Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους του Μετρό

 

Εδώ και μερικές μέρες γίνετε μια τεράστια επιχείρηση προπαγάνδας από τα ΜΜΕ, εναντίων των εργαζομένων-απεργών του Μετρό (χαρακτηριστικό είναι πως την στιγμή που γράφεται το άρθρο, ο ΑΝΤ1, στην ίδια είδηση χώρεσε την απεργία και την ανάληψη ευθύνης για το MALL...?!!). Έχουν πάρει  λοιπόν εργολαβία τα παπαγαλάκια του συστήματος (Πρετεντέρης, Πορτοσάλτε, Τρέμη κτλ) να μας πείσουν πόσο νοιάζεται η κυβέρνηση για το καλό μας και πόσο κακό μας  κάνουν οι απεργοί.

Ποιοι;  Αυτοί που έχουν ταράξει τον ελληνικό λαό στα μέτρα, που είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν  (να δωρίσουν στην ουσία) Γη και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές και να γυρίσουν τα δικαιώματα σε επίπεδο μεσαίωνα. Αυτοί έρχονται σήμερα να μας που ότι θα υπερασπιστούν το δικαίωμα του λαού να μετακινείται στα ΜΜΜ, οξύμωρο αλήθεια γιατί είναι οι ίδιοι που επιβάλουν αυξήσεις στα εισιτήρια κάνοντας απαγορευτικό για το λαό την χρησιμοποίηση τους, ενώ μετά ξαμολάνε και τα σκυλιά τους να τρομοκρατήσουν όποιον δεν έχει εισιτήριο. 

Προφανώς η λάσπη πάει σύννεφο γιατί οι εργαζόμενοι παλεύουν για την υπεράσπιση της συλλογικής τους σύμβασης, την στιγμή που οι συλλογικές συμβάσεις βρίσκονται στο απόσπασμα. Έτσι η κυβέρνηση επιστρατεύει ότι πιο αντιδραστικό έχει για να κάμψει τον αγώνα των εργαζομένων. Όμως οι συλλογικές συμβάσεις είναι κάτι που μας αφορά όλους γιατί είναι αυτό που καθορίζει τους όρους που θα δουλεύουμε. Γι’ αυτό είναι και τόσο απαραίτητη η αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών. Τα στρατόπεδα πλέον είναι ξεκάθαρα, ο καθένας μπορεί να καταλάβει πως ο αγώνας τον εργαζομένων αντικατοπτρίζει τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και οι κινήσεις της κυβέρνησης, την προσπάθεια διάλυσης κάθε εστίας ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η ληστεία του λαού.

 Τέλος, πολύ σημαντικά είναι, η αλληλεγγύη που έδειξαν οι εργαζόμενοι στα υπόλοιπα ΜΜΜ ανακοινώνοντας και αυτοί απεργίες, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα ναυπηγεία Ελευσίνας αλλά και των αγροτών που ήδη έχουν αρχίσει να βγάζουν τα τρακτέρ στους δρόμους. Απόδειξη (και όλες οι άλλες μικρές και μεγάλες κινητοποιήσεις) πως ο λαός παρά την φαινομενική ηρεμία από πλευράς κινήματος ψάχνει τρόπους αντίδρασης και αγώνα. Με τα αρνητικά όμως της αποσπασματικότητας και της έλλειψης  συντονισμού. Χρέος του καθένα μας λοιπόν η στήριξη των αγώνων αυτών και η οργάνωση των δικών μας αγώνων στους χώρους που βρισκόμαστε. Έτσι θα χτίσουμε ένα μέτωπο αντίστασης που θα αναμετρηθεί με την πολιτική της εξάρτησης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης.