Του Γ.Γ
Είναι απίστευτος ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός που διέπει το σημερινό κείμενο του Γιώργου Δελαστίκ στο «Εθνος». Και αν δεν ήταν στέλεχος του ΝΑΡ –δεν παρουσιάζεται στην νεοεκλεγμένη συντονιστική επιτροπή της Ανταρσύας, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι έχει πρωτεύοντα ρόλο στην ακολουθούμενη πολιτική αυτής της συλλογικότητας- δεν θα είχαμε λόγο να σχολιάσουμε το κείμενο του. Αλλά όπως και να το κάνουμε δεν μπορεί ένα άτομο που παρουσιάζεται μαρξιστής να μας λέει ότι πολιτικές εξελίξεις που θα είναι
Είναι απίστευτος ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός που διέπει το σημερινό κείμενο του Γιώργου Δελαστίκ στο «Εθνος». Και αν δεν ήταν στέλεχος του ΝΑΡ –δεν παρουσιάζεται στην νεοεκλεγμένη συντονιστική επιτροπή της Ανταρσύας, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι έχει πρωτεύοντα ρόλο στην ακολουθούμενη πολιτική αυτής της συλλογικότητας- δεν θα είχαμε λόγο να σχολιάσουμε το κείμενο του. Αλλά όπως και να το κάνουμε δεν μπορεί ένα άτομο που παρουσιάζεται μαρξιστής να μας λέει ότι πολιτικές εξελίξεις που θα είναι
προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να δρομολογηθούν από τον συσχετισμό των κοινοβουλευτικών δυνάμεων.
Οι εκλογικοί συσχετισμοί δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία από κοινωνική-ταξική άποψη και αυτό το γνωρίζει οποιοσδήποτε έχει την ελάχιστη επαφή με την μ/λ θεωρία. Τα όποια θετικά αποτελέσματα η εργατική τάξη, οι καταπιεσμένες λαϊκές μάζεςμπορεί να τα επιτύχουν μόνο κάτω από την πίεση των λαϊκών και εργατικών αγώνων. Και στο κείμενο του ο Γ. Δελαστίκ δεν κάνει καμιά αναφορά για την επίδραση στην όποια κυβερνητική πολιτική μπορεί να έχει ο λαϊκός παράγοντας. Στο μόνο σημείο που αναφέρει το λαϊκο-εργατικό κίνημα είναι για να το συσχετίσει με την εκλογική αντανάκλαση στα κοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα.
Μας λέει, επίσης ο Δελαστίκ, ότι «η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά με επικεφαλής την ΑΝΤΑΡΣΙΑ αισθάνεται ότι αυτή τη φορά μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις ακόμη και την είσοδό της στο Κοινοβούλιο, σπάζοντας το φράγμα του 3%!». Υπερβολικά αισιόδοξη η εκτίμησή του αλλά και 1,5% να συγκεντρώσει δικαιούται κρατική επιχορήγηση και αυτό θα δώσει μια ανάσα στα πιεστικά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή η συλλογικότητα. Το θέμα δεν είναι όμως αυτό. Ένα στέλεχος, όπως ο Γ. Δελαστίκ που έχει αναφορά στην κομμουνιστική προοπτική, δεν θα έπρεπε πέρα από εκλογικούς στόχους να θέτει ζητήματα ανάπτυξης του εργατικού-λαϊκού κινήματος ειδικά σε μια εποχή που η βάρβαρη καπιταλιστική επίθεση αφυπνίζει συνειδήσεις;
Οι βουλευτικές εκλογές στον καπιταλισμό λειτουργούν αποκλειστικά για την αιμοδότηση του συστήματος. Παράλληλα και με την βοήθεια των μηχανισμών του συστήματος παίζουν τον ρόλο της βαλβίδας εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης, ειδικά σε εποχές όπως η σημερινή.
Αν και η χρεοκοπία και η σαπίλα του αστικού συστήματος είναι τόσο μεγάλη που σήμερα οι εκλογές αδυνατούν να δημιουργήσουν αυταπάτες σε πλατιά λαϊκά στρώματα ότι ένας άλλος κυβερνητικός θίασος μπορεί να δώσει λύσεις στα πιεστικά προβλήματα της εργατικής τάξης, το να ισχυρίζεσαι, όπως ο Γ. Δελαστίκ, ότι είναι χαμένη ευκαιρία για την αριστερά το ότι δεν υπάρχει εκλογική «συγκόλληση» αριστερών δυνάμεων απλώς και μόνο για να υπάρξει ένα μεγάλο εκλογικό ποσοστό δεν είναι και τόσο …κομμουνιστικό.
Οι εκλογικοί συσχετισμοί δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία από κοινωνική-ταξική άποψη και αυτό το γνωρίζει οποιοσδήποτε έχει την ελάχιστη επαφή με την μ/λ θεωρία. Τα όποια θετικά αποτελέσματα η εργατική τάξη, οι καταπιεσμένες λαϊκές μάζεςμπορεί να τα επιτύχουν μόνο κάτω από την πίεση των λαϊκών και εργατικών αγώνων. Και στο κείμενο του ο Γ. Δελαστίκ δεν κάνει καμιά αναφορά για την επίδραση στην όποια κυβερνητική πολιτική μπορεί να έχει ο λαϊκός παράγοντας. Στο μόνο σημείο που αναφέρει το λαϊκο-εργατικό κίνημα είναι για να το συσχετίσει με την εκλογική αντανάκλαση στα κοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα.
Μας λέει, επίσης ο Δελαστίκ, ότι «η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά με επικεφαλής την ΑΝΤΑΡΣΙΑ αισθάνεται ότι αυτή τη φορά μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις ακόμη και την είσοδό της στο Κοινοβούλιο, σπάζοντας το φράγμα του 3%!». Υπερβολικά αισιόδοξη η εκτίμησή του αλλά και 1,5% να συγκεντρώσει δικαιούται κρατική επιχορήγηση και αυτό θα δώσει μια ανάσα στα πιεστικά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή η συλλογικότητα. Το θέμα δεν είναι όμως αυτό. Ένα στέλεχος, όπως ο Γ. Δελαστίκ που έχει αναφορά στην κομμουνιστική προοπτική, δεν θα έπρεπε πέρα από εκλογικούς στόχους να θέτει ζητήματα ανάπτυξης του εργατικού-λαϊκού κινήματος ειδικά σε μια εποχή που η βάρβαρη καπιταλιστική επίθεση αφυπνίζει συνειδήσεις;
Οι βουλευτικές εκλογές στον καπιταλισμό λειτουργούν αποκλειστικά για την αιμοδότηση του συστήματος. Παράλληλα και με την βοήθεια των μηχανισμών του συστήματος παίζουν τον ρόλο της βαλβίδας εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης, ειδικά σε εποχές όπως η σημερινή.
Αν και η χρεοκοπία και η σαπίλα του αστικού συστήματος είναι τόσο μεγάλη που σήμερα οι εκλογές αδυνατούν να δημιουργήσουν αυταπάτες σε πλατιά λαϊκά στρώματα ότι ένας άλλος κυβερνητικός θίασος μπορεί να δώσει λύσεις στα πιεστικά προβλήματα της εργατικής τάξης, το να ισχυρίζεσαι, όπως ο Γ. Δελαστίκ, ότι είναι χαμένη ευκαιρία για την αριστερά το ότι δεν υπάρχει εκλογική «συγκόλληση» αριστερών δυνάμεων απλώς και μόνο για να υπάρξει ένα μεγάλο εκλογικό ποσοστό δεν είναι και τόσο …κομμουνιστικό.
Αναρτημένο απο το Βαθύ Κοκκινο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου