Με βλέμμα τόσο στο παρελθόν όσο και στο μέλλον, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του ΚΚΕ(μ-λ) για τα 30 χρόνια από τη συνδιάσκεψη ανασυγκρότησης της οργάνωσης το 1982.
30 χρόνια μετά, καλούμαστε σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, να απαντήσουμε πολύ όμοια ερωτήματα.
Μάχη οπισθοφυλακής. "Ιδεολογικές Θερμοπύλες". Έτσι χαρακτηρίστηκε από αυτούς που πρωτοστάτησαν, η συνδιάσκεψη αυτή. Σε μια εποχή όπου το δήθεν "σοσιαλιστικό σύστημα" κατέρρεε, και είχε πάψει να εμπνέει τους λαούς. Η Πολιτιστική Επανάσταση είχε ηττηθεί, οι εργάτες στην Πολωνία εξεγείρονταν ενάντια στο "σοσιαλισμό", η ΕΣΣΔ είχε εισβάλλει στο Αφγανιστάν. Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα, το ΠΑΣΟΚ είχε μόλις ανέβει στην εξουσία λεηλατώντας τα αιτήματα, τον κόσμο και τη συνείδηση της Αριστεράς. Λεηλασία που έγινε εφικτή με τη συνέργεια της επίσημης Αριστεράς. Αλλά ακόμα και της ηγεσίας του τότε ΚΚΕ(μ-λ), που συνειδητά διέλυσε την οργάνωση, μπροστά στους καταθλιπτικούς συσχετισμούς. Η ύπαρξη μιας κομμουνιστικής οργάνωσης, μέσα σε εκείνους τους συσχετισμούς φάνταζε "πολυτέλεια", "αναχρονισμός". Πόσο μάλλον αν υπεράσπιζε την σοσιαλιστική προοπτική, την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος.
"Δεν βλέπανε, ότι η ταξική πάλη τελείωσε";
Όντως, βλέπανε καθαρά, εκείνοι που πήρανε την πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση της οργάνωσης, ότι ο πρώτος ιστορικός κύκλος της αναμέτρησης ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη έκλεινε με ήττα.
Σήμερα, εκείνη η εποχή της "ταξικής ειρήνης" μοιάζει πλέον με ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων. Ο χρόνος έτρεξε πολύ γρήγορα. Πόσο γρήγορα κατέρρευσε η ψεύτικη ευημερία του καπιταλισμού! Δεν πρόλαβε καλά-καλά μια γενιά ανθρώπων να φύγει από τη ζωή, από το "τέλος της Ιστορίας", και δείτε που είμαστε σήμερα! Δεν πρόλαβε ένας νέος που γεννήθηκε μετά την πτώση της ΕΣΣΔ να ενηλικιωθεί, και οι εικόνες εκείνες μοιάζουν ασπρόμαυρες διηγήσεις ενός μακρινού παρελθόντος!
Σήμερα, βλέπουμε εμείς καθαρά τους συντριπτικούς συσχετισμούς που μας κληροδότησε η ήττα. Βλέπουμε τη διάλυση, την αποσυγκρότηση, την πολιτική ανωριμότητα του λαού. Βλέπουμε τις δικές μας ανεπάρκειες, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Βλέπουμε ότι η σοσιαλιστική προοπτική φαίνεται ένα μακρινό όνειρο ακόμα, ότι το λαϊκό κίνημα δέχεται την μία ήττα μετά την άλλη. Και να μην είχαμε μια κομμουνιστική οργάνωση, θα αναγκαζόμασταν να φτιάξουμε μία.
Πόσο διαφορετική κατάσταση, μα πόσο όμοια. Και εμείς αντιλαμβανόμαστε τα όρια μας σαν γενιά.
Κοιτάμε το χωράφι που μας δώσανε. Κακό το σημείο του. Χέρσο φαίνεται με πρώτη ματιά. Τα χέρια μας δεν είναι ροζιασμένα, συνηθισμένα στη δουλειά. Τα εργαλεία μας φθαρμένα και λειψά. Οι σπόροι λίγοι. Στα γύρω χωράφια σπόρος μεταλλαγμένος: παράγει πολύ και εξαντλεί το έδαφος. "Αδύνατο", η πρώτη λέξη που βγαίνει από το στόμα σου. Μια μικρούλα τοματιά λεβέντικα στέκεται στην άκρη με διαλεχτό καρπό, ολοκόκκινο.
Και αν ανοίξεις την τομάτα με το μαχαίρι, μυρίζει όπως θα έπρεπε να μυρίζει -όπως τότε που τρώγαμε τομάτα πραγματική -αν δεν έχεις φάει τέτοιο πράγμα, δεν μπορώ να στο περιγράψω...
-Μα γιατί να μη φυτέψουμε τότε;
-Το τσαπί είναι στραβό, το χωράφι είναι κακό, δεν ξέρω άμα θα πιάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου