχειρησεις για να θεσει το ζητημα της διαπαιδαγωγησης των εργατων (και οχι της εμπλοκης σε συνδιαχειριση), οτι αυτοι πρεπει στην πραξη να δουν οτι και καταλαμβανοντας την εξουσια μπορουν να λειτουργησουν με εναν αλλο τροπο, οχι καπιταλιστικο. νομιζω οτι η κριτικη που γινεται σ αυτη τη θεση οτι δεν αντιλαμβανεται το μεχρι τωρα πολιτικο επιπεδο των εργατων, οτι "δειτε τι εγινε και στην Αργεντινη", και οτι αυτοματα οδηγει στην συνδιαχειριση και τη διευθυντοποιηση ειναι μερικη και δεν εμβαθυνει στον τροπο που αντιλαμβανονται οι εργατιστικες νοοτροπιες το ζητημα της επαναστασης και της αφηρημενης συνδεσης μεταβασης και αμεσου "περασματος στον κομμουνισμο", δηλαδη μεσω της αρνησης του ιμπεριαλιστικου σταδιου του καπιταλισμου, οσο και το αγχος τους να αναγουν ολα τα πληττομενα εργαζομενα και μεσαια στρωματα που οφειλουν να ειναι συμμαχα με την εργατικη ταξη, σε προλεταριακα.
Φίλε ΒΚ,η κριτική που γίνεται σε αυτή την κατεύθυνση του εργατικού ελέγχου νομίζω ότι γενικά είναι ολοκληρωμένη.
Προσωπικά δεν διεκδικώ δάφνες ή τέτοιες βλακείες αλλά θεωρώ ότι ουσιαστικά η συγκρότηση της εργατικής τάξης στην βάση της ταξικής της αντίθεσης με τους κεφαλαιοκράτες και σαν μία τάξη που έχει ιστορικό ρόλο να απελευθερώσει τον λαό απο τα ιμπεριαλιστικά και καπιταλιστικά δεσμά είναι μία άποψη η οποία και ολοκληρωμένη είναι αλλά και βάζει το ζήτημα της στρατηγικής,δηλαδή της εξουσίας, στην σωστή του βάση.
Που είναι αυτό μη πειστικό?
Το μόνο που μπορείς να πείς ότι χολαίνει είναι η ηγεμόνευση αυτής της άποψης στο κίνημα και οι μορφές πάλης και οργάνωσης που ΘΑ επιφέρει.Όλα αυτά είναι πίσω,ναι!Αλλά η άποψη αυτή είναι μειοψηφική και το ζήτημα είναι να γίνει πλειοψηφική...Όχι επειδή το λέει το ΚΚΕ μλ, σε καμία των περιπτώσεων,αλλά αντιθέτως επειδή αυτή η άποψη ΈΧΕΙ δώσει νίκες και αποτελέσματα για τους λαούς και ΌΧΙ η άλλη άποψη.Η δυαδική εξουσία προέκυψε σαν την προσπάθεια στην τσαρική ρωσία οικοδόμησης επαναστατικού εργατικού κομμουνιστικού κινήματος και ΟΧΙ στην βάση της δημιουργίας μίας Δομής ενδιάμεσης και τεχνητής.
Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΛΑΝ ήταν κατά κάποιο τρόπο η δυαδική εξουσία στην Ελλάδα και το πώς εκφράστηκε.
Όλα αυτά ήταν γεννήματα της ταξικής πάλης και το πιο σημαντικό απο όλα φίλε μου.
ΟΛΑ αυτά ήταν αποτέλεσμα της μετατόπισης του συσχετισμού δύναμης πρός όφελος των εργατών και του λαού.Ήταν το αποτέλεσμα της πάλης τους και όχι μία αποσπασματική πάλη τακτικισμού.
Γενικά το άρθρο προσπαθεί να τεκμηριώσει μια άποψη με νηφάλιο τρόπο και αυτό είναι θετικό. Παρόλα αυτά δεν αποφεύγει κάποια άλματα όπως το: “Που στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι τίποτα άλλο απο την απλήρωτη εργασία και τον μόχθο του εργαζόμενου και του εργάτη” που θα ήθελα να το διευκρινήσει ο συντάκτης μιας και το να εργάζεσαι σε ένα συνεταιρισμό δεν σημαίνει απλήρωτη εργασία.
Επίσης η Ζάνον θα γίνει “μύθος” όταν καταρριφθεί, εάν θέλει κάποιος να χρησιμοποιήσει ένα προσδιορισμό θα έλεγα “θρύλος” γιατί έχει αποκτήσει (για τους υπερασπιστές της αυτοδιαχείρισης) θρυλική/εμβληματική μορφή. Χωρίς να σημαίνει αυτό πως συμφωνώ εγώ με το θρύλο της. Η παρουσίαση του εγχειρήματος στο παρόν άρθρο δεν δείχνει να πρόκειται περί μύθου (εντός ή εκτός εισαγωγικών) αλλά ούτε και θρύλου βεβαίως. Πρόκειται για μια, φαινομενικά τουλάχιστον στους εξωτερικούς παρατηρητές, επιτυχημένη προσπάθεια αυτοδιαχείρισης.
Για την ταμπακέρα τώρα. Οι περιπτώσεις αιτημάτων/εφαρμογών αυτοδιαχείρισης σε επιχειρήσεις έρχεται σχεδόν πάντα ως εξής: Το αφεντικό δεν πληρώνει, βάζει λουκέτο ή/και την κάνει από την χώρα. Οι εργάτες αρχικά ζητάνε τα δεδουλευμένα και τη διατήρηση των εργασιακών σχέσεων μέχρι τη στιγμή που το αφεντικό γίνεται μπουχός. Εκεί τι κάνουν οι εργάτες ή τι πρέπει να κάνουν;
α) Να ανοίξει το εργοστάσιο το κράτος (θυμηθείτε τις λεγόμενες προβληματικές επιχειρήσεις)
β) Να ανοίξει ξανά το κεφάλαιο το κράτος (πως;)
γ) Να το αυτοδιαχειριστούν οι εργάτες
Το άρθρο επιχειρηματολογεί κατά του (γ), δεν λέει όμως τι πρέπει να γίνει. Το να παλέψουν για την ανατροπή του συστήματος οι εργάτες το δέχομαι, τι θα τρώνε μέχρι να το ανατρέψουν όμως; Γιατί η ανατροπή (των μέτρων/του συστήματος) δεν θα γίνει ούτε από τη μια μέρα στην άλλη και ακόμη και μετά την ανατροπή θα μεσολαβήσει αρκετό διάστημα για τη βελτίωση των όρων ζωής. Η αυτοδιαχείριση απαντάει προτίστως στην ανάγκη για επιβίωση του εργάτη και όχι ως φαντασιακό μοντέλο για την άλλη κοινωνία. Με βάση αυτή την προβληματική το άρθρο αδυνατεί να απαντήσει. Θεωρώ πως το ζήτημα της αυτοδιαχείρισης είναι πολύ πιο σύνθετο απ' ότι το παρουσιάζουν τόσο οι υπερασπιστές/υπέρμαχοί του όσο και όσοι το κριτικάρουν/αντιμάχονται.
όσο αναφορά το άλμα που λές,αναφέρομαι σε "συνεταιρισμούς" όπου συμμετέχει το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης και είναι θεσμισμένοι με ένα τρόπο που δημιουργεί ανισότητες και στην διεύθυνση αλλά και στην μισθοδοσία.Δεν αναφέρομαι γενικά σε όλους τους συνεταιρισμούς.
Για τα άλλα θα απαντήσω δυστηχώς δεν έχω χρόνο τώρα.
επίσης για την διόρθωση σου ετοιμολογικά και ενοιολογικά έχεις δίκιο.Το αλλάζω σε "θρύλος" γιατί αυτό εννοούσα.
Αν θα μπορούσες να δώσεις και παραδείγματα τέτοιων συναιτερισμών εθελοντικής προσφοράς από τα κάτω και εκμετάλλευσης από τα πάνω θα ήταν καλό
η μοντραγκόν και η εβεργκρίν είναι ενα τέτοιο παράδειγμα.Ημι εκμετάλευσης.Επίσης όλοι οι συνεταιρισμοί στην Ελλάδα που είχαν σχέση με το κράτος και τρώγανε αβέρτα τα στελέχη των αστικών κομμάτων και όχι μόνο...Όπως και κατά πάσα πιθανότητα πολλούς απο τους αγροτικούς συνεταιρισμούς στην Αργεντινή.
Στους συνεταιρισμούς στην Ελλάδα δεν ξέρω κάποιον να εργαζόταν δωρεάν. Επίσης ενώ αναφέρεις τις δυο εταιρείες και στο άρθρο σου επίσης δεν παρέχεις κάποιο στοιχείο τζάμπα προσφοράς εργασίας.
Δημοσίευση σχολίου