Ανακοίνωση του ΚΚΤουρκίας(μ-λ)* Η επανάσταση είναι σίγουρη και η Ταξίμ είναι η νέα φλόγα!

    Περνάμε μέρες που μας δείχνουν ότι τίποτε δεν είναι πια όπως πριν. Ζούμε μέρες όπου ο φόβος σπάει, οι δρόμοι και οι πλατείες πολιορκούνται και κατακτιούνται και όλα τα εμπόδια διαλύονται. Η φασιστική δικτατορία που συνοδεύει την κυβέρνηση δεν έχει ιδέα πώς να αντιμετωπίσει μια λαϊκή εξέγερση πρωτόγνωρη στην ιστορία της Τουρκικής Δημοκρατίας. Είναι απελπισμένοι και φοβισμένοι!
Οι αστυνομικοί, που έγιναν ο στρατός του καθεστώτος και μετατράπηκαν σε λυσσασμένα σκυλιά που χύνουν αίμα, οπλισμένοι με θωρακισμένα όπλα και περιλούζοντας με δηλητήρια τις μάζες, δεν θα μπορούσαν να υπερισχύσουν της αντίστασης και, μπροστά σε αυτήν σκόρπισαν. Η χώρα μας έγινε μάρτυρας της πάλης της επαναστατικής, προοδευτικής και πατριωτικής νεολαίας με κύρια προπύργια τη Σμύρνη, την Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη.
Το συσσωρευμένο μίσος των μαζών εξερράγη ενάντια στο φασισμό. Όσοι προσπαθούν να αντισταθούν σ’ αυτήν την έκρηξη, παρ’ ότι είχαν το πάνω χέρι, ηττώνται συνεχώς. Αρκετές πόλεις έχουν γίνει πεδία μάχης και ορισμένοι δρόμοι έχουν γίνει πεδία ελευθερίας. Το τείχος του φόβου έχει σπάσει. Καθώς συνεχίζεται η πάλη, όσο οι μάζες αντιστέκονται, όσο η αλληλεγγύη και η γενναιότητα αναπτύσσονται, όλα τα εμπόδια διαλύονται. Η φωτιά της αντίστασης που άναψε έχει εξαπλωθεί σ’ όλη τη χώρα.
 

Αν και οι διαφορές στην αντίληψη δημιουργούν αντιπαραθέσεις από καιρό σε καιρό, η αντίσταση έχει ενώσει την εξέγερση όλων ενάντια στην κυβέρνηση. Παρ’ ότι ανήκουν σε διαφορετικές εθνότητες και θρησκείες και επηρεάζονται από διαφορετικές πολιτικές, οι μάζες έχουν συνενωθεί σε ένα κοινό κύμα μίσους ενάντια στην κυβέρνηση. Είναι αλήθεια ότι οι μάζες απαιτούν την παραίτηση της κυβέρνησης του ΑΚΡ, όμως ο στόχος του εξεγερμένου λαού είναι το ίδιο το σύστημα. Δεν στοχοποιούνται μόνο γραφεία του ΑΚΡ. Στοχοποιούνται τα αστικά ΜΜΕ και διάφορα κυβερνητικά κτήρια. Αγωνιστές του κόμματός μας που συμμετέχουν σε ένοπλες δράσεις στοχοποιούν αυτά τα κτήρια και θα συνεχίσουν να το κάνουν.
Οι ενέργειές μας αυτές που συμπεριλάμβαναν επιθέσεις σε προδότες του τουρκικού Κουρδιστάν, σε εργοστάσια, την Πρωτομαγιά, ενάντια στο ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ και σε φασίστες, τώρα προχωρούν παραπέρα. Η διαδικασία της αντίστασης που άρχισε με τη σπίθα στην Ταξίμ θα γίνει σημαντικό γεγονός με μεγάλα κέρδη.
 

Αν και η διαδικασία αυτή ξεκίνησε με μια δημοκρατική διαμαρτυρία ενάντια στην καταστροφή του πάρκου Γκεζί προς όφελος των καπιταλιστών και που καταστάλθηκε βίαια, έχει προχωρήσει πλέον σε ανώτερο επίπεδο, σε πανεθνική οργή και εξέγερση σ’ όλη τη χώρα. Επιπλέον έχει εξαπλωθεί σε χώρες με τούρκους μετανάστες εργάτες και προκάλεσε συνεχείς διαδηλώσεις αλληλεγγύης. Η δυναμικότητα των εξεγερμένων, που συνεχίζουν με γενναιότητα την πάλη τους μέχρι το ξημέρωμα, έχει προκαλέσει έκπληξη σ’ όσους δεν το πίστευαν.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στην αρχή ένιωσαν έκπληξη από την αραβική άνοιξη και κατόπιν την αποκήρυξαν με το δικαιολογητικό ότι ήταν «αμερικάνικος δάκτυλος». Αυτοί θα πρέπει να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στη δυναμική της μαζικής εξέγερσης στην Τουρκία και την αραβική άνοιξη και θα πρέπει να ξανασκεφτούν την αποκηρυκτική τους στάση. Όπως κάνουν και οι άρχουσες τάξεις, αυτοί που εύκολα ισχυρίζονται ότι οι μάζες «δεν θα μάθουν ποτέ» στην πραγματικότητα σκεπάζουν την απόλυτη σύγκρουση ανάμεσα στις τάξεις που συμβαίνει τώρα. Η απόλυτη δύναμη που αγωνίζεται τώρα είναι οι μάζες και αυτός που θα επιφέρει τη νίκη είναι η μία και μόνη προλεταριακή τάξη.
 

Το κόμμα μας, μαζί με άλλες οργανωμένες πολιτικές ομάδες, συμμετέχει στην εξέγερση, όμως δεν πρόκειται για μια οργανωμένη εξέγερση/αντίσταση. Η οργανωμένη δράση που παρατηρείται στα οδοφράγματα δεν αντανακλά μια ενιαία πολιτική συγκρότηση. Μ’ αυτήν την έννοια υπάρχει κενό ηγεσίας. Έτσι, είναι σίγουρο ότι η οργή της εξέγερσης θα έχει κάποια συγκεκριμένα όρια. Όμως το γεγονός αυτό δεν μειώνει την αποτελεσματικότητα και τη δύναμη του κινήματος και, παρ’ όλο που κανείς από τους αντιστεκόμενους δεν κάνει μεγάλα όνειρα, δεν σταματούν να προχωρούν μπροστά επιθυμώντας την απόλυτη νίκη.
Το βέλος έχει φύγει από το τόξο και, παρ’ όλο που η πορεία του μπορεί να διακοπεί, η διαδικασία που ξεκίνησε δεν πρόκειται να σταματήσει. Το σύνθημα «Αυτό είναι μόνον η αρχή! Συνεχίστε τον αγώνα!» δείχνει την έναρξη ενός νέου προτσές. Χωρίς πάλη ενάντια στους τρομοκρατικούς μηχανισμούς του συστήματος, χωρίς να είμαστε μέσα στη φωτιά του αγώνα, χωρίς νίκες στα πεδία των μαχών, χωρίς να αναγνωρίσουμε την ίδια μας τη δύναμη, είναι αδύνατο να προχωρήσουμε αυτήν την επαναστατική πάλη μακρύτερα.
 

Αυτοί που θα δώσουν επαναστατική ουσία στο κίνημα αγωνίζονται με πείσμα αυτή τη στιγμή ενάντια στους βίαιους μηχανισμούς του συστήματος. Αν αυτό μετατραπεί σε τυφλή και λαθεμένη δράση χωρίς συνειδητότητα, κι αν ακόμα φέρει κάποιες προσωρινές νίκες, θα ηττηθεί μακροπρόθεσμα. Χωρίς επαναστατική πράξη η συνείδηση δεν θα μπορέσει να αναπτυχθεί. Το ΑΚΡ, που ήρθε να εφαρμόσει το ιμπεριαλιστικό σχέδιο της «Πράσινης (Ισλαμικής) Γενιάς» πριν από 11 χρόνια, το ίδιο καθεστώς που δημιουργήθηκε για να επαναφέρει την κεμαλική-φασιστική καταπιεστική δομή και που υπηρετεί τα ιμπεριαλιστικά επεμβατικά σχέδια, την ίδια εκμετάλλευση που υπηρετεί τις καπιταλιστικές ανάγκες, έχει φέρει το λαό σε μια κατάσταση που δεν μπορεί να πάρει ανάσα.

 Η ισλαμική αποστολή του σημερινού καθεστώτος και το πρόγραμμα αναδιοργάνωσης της κοινωνίας έχουν σκοπό να δημιουργήσουν μια κοινωνική κουλτούρα υποταγής. Όλα αυτά τα χρόνια κάθε είδους τρομοκρατικός μηχανισμός έχει εφαρμοστεί, με πρώτους αποδέκτες τους προλετάριους, σε κάθε πλευρά της ζωής των μαζών.
Η διαδικασία που οδήγησε στην έκρηξη αφορά προλετάριους χωρίς συνδικαλιστική εκπροσώπηση με ανασφαλείς συνθήκες εργασίας που οδήγησαν σε πλήρη εκμετάλλευση και ανεργία. Οδήγησε σε εργατικά ατυχήματα που συγκρίνονται με μαζικές δολοφονίες. Ο δρόμος προς την εξέγερση αφορά τη νεολαία που είναι αντιμέτωπη με την ανεργία και χωρίς μέλλον. Αφορά τις γυναίκες που τις εξευτελίζουν και τις εκμεταλλεύονται συστηματικά, αφού η κυβέρνηση απαιτεί να απαγορευτούν οι αμβλώσεις και οι γυναίκες να κάνουν 3-5 παιδιά. Στη διαδικασία που οδήγησε στην έκρηξη συνέβαλαν η αφαίρεση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, οι συνοπτικές εκτελέσεις, τα βασανιστήρια, οι πρωινές επιδρομές σε σπίτια, οι συλλήψεις, ενώ οι φυλακές είναι γεμάτες από πατριώτες, διανοούμενους, δικηγόρους, δημοσιογράφους και επαναστάτες. Συνέβαλαν επίσης η αύξηση στις φυλακές των βασανιστηρίων, της αδιαφορίας για τους αρρώστους που αφήνονται να πεθάνουν, οι σεξουαλικές επιθέσεις και οι βιασμοί παιδιών.
 

Σ’ αυτήν τη διαδικασία που οδηγεί στην έκρηξη είναι μέσα και οι Αλεβίτες που εξευτελίζονται και τους αφαιρούνται βασικά δικαιώματα, αλλά και η αδιαφορία για τον ιστορικό πόνο τους με την ονομασία της νέας γέφυρας σε «Γιαβούζ Σουλτάν Σελίμ», ενός ανθρώπου που τυχαίνει να είναι ο μεγαλύτερος σφαγέας τους. Σ’ αυτήν τη διαδικασία ενυπάρχει η νοοτροπία της γενοκτονίας, όπως στην περίπτωση της δολοφονίας του Χραντ Ντινκ (σ.τ.μ. του αρμένικης καταγωγής δημοσιογράφου που δολοφονήθηκε).
Το τελευταίο διάστημα υπάρχει και η ανάμειξη στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ενάντια στη Συρία και η προστασία που παρέχει το καθεστώς σε δολοφονικές ομάδες εκεί. Υπάρχει η ευθύνη για τις δεκάδες σφαγιασμένων στο Τζιλβέγκιοζου και το Ρεϊχανλί. Στη διαδικασία που οδήγησε στην έκρηξη συμβάλλουν απαγορεύσεις που έρχονται η μία μετά την άλλη, περιορισμοί στην προσωπική ζωή και πολλές απαγορεύσεις και επεμβάσεις στις τέχνες και την κουλτούρα. Υπάρχει η καταστροφή της φύσης, η άρνηση του δικαιώματος στη στέγαση μέσα από εκστρατείες που κρύβονται πίσω από την «Αστικοποίηση».
Τέλος, σ’ αυτήν τη διαδικασία υπάρχει η επιθυμία επέκτασης του κεφαλαίου και η μετατροπή της χώρας σε βάση για πολυκαταστήματα και Mall. Οι βανδαλισμοί συνεχίζονται και επιταχύνονται στο Χαϊντάρπασα, στο λιμάνι του Γαλατά, στον κινηματογράφο Εμέκ. Τώρα έφτασε στο πάρκο Γκεζί, όμως εκεί ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Ως τώρα καμιά φασιστική δικτατορία δεν μπόρεσε να σταματήσει τον εαυτό της από το να κάνει βήματα που επιταχύνουν την κατάρρευσή της. Όσοι προσπαθούν να τους νουθετήσουν και να «τους στείλουν ένα μήνυμα» χάνουν το χρόνο τους (…)
(…) Οι φλόγες της ταξικής πάλης έδειξαν ότι αυτή έχει την ικανότητα να αλλάζει, να ελκύει και να κινητοποιεί και πάλι τις μάζες. Η ύπαρξη φασιστικών κομμάτων στα οδοφράγματα δεν μπορεί να στρέψει σε άλλη κατεύθυνση τα λαϊκά κινήματα.
 

Η ανάγκη να αντιταχτούμε σ’ αυτές τις δυνάμεις, να τις εμποδίσουμε να στρέψουν το κίνημα στις δικές τους τυχοδιωκτικές επιδιώξεις είναι φανερή, όμως σ’ αυτό το σημείο δεν πρέπει να υπονομεύουμε το κίνημα παρεμβαίνοντας σ’ αυτές τις δυνάμεις. Είναι αλήθεια ότι θα πρέπει να γίνει προσπάθεια αυτές να ουδετεροποιηθούν και να απομακρυνθούν, όμως αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να το κάνουμε μόνοι μας και χωρίς ανάλυση των συνθηκών. Ταυτόχρονα είναι κατανοητό ότι ενώ αναγκαζόμαστε να φωνάζουμε μαζί μ΄ αυτές τις ομάδες το σύνθημα «Ώμο με ώμο ενάντια στο φασισμό» δεν μπορούμε να αντιδράσουμε στη ρατσιστική, αντεπαναστατική και φασιστική προπαγάνδα τους. Για να εξισορροπήσουμε αυτήν την κατάσταση πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στη δουλειά μας. Ακόμα και μέσα σ΄ αυτά τα κόμματα υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν ότι οι σημαίες και οι αφίσες τους δεν γίνονται στόχος, κι αυτό το βλέπουν οι περισσότεροι.
Ο λαός δεν θα πρέπει να θεωρεί την αντίσταση σαν μια γνήσια επανάσταση, όμως από την άλλη ο πραγματικός της χαρακτήρας και η αξία της δεν θα πρέπει να επισκιάζεται ή να απορρίπτεται. Η ιστορία περνά σήμερα μια περίοδο αντίστασης. Το πώς αυτό θα αλλάξει και το τι θα φέρει μένει να ειδωθεί. Λέμε ότι «τίποτε δεν είναι όπως παλιά» και δίνουμε έμφαση στην εκπαιδευτική αξία της πράξης. Αυτή η δράση είναι μια γροθιά που χτύπησε γερά το φασισμό στο κεφάλι, προκάλεσε σοκ στο σύστημα και έδωσε αυτοπεποίθηση και ανέβασε το ηθικό σε κάθε τάξη που θέλει την επανάσταση.
 

Η δυνατότητα να πετυχαίνεις και να προπαγανδίζεις μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την πράξη. Η πράξη χρειάζεται επίσης για να αναπτύσσεται η πίστη του λαού στη δύναμή του. Η αιτία πίσω από την χρησιμοποίηση επιχειρημάτων όπως η «εξωτερική υποκίνηση» ή η περίπτωση Εργκένεκον (επιχείρηση Βαριοπούλα) αποσκοπεί στην αποτροπή τέτοιων κερδών. Το γεγονός ότι οι αντιστεκόμενοι ξεφτιλίζονται, τους παίρνουν στο ψιλό ή τους γελοιοποιούν σε διάφορα σόου δείχνει το φόβο που αυτή η διαδικασία προκαλεί. Μόλις πριν ένα μήνα κήρυξαν το στρατιωτικό νόμο και απαγόρεψαν το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς στην πλατεία Ταξίμ. Τώρα αυτή έχει κατακτηθεί χάρη στον ασταμάτητο αγώνα των μαζών και μετατράπηκε σε συμβολικό πεδίο αντιπαράθεσης με την εξουσία. Η αντίσταση, που αγκαλιάστηκε από μια μεγάλη γκάμα μαζών με σύνθημα «Παντού είναι Ταξίμ! Παντού αντίσταση!», εξαπλώθηκε στα πανεπιστήμια και τα λύκεια από την πρώτη εβδομάδα. Θα δυναμώσει περισσότερο με την προγραμματισμένη γενική απεργία της KESK (Συνομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων) στις 5 Ιούλη, πράγμα που θα επιτρέψει τη συμμετοχή των εργατών στην αντίσταση. Αν και υπάρχουν εμπόδια που αποτρέπουν την άμεση συμμετοχή επαναστατών και δημοκρατών στην αντίσταση, είναι απαραίτητο να συμβάλουν σ’ αυτήν όσο μπορούν.
 

Όσο το κίνημα συνεχιζόταν, ο φόβος ότι θα συντριβόταν άρχιζε να επηρεάζει τις ρεφορμιστικές ομάδες. Αυτό αντανακλούνταν στις συζητήσεις που γίνονταν στο πάρκο Γκεζί. Ταυτόχρονα, δίπλα στις ανοργάνωτες ομάδες υπήρξε μια αυξανόμενη συμμετοχή οργανωμένων πολιτικών ομάδων. Με τη φυσική και δραστήρια συμμετοχή η αντίσταση κάνει τα πάντα για να σταθεί στα πόδια της και να διατηρήσει ζωντανή την αγωνιστική της δύναμη.
Εκτός από το γεγονός ότι το προλεταριακό δυναμικό δεν έχει ακόμη κινητοποιηθεί, ένα άλλο αδύναμο σημείο του κινήματος είναι ότι μπήκαμε σε μια «Φάση Ειρήνης» στο όνομα του Εθνικού Κινήματος. Αν και υπάρχει μαζική συμμετοχή, παρατηρούμε ότι οι δυνάμεις εκεί μέσα είναι σε σύγχυση και ακολουθούν μια πασιφιστική στάση. Επομένως η πρώτη τους αντίδραση –αν και βρίσκονται σε διαδικασία αλλαγής της στάσης τους– είναι «να μείνουμε μακριά από τη δράση» με τη δικαιολογία ότι πρέπει να μείνουμε έξω από το φασιστικό και το ρατσιστικό περιβάλλον. Όμως αυτό που πράγματι τους οδηγεί στο να αποφύγουν αυτές τις ομάδες είναι ότι μπορεί να χαλάσει η ιδέα τους για την «ειρηνευτική διαδικασία».
 

Αυτή η ίδια η άποψη περί «ατομισμού/εγωισμού» που κριτικάρουν είναι φανερή στην πρακτική τους επειδή τους λείπει η ταξική προοπτική και παρ’ όλο που έχουν χρόνια στον αγώνα δεν μπορούν ακόμη να ξεχωρίσουν τον φίλο από τον εχθρό. Όμως χάρη στη στάση της τουρκικής κυβέρνησης, που δεν διαπραγματεύεται και έχει πολεμοχαρή διάθεση, η άποψή τους για το ποιος είναι εχθρός και ποιος όχι αρχίζει και διαμορφώνεται σε σωστή κατεύθυνση. Η δημοκρατική λύση στα προβλήματά τους μπορεί να γίνει μόνο με την επανάσταση, επομένως θα πρέπει να αναπτύξουν σχέσεις με τις αντιστεκόμενες δυνάμεις. Διαφορετικά, πολλοί πολιτικάντηδες θα τραβήξουν πίσω την ήδη οπισθοχωρημένη συμμαχία. Αν αρχίσουμε τη δράση με τέτοια δύναμη και δυναμικό, τότε η διαδικασία του Εθνικού Κινήματος δεν θα αδυνατίσει αλλά θα ισχυροποιηθεί. Ο τρόπος για να εκπληρωθούν τα αιτήματα και να νικήσουμε δεν μπορεί να γίνει με την «καλή συμπεριφορά», αλλά με την αύξηση του ειδικού μας βάρους και τον εξαναγκασμό της κυβέρνησης να μας ακούσει. Παρατηρούμε ότι υπάρχει μεγάλη ευκαιρία για κάτι τέτοιο (…)
(...) Αυτό που φοβόταν η άρχουσα τάξη συνέβη. Σημαντικός αριθμός ανθρώπων μαθήτευσε στο σχολείο της αντίστασης. Από τις απλές κραυγές μέχρι τα οδοφράγματα. Οι μάζες που βροντοφωνάζουν έχουν γευτεί τον αέρα της εξέγερσης και της αντίστασης. Τα καθήκοντά μας μόλις τώρα αρχίζουν. Προχωράμε μπροστά, θα είμαστε στην πρώτη γραμμή των οδοφραγμάτων και θα χρησιμοποιούμε πρακτικές που ταιριάζουν στην ιδεολογία μας ώστε να βοηθήσουμε στην ανάπτυξη της αντίστασης. Οι κομμουνιστές και οι επαναστάτες που έχουν χαρακτηριστεί περιθωριακοί, προβοκάτορες, εξτρεμιστές, βάνδαλοι πρέπει να επωμιστούν το καθήκον της ανάπτυξης της αντίστασης. Τα πεδία δράσης πρέπει να μετατραπούν σε σύμβολα συλλογικής δράσης ενάντια στο φασισμό.
Οι ηγέτες μας και τα πρωτοπόρα στοιχεία δεν κρύφτηκαν πίσω από τη φιλολογία περί «αναγκαιότητας και συνθηκών», αντίθετα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Δεν δίστασαν να συμμετάσχουν στα οδοφράγματα. Ακόμη περισσότερο που, λόγω των προβλημάτων καθοδήγησης του κινήματος, πρόβλεψαν ότι αυτό θα ηττηθεί. Όμως γνώριζαν επίσης ότι για να μπορέσουμε να φτάσουμε στην επανάσταση πρέπει να περάσουμε από τέτοια στάδια, και η ιστορία τούς έχει δικαιώσει.

Η επανάσταση θα ακολουθήσει τα ίδια βήματα και στη χώρα μας, η ιστορία θα γράψει παρόμοιες σελίδες!

Κάτω η φασιστική δικτατορία! Ζήτω η Αντίσταση της πλατείας Ταξίμ! Παντού είναι Ταξίμ, παντού είναι αντίσταση! Ώμο με ώμο ενάντια στο φασισμό! Αυτό είναι μόνον η αρχή, συνεχίστε τον αγώνα! Ζήτω η δημοκρατική λαϊκή επανάσταση! Ζήτω ο λαϊκός πόλεμος!

TKP/ML

* Εκτενή αποσπάσματα τα οποία προέρχονται από την αγγλική μετάφραση της ανακοίνωσης, η οποία κυκλοφόρησε στις 4 Ιούνη 2013. Το πρωτότυπο κείμενο βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.kaypakkayahaber.com/haber/tkpml-mutlaktir-ulkemizde-devrim-yeni-bir-isaret-fisegidir-taksim