10 σημεία του Ιμπραήμ Καϋπάκαγια για τον κεμαλισμό

Αναφέραμε σε προηγούμενη ανάρτηση ότι ο ηγέτης του ΤΚΡ/ML, έδωσε αποφασιστική μάχη για να ξεκόψει πολιτικά το κομμουνιστικό κίνημα της Τουρκίας από τον κεμαλισμό. Η απόρριψη του ακολουθητισμόυ αυτού, που διέκρινε το ΤΚΡ, ήτανε καθοριστικής σημασίας για την ανάπτυξη ενός κομμουνιστικού κινήματος σε νέα, αντιρεβιζιονιστική βάση.

Ακολολουθούν, σε μετάφραση από τα αγγλικά, οι δέκα θέσεις του Καϋπάκαγια για τον κεμαλισμό.
Το αγγλικό κείμενο το βρήκαμε στο kasama project :

1. Η κεμαλική «επανάσταση» ήταν επνάσταση της ανώτερης τούρκικης εμπορικής μπουρζουαζίας, των φεουδαρχών, των τοκογλύφων και μερικών βιομηχάνων. Έτσι, ηγέτες της επανάστασης είναι η κομπραδόρικη αστική τάξη και οι φεουδάρχες. Η μεσαία, εθνική αστική τάξη πήρε μέρος στην επανάσταση αλλά είχε ρόλο ακολουθητή.

2. Οι ηγέτες της «επανάστασης», ξεκινώντας από τα χρόνια του αντιιμπεριαλιστικού πολέμου για την ανεξαρτησία, συνεργάστηκαν και συνθηκολόγησαν με τους Συμμάχους ιμπεριαλιστές με δόλιο τρόπο.

3. Η συνθηκολόγηση των κεμαλιστών και των ιμπεριαλιστών έγινε ολοένα και βαθύτερη μετά την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης.

4. Το κεμαλικό κίνημα αναπτύχθηκε ενάντια στους εργάτες και τους αγρότες, καθώς και στην προοπτική της αγροτικής επανάστασης.

5. Ως αποτέλεσμα του κεμαλικού κινήματος, η ημιαποικιακή και ημιφεουδαρχική οικονομική δομή της Τουρκίας έμεινε ανέπαφη.

6. Στο κοινωνικό πεδίο, η νέα τουρκική αστική τάξη αναπτύχθηκε αναπτύχθηκε διαμέσου της εθνικής αστικής τάξης που συνθηκολόγησε με τον ιμπεριαλισμό, ενός τμήματος της παλιάς μεγαλοαστικής τάξης, της νέας αστικής τάξης που πήρε τη θέση της παλιάς αστικής τάξης των εθνικών μειονοτήτων, και τέλος διαμέσου της παλιάς γραφειοκρατίας και της οθωμανικής διανόησης. Η κυριαρχία κάποιων παλιών φεουδαρχών, τοκογλύφων και πλούσιων μεγαλεμπόρων συνεχίστηκε, αν και σε κάποιες περιπτώσεις αντικαταστάθηκαν με καινούργιους. Οι κεμαλιστές ως σύνολο, δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντα της μεσαίας, αλλά της ανώτερης αστικής τάξης.

7. Στην πολιτική σφαίρα, η συνταγματική μοναρχία των Οθωμανών ευθυγραμμίστηκε με τα συμφέροντα των δυναστιών,  ενώ η διαχείριση που την διαδέχθηκε, αποφασίζοντας να υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα της νέας άρχουσας τάξης, πήρε τη μορφή της αστικής δημοκρατίας. Αυτή η διαχείριση είναι ψεύτο-ανεξάρτητη, μια διαχείριση κατά κανόνα εξαρτημένη στον ιμπεριαλισμό.

8. Η κεμαλική δικτατορία, υποτίθεται δημοκρατική, στην πραγματικότητα είναι μια φασιστική στρατιωτική δικτατορία. 

9. Η Κεμαλική Τουρκία έγινε βαθμιαία ημιαποικία και μέρος του αντιδραστικού ιμπεριαλιστικού κόσμου, και τελικά παραδόθηκε στην αγκαλιά των Αγγλογάλλων ιμπεριαλιστών.

10. Στα χρόνια μετά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας, η κεμαλική κυβέρνηση έγινε πανούργος εχθρός της εργατικής επανάστασης. Εκείνα τα χρόνια, το κομμουνιστικό κίνημα δεν συμμάχησε με τους κεμαλιστές ενάντια στην παλιά κομπραδόρικη αστική τάξη και την κλίκα των φεουδαρχών που χάσανε τη θέση τους (τέτοια συμμαχία δεν έγινε ποτέ). Αντίθετα οι κεμαλιστές αντιπροσωπεύουν μια νέα κλίκα αστών και φεουδαρχών που πρέπει να ανατραπεί. 

Το καθήκον του κομμουνιστικού κινήματος αφού ανατρέψει την κεμαλική αρχή είναι να εγκαθιδρύσει μια λαϊκή δημοκρατική δικτατορία βασισμένη στην συμμαχία των εργατών και των αγροτών υπό την ηγεσία της εργατικής τάξης.