- 22 Απρ 2012
- Μπασάντα Μέλος Πολιτικού Γραφείου Ενωμένου ΚΚΝεπάλ(Μαοϊκού)
- Την συνέντευξη πήρε το ΜΛΚΚ,Τουρκίας
1. Πώς είναι η πρόσφατη κατάσταση όσον αφορά την πάλη δύο γραμμών στο κόμμα σας; Έχετε επιλύσει κάποιες από τις πιο σημαντικές αντιφάσεις; (Εδώ μπορείτε να περιγράψετε την όλη κατάσταση σχετικά με τις θέσεις της κάθε πλευράς, κατάσταση για την οποία έχουμε ήδη μια γενική ιδέα, αλλά υπογραμμίζουν και τα σημεία που έχουν συμφωνηθεί.)
Για ένα κομμουνιστικό κόμμα, η πάλη των δύο γραμμών είναι η πηγή της ζωής του. Δεδομένου ότι ένα αντικείμενο δεν υπάρχει χωρίς την εσωτερική του αντίφαση, ένα κομμουνιστικό κόμμα πολύ περισσότερο δεν υπάρχει όταν δεν υπάρχει πάλη δύο γραμμών. Ωστόσο, η πάλη των δύο γραμμών δεν έχει πάντα το ίδιο επίπεδο, αλλά ποικίλλει ανάλογα με το περιεχόμενο των ζητημάτων που εμπλέκονται σε αυτήν. Η πάλη δύο γραμμών στο κόμμα μας έχει οξύνθεί κυρίως μετά την πρώτη συνεδρίαση της Συντακτικής Συνέλευσης, η οποία ίδρυσε την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία του Νεπάλ.
Η μοναρχία έχει καταργηθεί στο Νεπάλ, αλλά όχι και η φεουδαρχία.Το Νεπάλ εξακολουθεί να είναι μία ημι-φεουδαρχική και ημι-αποικιακή χώρα. Οι εξωτερικές παρεμβάσεις οξύνονται και το δίλλημα στο οποίο εδράζεται η πάλη των δύο γραμμών είναι το αν η ημιαποικιακη και η ημιφεουδαρχική κατάσταση θα ωραιοποιηθεί με τα «καλλυντικά» της ομοσπονδιακής δημοκρατίας ή θα συνεχιστεί και θα ενταθεί η πάλη του λαού για την εδραίωση της Λαϊκής Ομόσπονδιακής Δημοκρατίας .
Λίγους μήνες πρίν και ενώ είχε ξεκινήσει η συνεδρίαση της Κ.Ε. ο πρόεδρος Πρατσάντα επέφερε μία μακροσκελή συνέντευξη στην οποία αποκάλυπτε τόσα πράγματα πάνω στα ζητήματα γραμμής .Σε εκείνη την συνέν τευξη έλεγε κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει η ανάγκη τώρα να γίνει μία νέα δημοκρατική επανάσταση στο Νεπάλ γιατί το κενό ανάμεσα στην νέα δημοκρατική επανάσταση και την σοσιαλιστική είχε στενέψει .
Το μεγαλύτερο μέρος της είχε επιτευχθεί και το υπόλοιπο μπορεί να υλοποιηθεί όταν η σοσιαλιστική επανάσταση έρθει στην ημερήσια διάταξη .Πρόσθεσε ότι το βασικό καθήκον του κόμματος τώρα είναι να αναπτύξει τις παραγωγικές δυνάμεις με το να προσελκύσει επενδυτές απο τις πρόθυμες χώρες .Με αυτό τον τρόπο , ο Πρατσάντα, δεν είναι ούτε κάν στο πλευρό μία εθνικής οικονομίας και της εθνικής αστικής τάξης αλλά ακόμη χειρότερα έχει ενσωματωθεί στο ιμπεριαλιστικό σύστημα .
Η διάλυση του ΛΑΣ (λαϊκού απελευθερωτικού στρατού) και η παράδοση του στα χέρια του Νεπαλέζικου μέσω ενός πραξικοπήματος στις 10 Απριλίου 2012 ,η επιστροφή της γής στους ιδιοκτήτες , η υπογραφή αντεθνικών συνθηκών όπως η BIPPA και άλλες ντροπιαστικές για την παράδοση των υδατικών πόρων κτλπ , έχουν φέρει την κλίκα του Πρατσάντα-Μπαταράϊ στο πλευρό του Ινδικού επεκτατισμού ,τους έχουν κάνει το τοπικό μαντρόσκυλο του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού και τις μαριονέτες τους στο Νεπάλ .Μέσα απο αυτή την διαδικασία αυτή η κλίκα πρόδοσε το έθνος και την τάξη .
Όταν οι ηγέτες τόσο εξόφθαλμα παραδίνονται στον ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους πράκτορες του , τότε η πάλη των δύο γραμμών δεν είναι μόνο κομματικό ζήτημα . Απεναντίας γίνεται εθνικό ζήτημα και ολόκληρου του καταπιεζόμενου λαού . Πρέπει να γίνει υπόθεση των μαζών ώστε τα αντεθνικά και αντιλαϊκά εγκλήματα τους να αποκαλυφθούν . Έτσι η πάλη των δύο γραμμών που τώρα μεταφέρουμε στις μάζες είναι μία ιδεολογική και πολιτική καμπάνια για να πείσει ολόκληρες τις καταπιεζόμενες τάξεις,έθνος ,φύλλα και περιοχή να σταθούν δίπλα-δίπλα με τους επαναστάτες και να αποκαλύψουν τους δεξιούς ρεβιζιονιστές που πρόδωσαν το έθνος και τον λαό φορώντας το φόρεμα του Μαρξισμού .
Η τελευταία Κ.Ε ασχολήθηκε με τα οργανωτικά προβλήματα . Αρχικά κανένα όργανο σε κανένα επίπεδο θα παίρνει αποφάσεις στην βάση της μειοψηφίας και πλειοψηφίας . Αν δεν υπάρχει η ομοφωνία κάθε ιδεολογική ομάδα απο τις 2 θα έχει το δικαίωμα αν λαμβάνει αποφάσεις σε ξεχωριστές κεντρικές επιτροπές και να τις υλοποιεί . Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός δεν είναι σε ισχύ αυτή την στιγμή .
Η πάλη των δύο γραμμών ανοιχτά πλέον μεταφέρεται στις μάζες . Πιστεύουμε ότι η σύνθεση όλης αυτής της διαδικασίας θα μας εξοπλίσει με μία βαθύτερη ιδεολογική κατανόηση της κατάστασης για να οδηγήσουμε την επανάσταση μπροστά .
2.Πώς είναι η κατάσταση με τον ΛΑΣ; Έχει διαλυθεί τώρα;
Με την δημιουργία του ΛΑΣ ο πρόεδρος Πρατσάντα είχε πεί ότι θα ήταν τόσο στρατιωτική μεγάλη δύναμη στην υπηρεσία του διεθνούς προλεταριάτου που θα μπορούσε να αποτρέψει την αντεπανάσταση στον 21ο αιώνα . Με μεγάλη έκπληξη μετά απο 12 χρόνια στις 10 απριλίου του 2012 ,ο «Ανώτατος Διοικητής» του ΛΑΣ ,ο πρόεδρος Πρατσάντα διέταξε τον Εθνικό Νεπαλέζικο στρατό να κάνει ένα πραξικόπημα ενάντια στον ίδιο ΛΑΣ που δημιούργησε ,κυκλώνοντας το στρατόπεδο και αναγκάζοντας τους να παραδοθούν . Υποστήριξε ότι ήταν μία τολμηρή απόφαση απο την μεριά του αλλά αυτό στην ουσία ήταν μία δειλή απόφαση συνθηκολόγησης με τον ιμπεριαλισμό , επεκτατισμό και τις διάφορες σκιές της αντίδρασης .
3.Πώς αντανακλάται η πάλη των δύο γραμμών στις διεθνείς σχέσεις του κόμματος; Τι πιστεύετε για την κριτική για παράδειγμα του ΚΚΙνδίας (Μαοϊκό); Ή άλλων οργανώσεων με παρόμοιες απόψεις;
Πρίν η πάλη των δύο γραμμών έρθει στην επιφάνεια το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα στέκονταν κριτικά απέναντι στην γραμμή του κόμματος μας .Κάποια κόμματα έκαναν κριτική ανοιχτά στο κόμμας μας , όπως το ΚΚΙνδίας (Μαοϊκό), το ΚΚΙράν (Μαρξιστικό-Λενιστικό-Μαοϊκό ), το Επαναστατικό Κομμουνιστικό κόμμα των ΗΠΑ κτλπ και κάποια άλλα τοποθετήθηκαν εσωτερικά . Πάντως εκτός απο κάποια ρεβιζιονιστικά κόμματα τα περισσότερα επαναστατικά ήταν κριτικά στην γραμμή που τότε είχαμε .
Όταν η πάλη των δύο γραμμών αναδύθηκε στο κόμμτα οι επαναστάτες σε όλη την υφήλιο έδειξαν ιδεολογική υποστήριξη στην επαναστατική γραμμή και στην επαναστατική τάση που ηγούνταν ο σύντροφος Κιράν . Η κριτική που ήρθε απο διάφορα κόμματα ήταν βασικά σωστή ,αν και κάποιες απόψεις βασίζονταν στην υποκειμενική κατανόηση της κατάστασης . Αυτές οι κριτικές ήταν χρήσιμες για τον αγώνα μας ενάντια στον ρεβιζιονισμό και η υπεράσπιση την επανάστασης και της επαναστατικής γραμμής .
4.Πώς εκλαμβάνεται απο την αντιπολίτευση η συνδιάσκεψη στο Rolpa το 2005;
Το κόμμα μας είχε κάνει μία συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής , όχι συνδιάσκεψη ,στο Chunwang που βρίσκεται στο Rukum , όχι στο Rolpa το 2005 . Υϊοθετήσαμε μέα νέα τακτική για την ομόσπανδη δημοκρατία απο εκείνη την συνάντηση. Είπαμε ότι ήταν μία μετατόπιση της τακτικής μας . Ηταν σίγουρα ένα σταυροδρόμι στο οποίο επιλέξαμε ένα μονοπάτι για την Συντακτική συνέλευση και μας έφτασε μέχρις εδώ .
Σίγουρα η γραμμή της Chunwang έχει να κάνει με την παρούσα κατάσταση αλλά δεν εμφανίστηκε εν κενώ .Πρέπει λοιπόν να κάνουμε έναν απολογισμό κάτι το οποίο δεν έχει γίνει μέχρι τώρα .Για να έχουμε έναν πλούσιο απολογισμό πρέπει να εστιάσουμε στην συγκέντρωση της Chunwang , το 2ο εθνικό συνέδριο και ακόμη πιο πίσω και φυσικά πρέπει να κωδικοποιήσουμε την θέση μας για «Την ανάπτυξη της δημοκρατίας στον 21ο αιώνα»
5.Τι πιστεύει η αντιπολίτευση για το γεγονός διεξαγωγής ενός συνεδρίου του κόμματος; Έχει παίξει ρόλο το γεγονός ότι έχετε να κάνετε συνέδριο πολλά χρόνια , ένας απο τους λόγους που εδραίωσε τον γραφειοκρατισμό μέσα στο κόμμα;
Φυσικά το γεγονός της έλλειψης συνεδρίου για τόσο καιρό , πάνε 20 χρόνια ,είναι το έδαφος στο οποίο αναπτύχθηκε και επικράτησε ο γραφειοκρατισμός μέσα στο κόμμα . Δεν είναι ο μόνος και ο βασικός λόγος όμως. Ο βασικός λόγος πίσω απο την παρούσα κατάσταση είναι ο ιδεολογικός και πολιτικός εκφυλισμός απο μέρους της ηγεσίας . Το συνέδριο του κόμματος μπορεί να βοηθήσει στην λύση του προβλήματος και πρέπει να κανονισθεί . Όμως κόμματικό συνέδριο δεν είναι δυνατόν να γίνει τώρα ,όχι γιατί δεν το θέλουμε ,αλλά γιατί δεν υπάρχει ένα κατάλληλο περιβάλλον ικανό να οργανώσει μία διεξοδική συζήτηση πάνω στις ερωτήσεις που θέτει η πάλη των 2 γραμμών .
6.Πιστεύετε ότι η εσωκομματική διαμάχη μπορεί να λυθεί χωρίς να υπάρξει διάσπαση; Σε ποιό βαθμό η αντιπολίτευση είναι διατεθειμένη να το ρισκάρει;
Οι επαναστάτες θέλουν ένα δυνατό κόμμα για να καθοδηγήσει την επανάσταση . Αυτή η επανασταστική δύναμη μετριέται πρωταρχικά με την ορθότητα της ιδεολογικής και πολιτικής γραμμής και μίας σωστής οργανωτικής γραμμής που βοηθάει την ενότητα στο κόμμα για την ενδυνάμωση της υλικής του βάσης .Ο πρόεδρος Μάο πολύ συγκεκριμένα έριξε φώς πάνω σε αυτό το ζήτημα . Είπε ότι οι δεξιοί ρεβιζιονιστές είναι οι σκλήθρες που αποκλίνουν απο τον μαρξισμό . Η κλίκα του Πρατσάντα –Μπαταράϊ είναι τώρα η ακίδα . Τώρα διεξάγουμε έναν οξύ αγώνα δύο γραμμών για να υπερασπιστούμε και να αναπτύξουμε μία σωστή γραμμή . Σαν μία συνέπεια υπάρχει μετασχηματισμός των συντρόφων και ενδυνάμωση του επαναστατικού πόλου . Με την εξέλιξη αυτής της κατάστασης οι επαναστάτες θα ανασυγκροτηθούν και θα εδραιώσουν ένα επαναστατικό κέντρο για να οδηγήσουν την επανάσταση μπροστά και οι ρεβιζιονιστές θα επιδιώξουν την υπηρέτηση του ιμπεριαλισμού . Ο μαρξισμός και ο ρεβιζιονισμός δεν μπορούν να συνυπάρχουν για πολύ σε ένα κομμουνιστικό κόμμα .
O Πρόεδρος του ΕΚΚΝεπάλ(Μαοϊκό) Πρατσάντα χαίρει τον σεβασμό όλων ...
7.Ποιό είναι το περιεχόμενο και ο ορισμός του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα; Ποιές είναι οι απόψεις των δύο πλευρών;
Η δημοκρατία του 21ου αιώνα είναι μία σύλληψη την οποία το κόμμα μας την πρόβαλλε το 2001 . Είναι όντως μία πολιτική μεθοδολογία που προσδοκά να εφαρμόσει την νέα δημοκρατική ή σοσιαλιστική κοινωνία με τον στόχο της αποτροπής ή αποσόβησης της αντεπανάστασης 1..Αρχικά προτείνει έναν πολιτικό μηχανισμό διασφάλισης τον λαϊκό έλεγχο και επιστασία των τριών μετώπων , κόμμα ,κυβέρνηση ,στρατός μετά το πέρας της επανάστασης . 2.Δευτερευόντως ,ο πολυκομματικός συναγωνισμός πρέπει να είναι εξασφαλισμένος και εγγυημένος .3.Τρίτον η ηγεσία δεν θα πρέπει να ασχολείται με τα καθημερινά καθήκοντα αλλά να εμπλέκεται στην ιδεολογική και πολιτική δουλειά .
4.Τέταρτον ακόμη και τα στελέχη δεύτερης και τρίτης γραμμής πρέπει να συμμετέχουν στην κυβέρνηση όχι επαναλαμβανόμενα αλλά με εναλλαγή . 5.Πέμπτον , ο ΛΑΣ πρέπει να είναι μικρός σε δύναμη αλλά επαρκής για την εκπαίδευση των μαζών και δεν πρέπει να αποκόψει τις σχέσεις του με τις μάζες .
Στην περίπτωση που η επανάσταση δεν έχει ολοκληρωθεί και ο ΛΑΣ έχει διαλυθεί ,τα ζητήματα που εγείρονται στα σημεία 1,3,4,5 δεν έχουν νόημα στο σήμερα και όσο αναφορά τον πολυκομματικό συναγωνισμό ,υπήρξε ένα πολύ χρήσιμο ρούχο στην κλίκα του Πρατσάντα-Μπαταράϊ ,το οποίο ενδύεται για την άσκηση κοινοβουλευτικών πρακτικών κάτω απο την κυριαρχία του ιμπεριαλισμού .Συνεπώς η ρεβιζιονιστική κλίκα στην οποία ηγούνται ο Πρατσάντα και ο Μπαταράϊ το φωνάζει πολύ γιατί υπήρξε ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για την σύγχυση του λαού και την προσέλκυση τους προς το πολυκομματικό σύστημα .
Η επαναστατική τάση στην οποία ηγείται ο σύντοφος Κιράν δεν έχει κωδικοποιήσει περιεκτικά αυτή την σύλληψη μετά το ξέσπασμα της πάλης των δύο γραμμών στο κόμμα .Γενικά πιστεύουμε ότι αυτή η συλλογιστική μπορεί να βοηθήσει σημαντικά το σταμάτημα της αποκατάστασης του καπιταλισμού απο τους ρεβιζιονιστές που κρύβονται στο κομμουνιστικό κόμμα και ο ΛΑΣ μπορεί να σωθεί απο την γραφειοκρατικοποίηση του ώστε να υπερασπιστεί την επανάσταση. Όμως και αυτή η άποψη διαιρείται διαλεκτικά σε δύο .Μπορούμε να φτάσουμε σε μία σωστή και περιεκτική σύνθεση μόνο αφού νικήσει η νέα δημοκρατική επανάσταση και βάλουμε αυτή την άποψη σε εφαρμογή .
8.Όταν το ΚΚΝεπάλ (Μαοϊκό) έκανε την συμφωνία των 12 σημείων και μετά , στηρίξατε σχεδόν όλα τα βήματα των μαοϊκών σχετικά με την χρήσιμη μανούβρα των εκλογών και το περιεχόμενο της συμφωνίας σχετικά με την μη παράδοση του οπλισμού κτλπ .Πιστεύαμε ότι θα είχε ρίσκο αλλά η ντόπια αστική τάξη και ο ιμπεριαλισμός θα μας έδιναν ευκαιρίες ώστε να ξαναπάρουμε τα όπλα ,όπως και μας έδωσε .Πολλές φορές μάλιστα . Όμως το ΚΚΝεπάλ (Μαοϊκό) επέμεινε στην τήρηση της συμφωνίας η οποία είχε ήδη σπάσει απο την άλλη πλευρά (αστική τάξη) και η οποία συμφωνία δεν εξυπηρετούσε την επανάσταση πιά .Ποιός ήταν ο λόγος αυτής της επιμονής απο πλευράς σας; Κοιτώντας πίσω απο το σήμερα μήπως αναθεωρείται την θέση εκείνη; Τι έχετε να πείτε;
Η υϊοθέτηση της τακτικής της ομόσπονδης δημοκρατίας πηγάζει απο την συνάντηση της Chunwang το 2005 και την συμφωνία των 12 σημείων που ακολούθησε με τα νεπαλέζικα κοινοβουλευτικά κόμματα να παίζουν σημαντικό ρόλο στην όλη διαδικασία . Στην συνάντηση συμφωνήσαμε ομόφωνα ότι αυτή η τακτική θα βοηθούσε στην εδραίωση μίας επαναστατικής βάσης στις πόλεις , μία απαραίτητη προϋπόθεση για την λαϊκή εξέγερση και την κατάληψη της κεντρικής εξουσίας .
Ήρθαμε στις πόλεις για να εδραιώσουμε τις δυνάμεις μας , αλλά ότι κερδίσαμε μέσα απο 10 χρόνια λαϊκού πολέμου το χάνουμε τώρα .Πρόσφατα ο πρόεδρος Πρατσάντα αποκάλυψε ότι είχε συμφωνήσει με τις άρχουσες τάξεις του Ινδικού επεκτατισμού στο Δελχί πρίν την συμφωνία των 12 σημείων .Σε συνέντευξη του στην Ινδική εφημερίδα Χίντου , τις 16 Απριλίου 2012 λέει «Το ταξίδι που ξεκίνησε στο Δελχί με την συμφωνία των 12 σημείων τώρα έφτασε σε ένα τέλος» .Έδωσε αυτή την συνέντευξη αμέσως μετά την δική του διαταγή της ενορχήστρωσης ενός πραξικοπήματος στις κατασκηνώσεις του ΛΑΣ .
Αποκαλύπτει στην πραγματικότητα το γεγονός ότι η κλίκα Πρατσάντα-Μπαταράϊ είχε υποκλιθεί μπρός στους επεκτατιστές αφέντες τους ώστε να υπογράψουν την συμφωνία των 12 σημείων με τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η κλίκα Πρατσάντα-Μπαταράϊ έλεγε ότι αυτό ήταν μία τακτική για να επιτευχθεί η επανάσαση ,όμως αποδείχθηκε ότι ήταν μία τριμερής συμφωνία στρατηγικού χαρακτήρα όπου η κλίκα μαζί με τις Ινδικές άρχουσες τάξεις και τα Νεπαλέζικα κοινοβουλευτικά κόμματα σχεδίασε να φέρει την επανάσταση στον τέλος της . Δείχνει τώρα ότι όχι μόνο είπαν ψέματα στις μάζες του Νεπάλ που μοχθούν και στο παγκόσμιο προλεταριάτο αλλά συνωμότησαν ενάντια τους .
Η Πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα 1966-1976 ήταν μία κομμουνιστική κοσμογονία !
9.Το ΚΚΙνδίας (Μαοϊκό) σας ασκεί κριτική ,ανάμεσα σε άλλα ζητήματα ,στο γεγονός ότι δεν εκτιμήσατε σωστά τον ρόλο της αστικής τάξης . Όσο καταλαβαίνουμε ,λένε ότι το Ενωτικό ΚΚΝεπάλ (Μαοϊκό) έδωσε παραπάνω έμφαση στον αντι-φεουδαρχικό αγώνα (διάλυση της μοναρχίας κτλπ) αλλά όχι και ενάντια στην αστική τάξη , γεγονός το οποίο προκάλεσε μία συμφωνία δίχως τέλος με τον αστισμό. Τι πιστεύετε για αυτό ?
Πολύ επίκαιρη και σημαντική ερώτηση .Προσωπικά πιστεύω ότι οι σύντροφοι απο το ΚΚΙνδίας (Μαοϊκό) τοποθέτησαν το δάκτυλο τους σε ένα σωστό σημείο .Παρόλα αυτά η ιδεολογική μας τάση στην οποία ηγείται ο σύντροφος Κιράν δεν έχει φτάσει σε μία περιεκτική σύνθεση , αυτό είναι ένα απο τα πολιτικά ζητήματα πάνω στα οποία ρίζωσε η πάλη των δύο γραμμών στο κόμμα . Η νέα δημοκρατική επανάσταση έχει δύο πλευρές , την αντι-φεουδαρχική και την αντι-ιμπεριαλιστική . Αυτές οι δύο πλευρές είναι ενωμένες αξεδιάλυτα .
Υπήρχαν τόσες διαφωνίες στο εσωτερικό μας στην κατανόηση αυτής της σχέσης απο την αρχή . Ο Μπαταραϊ έδινε έμφαση πιο πολύ στον αγώνα ενάντια στην μοναρχία παρά στον αγώνα ενάντια στην εξωτερική παρέμβαση .Οι μάζες το εκλάμβαναν αυτό σαν μία στάση υπέρ του Ινδικού επεκτατισμού .Επιπροσθέτως είχε μία λάθος θέση για την ανάγκη ύπαρξης ενός υπο-σταδίου της ομόσπονδης δημοκρατίας πρίν της νέας δημοκρατικής επανάστασης . Όταν η Κ.Ε στο Phutinwang το 2004 αποφάσισε να εντείνει την πάλη του λαού με το σύνθημα της εθνικής ανεξαρτησίας ,ο Μπαταράϊ αντιτάχθηκε με σθένος αυτής της απόφασης .
Έτσι είχαμε την όξυνση της πάλης των δύο γραμμών και επιθέσεις ,αντεπιθέσεις υπέρ του Βασιλιά και των Ινδών ακολούθησαν απο τους Πρατσάντα-Μπαταράϊ . Το κόμμα έφτασε στα όρια της διάσπασης αλλά ούτε ένα χρόνο μετά, το 2005, οι Πρατσάντα-Μπαταράϊ υπερασπίστηκαν την ομόσπονδη δημοκρατία με δραματικό τρόπο .
Ήταν μία πολιτική νίκη του Μπαταράϊ στον Πρατσάντα ,ο οποίος είπε σε εκείνη την συνάντηση ότι όλη του την ζωή ήταν απορροφημένος απο τον Πρατσάντα και δεν θα τολμούσε ποτέ να τον αμφισβητήσει αλλά να είναι το πιστό δεξί του χέρι. Τώρα έχουμε φτάσει στο σημερινό σενάριο , μετά την Κ.Ε της Chunwang ,η γραμμή Μπαταράϊ είναι η κυρίαρχη στο κόμμα , τώρα είναι απόλυτα ξεκάθαρο ποιός απορρόφησε ποιόν σ την Κ.Ε της Chunwang . Μετά την αποδοχή της ομόσπονδης δημοκρατίας ήταν προφανές ότι το βάρος θα δίνονταν στον αγώνα ενάντια στην μοναρχία και θα σφυρηλατούσαν έναν μακροπρόθεσμο συμβιβασμό με τις Ινδικές επεκτατικές τάξεις και τις Νεπαλέζικες μαριονέτες τους
10.Δεν νομίζατε ότι σαν αντιπολίτευση καθυστερήσατε να αντιληφθείτε την ολίσθηση του κόμματος σε λάθος κατεύθυνση ?
Δεν είναι ότι δεν το μυριστήκαμε .Πιστεύαμε πολύ περισσότερο στην ηγεσία του κόμματο απο ότι ήταν αναγκαίο ,αυτή ήταν η αδυναμία μας . Δεν είναι πολύ αργά αλλά είναι όμως αργά . Πιστεύουμε ακόμη ότι αυτό είναι μία δευτερεύουσα πλευρά , θεωρούμε ότι η επανάσταση σώθηκε απο τον κίνδυνο της δεξιάς της διάλυσης .Όταν σιγουρευτήκαμε ότι η επανάσταση ήταν σε κίνδυνο σηκώσαμε το δάχτυλο απέναντι στην ηγεσία και στην γραμμή .Στον μακρόχρονο αγώνα την πάλης των δύο γραμμών έχουμε μία ομάδα δοκιμασμένων έμπειρων ηγετών και βουλευτών και η επαναστατική γραμμή αναπτύσσεται . Τελικά ο μαρξισμός θα επικρατήσει έναντι του ρεβιζιονισμού και η Νέα Δημοκρατική Επανάσταση θα θριαμβέυσει στον Νεπάλ.
"Πού να είναι άραγε ο Πρατσάντα και ο Μπαταράι?Θα θελα να τους πω δυο λογάκια"
Μετάφραση ,Επιμέλεια: Διεθνιστής .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου