H νεολαία δεν πατάσσεται!

«Επειδή οι μέρες που έρχονται είναι λίγο περίεργες και θα δώσουν τροφή στις γνωστές αριστερίστικες και ψευτοαντιεξουσιαστικές εγκληματικές οργανώσεις να προβούν σε παράνομες ενέργειες, πλησιάζει και η 17 Νοέμβρη, και όπως ζήσαμε τον Δεκέμβριο του 2008 [δεν ξέρεις και από συντακτικό, εκτός των άλλων...], θα θέλαμε να μεριμνήσετε έγκαιρα και αποτελεσματικά ώστε τέτοια φαινόμενα παραβατικής συμπεριφοράς μαθητών και καθηγητών να παταχθούν. Ο ρόλος του μαθητή και του δασκάλου είναι σαφής και καθορισμένος και για εμάς η εκπαίδευση πρέπει να βασίζεται στο τρίπτυχο Πατρίς -Θρησκεία – Οικογένεια». Αντώνης Γρέγος, βουλευτής της Χρυσής Αυγής.

Ο ναζισμός, ως ιδεολογία και πρακτική, βασίζεται στον φόβο. Κύριο συστατικό του, είναι η τρομοκράτηση του εχθρού, η πρόκληση, η προσβολή των ιερών και των όσιων του, η δημιουργία του αισθήματος της επιβολής, ο “κεραυνοβόλος πόλεμος”. Αυτό, άλλωστε ήτανε και το μήνυμα που ήθελε να περάσει ο Κασιδιάρης με τα χαστούκια. Ο ναζισμός δεν επιβάλλεται επειδή έχει δίκιο. Επιβάλλεται γιατί είναι ανώτερος, πιο δυνατός. “Γιατί μπορεί”.

“Πού 'σαι Παπαδόπουλε”, “θα γίνετε σαπούνια”, “καλά έκανε και πυροβόλησε το μαλακισμένο τον Αλέξη”, “έπρεπε να τους πυροβολήσουν τους εργάτες του Σκαραμαγκά”. Οι Χρυσαυγίτες και το σινάφι τους δε θα ντραπούνε. Το φασισταριό στην Ελλάδα ποτέ δε μετάνοιωσε για τα εγκλήματα του. 

Εδώ πάνω πρέπει να πούμε κάποιες αλήθειες.

Εδώ και 39 χρόνια στην Ελλάδα, υπάρχει μια επέτειος που το σύστημα δεν έχει χωνέψει. Κάθε χρόνο, χιλιάδες νεολαίοι, πορεύονται μαζικά, δυναμικά και οργανωμένα προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία, για να καταδείξουν ποιοί αιματοκύλησαν τον ελληνικό λαό, ποιανού μαριονέτα ήτανε ο Παπαδόπουλος, και ποιός κάνει ακόμα κουμάντο στην Ελλάδα. Κάθε χρόνο η νεολαία δίνει υπόσχεση ότι αυτός ο αγώνας έχει μείνει ανολοκλήρωτος, έως ότου κατακτήσει ο λαός μας αυτά που πραγματικά ζήτησε στο Πολυτεχνείο: Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, Έξω οι Αμερικάνοι. Κάθε χρόνο θυμίζει η νεολαία ότι για εμάς το Πολυτεχνείο δεν τελείωσε επειδή έγινε η Δαμανάκη βουλευτίνα, ότι συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε και να διεκδικούμε μια ζωή αλλιώτικη. Κάθε χρόνο, 39 χρόνια τώρα, το σύστημα πληρώνει το αίμα που έχυσε ο λαός. Πληρώνει τη Μακρόνησο, την 21η Απριλίου, τα τανκς, τα αυτόματα όπλα που θέρισαν τους διαδηλωτές, τον Κουμή, την Κανελοπούλου, τον Καλτεζά. Γι' αυτό και φέτος “οι μέρες που έρχονται είναι λίγο περίεργες”. Αν δεν υπήρχε η διαδήλωση της 17ης Νοέμβρη, και είχε εκφυλιστεί σε μία κατάθεση στεφανιών, δε θα ήτανε “περίεργες”.

Το 1991, η κυβέρνηση ΝΔ πήγε να εμπεδώσει στην ελληνική νεολαία το “ρόλο του μαθητή”, ο οποίος είναι να πάει με την ποδιά στο σχολείο, να ανεβάζει τη σημαία και να ψέλνει τον εθνικό ύμνο, αλλά να μην σπουδάζει στο πανεπιστήμιο, γιατί δεν έχει να πληρώσει τα δίδακτρα. Και όταν η νεολαία έκανε εκείνες τις μέρες “περίεργες” με καταλήψεις και διαδηλώσεις και “ανομία”, οι παρακρατικοί ΟΝΝΕΔίτες με τα λοστάρια, (όπως βγαίνουν τώρα τα τάγματα εφόδου της ΧΑ), προσπάθησαν να εμπεδώσουν και το “ρόλο του δασκάλου” που είναι να πειθαρχεί τους μαθητές και όχι να υποστηρίζει τον αγώνα, αλλιώς θα τους ανοίξουμε το κεφάλι, αυτουνού που ανήκει “στις γνωστές αριστερίστικες και ψευτοαντιεξουσιαστικές εγκληματικές οργανώσεις”. Έλα που όμως η νεολαία βγήκε μαζικά στο δρόμο και λίγες μέρες μετά ο νόμος έπεσε, ο υπουργός παραιτήθηκε και οι τραμπούκοι κρύφτηκαν σε κάτι τρύπες, προστατευόμενοι από το βουλευτικό άσυλο (“κρύβεστε μέσα στο άσυλο -μπλαπλμαμπλα”).

Και αυτό που δεν μπορούν να χωνέψουν πάνω από όλα, τα φασισταριά και το σύστημα που τους αμολάει, “ μεριμνώντας έγκαιρα και αποτελεσματικά”, είναι ότι η νεολαία δεν έχει αποδεχθεί ότι θα ζήσει στον κοινωνικό Μεσαίωνα που επιβάλλουν. Γιατί αυτοί, θέλουν να είμαστε υποταγμένοι, σκυθρωποί, χωρίς δικαιώματα, να δουλεύουμε όπως, όταν και όπως θέλουν, θέλουν να μην ονειρευόμαστε. Και όταν ο μπάτσος θελήσει, “ΜΠΑΜ!”, να μας παίρνουν και την ίδια τη ζωή μας! Έλα όμως που όταν έχεις να κάνεις με νεολαία, η βία μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ, στο κεφάλι, και τότε να κλαψουρίζεις για τη “βία από όπου και αν προέρχεται”. Το σύστημα, ακόμα δεν έχει χωνέψει ότι το 2008 η νεολαία εξεγέρθηκε. Δεν έχει χωνέψει ότι αρνείται να ζήσει με τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι. Δεν μπορεί να χωνέψει ότι τόλμησε να τους κοιτάξει ίσια στα μάτια και δεν τα χαμήλωσε στο έδαφος. Ότι δεν πατάχθηκε.

Προσέξτε, εσείς οι Άρειοι, οι “μάκγες”, που είστε “εναντίων όλων”, και ονειρεύεστε σφαίρες, τανκς, εκτελέσεις και ξύλο, εσείς που ηδονιστήκατε με τα χαστούκια, εσείς που αρέσκεστε στο να προκαλείτε “σοκ και δέος” με την κυνικότητα σας, εσείς οι “λύκοι”, που σε χορό ζητάτε να αναστηθούν τα SS, ο Μεταξάς και ο Παπαδόπουλος (“πούσαι...”), εσείς που γουστάρετε την "αντρειοσύνη" του Καλαμπόκα και του Κορκονέα...

Προσέξτε κύριοι! Στη νεολαία δεν αρέσει να την χαστουκίζουν, να την πυροβολούν, να την κλείνουν στο κλουβί! Η νεολαία δεν “πατάσσεται” έτσι απλά. Η νεολαία, μερικές φορές, όταν απλώσεις χέρι απάνω της, το αρπάζει το χέρι σου και το σπάζει!

Και φέτος, την 17η του Νοέμβρη, διαδηλώνουμε μαζικά και μαχητικά, με τις κόκκινες σημαίες ψηλά, την υπόσχεση μας να μη λυγίσουμε απέναντι στη βαρβαρότητα, την αποφασιστικότητα μας να νικήσουμε το φόβο του φασισμού, διαδηλώνουμε ότι συνεχίζουμε τον αγώνα για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.