Έχει γίνει πλέον φανερό στον καθένα, ότι το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, έχει ημερομηνία λήξης. Η προσπάθεια της κυβέρνησης των κυρίαρχων κομμάτων, των θεσμών, των κατασταλτικών και ιδεολογικών μηχανισμών τους συστήματος να ισορροπήσουν ανάμεσα στις αντιθέσεις, μοιάζει με κάποιον που προσπαθεί να μαζέψει το νερό με μία τρυπητή κουτάλα.
Γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο φανερό, ότι η πολιτική του αστικού κόσμου στην Ελλάδα, θα βρεθεί σύντομα σε αδιέξοδο, ότι θα τιναχθεί στον αέρα, γιατί δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα όλα τα αντικρουόμενα συμφέροντα, κάτω από την ταυτόχρονη ασφυκτική πίεση του λαού που δεν πρόκειται να μείνει σε «υπεύθυνη αντιπολίτευση» τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα όταν η ίδια η αστική τάξη, δεν λαμβάνει καμία ουσιαστική διαβεβαίωση για το μέλλον της.
Και στην αστική δημοκρατία, όπως λένε, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Υπάρχουν εκτροπές.
Η φύση των αντιθέσεων
Για να κατανοήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει στο πολιτικό σκηνικό, πρέπει πρώτα να δούμε ποιες πολιτικές και κοινωνικές αντιθέσεις το καθορίζουν. Πρέπει να δούμε σε ποια πλαίσια είναι αναγκασμένο να κινηθεί το πολιτικό σύστημα.
Από τη μία στο εξωτερικό, που όπως όλοι παραδέχονται πλέον, καθορίζει την κατάσταση στην Ελλάδα, όλες οι αντιθέσεις του κεφαλαίου έχουν οξυνθεί σε βαθμό παροξυσμού. Αντιθέσεις οικονομικές, ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, με φόντο την ισοτιμία Ευρώ-δολαρίου και την υποβάθμιση των οικονομιών μέσω των οίκων που ελέγχει ο καθένας. Αντιθέσεις μέσα στην ΕΕ, μεταξύ ΕΚΤ και Μέρκελ, Γαλλίας-Γερμανίας, Βορρά-Νότου, για τον πολιτικό έλεγχο μέσα στην ΕΕ. Αντιθέσεις γεωπολιτικές, στη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράν, τον Ειρηνικό, τον Καύκασο, τις Αραβικές χώρες, με τα γεράκια των ΗΠΑ νε έχουν πάντα το χέρι στην σκανδάλη και την ρωσική αρκούδα να βρυχάται, «ως εδώ». Αντιθέσεις μέσα στις αστικές τάξεις κάθε χώρας, για το πώς το τεράστιο ψάρι θα φάει το μεγάλο, μεταξύ χρηματοπιστωτικών οίκων και βιομηχανικού κεφαλαίου.
Από την άλλη, αντιθέσεις μέσα στην ίδια την αστική τάξη, που έχουν λάβει υπαρξιακό χαρακτήρα. Τράπεζες συγχωνεύονται. Μεμονωμένοι καπιταλιστές συνθλίβονται, ενώ άλλοι ελπίζουν να επιζήσουν για να βάλουν χέρι στο βάζο με το μέλι της «ανάπτυξης». Η θέση της αστικής τάξης υποβαθμίζεται, τα σύνορα στο Αιγαίο ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Η αστική τάξη μάταια προσπαθεί να εξασφαλίσει τον εαυτό της, και είναι αναγκασμένη να εφαρμόζει μια πολιτική που δεν οδηγεί πλέον ούτε την ίδια σε ένα «φως στο τούνελ». Η ύφεση καταπίνει την οικονομία. Παροξύνεται έτσι η αντίθεση της ελληνικής αστικής τάξης με τον ιμπεριαλισμό, για την διαπραγμάτευση της θέσης της στο γενικό ταμπλό. Υπάρχουν κομμάτια της αστικής τάξης που ασφυκτιούν στην υπάρχουσα κατάσταση, και φωνάζουν για αλλαγή πολιτικής.
Όμως, πάνω από όλα, η κύρια αντίθεση, αυτή του λαού και της εργατικής τάξης με το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, χτυπάει κόκκινο. Τα παραδοσιακά αστικά κόμματα διαλύονται, κινήματα ξεφυτρώνουν παντού, τα εκλογικά αποτελέσματα έχουν γίνει ανεξέλεγκτα, ακόμα και η πιο αντιδραστική δύναμη, η ναζιστική ΧΑ, δρα με τέτοιον τρόπο (σχεδόν προβοκατόρικο) που πρέπει να μπει σε κάποια κανάλια, για να μην τιναχθεί το σκηνικό στον αέρα. (Έξω από όλα τα άλλα, το νέο «φρούτο» που έχει να δοκιμάσει το σύστημα, είναι η οργή των μεταναστών, η οποία σύντομα θα γίνει ανεξέλεγκτη, και υπάρχει κίνδυνος όσμωσης με το λαϊκό κίνημα). Χώρια που το λαϊκό κίνημα, ίσως να μην μπορεί να ελεγχθεί με τα παραδοσιακά μέσα πολιτικής και ιδεολογικής καταστολής.
Τα ΜΜΕ δεν πείθουν πλέον τον κόσμο, η αναγνωσιμότητα των «παράνομων blog» καλπάζει, οι κινητοποιήσεις καταλήγουν πάντα σε ευθεία πολιτική σύγκρουση με το σύστημα και με τις δυνάμεις καταστολής. Το αστικό κράτος αναγκάζεται να υποβαθμίσει την λειτουργία των ίδιων των κατασταλτικών θεσμών, κόβει του μισθούς των μπάτσων, των στρατιωτικών, των δικαστικών. Οι δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ δίκαια ανησυχούν και εγείρουν το ερώτημα «πώς θα λειτουργήσει η δημοκρατία μας, όταν έχουμε δυσαρεστημένους λειτουργούς;».
Και όλα αυτά σε ένα πολιτικό σκηνικό όπου η πρόταση του συστήματος για το μέλλον της χώρας είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Το μόνο που έχουν να προτείνουν, είναι να ελεήσουν οι ιμπεριαλιστές και να φτιάξουν ένα «πολιτικό σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας». Ακόμα και οι «αντιμνημονιακοί» ΣΥΡΙΖΑ και ΧΑ, δεν μπορούν να φανταστούν κάτι εκτός ΕΕ και Ευρώ. Δεν μπορούν να φανταστούν ούτε καν μια ανεξάρτητη καπιταλιστική πορεία. Είναι θέμα χρόνου πότε οι αντιθέσεις θα σκάσουν, διαλύοντας το πολιτικό σκηνικό σε συντρίμμια.
«Κάθαρση», σκάνδαλα, άπλετο φως, και πράσινα άλογα
Μέσα σε αυτό τον λαβύρινθο, η κάθε δύναμη, πολιτική και κοινωνική, προσπαθεί να αξιοποιήσει κάθε έρεισμα στον κρατικό μηχανισμό, για να έρθει σε καλύτερη θέση, για να εκβιάσει τους αντιπάλους, και όλοι μαζί, προσπαθούν να ανεμίσουν μπροστά στα μάτια του λαού το μαστίγιο, κραυγάζοντας ότι τα καρότα τελείωσαν, και ότι δε θα διστάσει κανείς τνα σπάσει την πλάτη του κόσμου από τα χτυπήματα. «Εδώ που φτάσαμε, δεν υπάρχει πλέον η έννοια του πολιτικού κόστους».
Τα πολιτικά σκάνδαλα που ξεσπούν, και αναδύουν την ανυπόφορη μπόχα του πολιτικού συστήματος, δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από καρφιά που πετάει ο ένας παράγοντας στον άλλον, είτε είναι αυτός εταιρία, τράπεζα, κόμμα, δημοσιογραφικό συγκρότημα, εισαγγελέας εν υπηρεσία, ή όλοι μαζί.
Το σύστημα δε διστάζει να κατασκευάσει καταγγελίες, να αποκαλύψει τα πιο κρυφά σκάνδαλα, να καταστρέψει τα καλύτερα του παιδία, να φυλακίσει, να εκβιάσει. Ας φανταστούμε τι είναι ικανό να κάνει απέναντι στον λαό.
Όλοι οι παίχτες, διαμορφώνουν τις συνθήκες για να βρεθούν στην θέση του οδηγού μετά την κάθαρση, την αναβάπτιση, την ανανέωση, την επανεκκίνηση του κράτους, του πολιτικού συστήματος, της οικονομίας.
Και ποιος θα αναλάβει επιτέλους την κάθαρση; Οι «κλέφτες πολιτικοί» και τα πολιτικά κόμματα που δεν έχουν σχεδόν κανένα πρωτοκλασσάτο στέλεχος χωρίς κατηγορίες για ποινικά αδικήματα; Οι διεθνείς οργανισμοί, που διαλύουν χώρες; Οι Γερμανοί με την «πειθαρχία» τους, που εκτρέφουν τις Siemens ; Ποιοι θα δικάσουν; Οι δικαστές του «παραδικαστικού» κυκλώματος (για να θυμηθούμε μόνο μια περίπτωση όπου το μαχαίρι θα έφτανε στο κόκκαλο, θα χύνονταν άπλετο φως, και θα απονέμονταν δικαιοσύνη); Ποιοι δημοσιογράφοι θα αποκαλύψουν την αλήθεια; Οι «κομιστές των DVD», που κυκλοφορούν ελεύθεροι, και στηρίζουν την ΧΑ; Ποιοι αστυνόμοι θα συλλάβουν τους φταίχτες; Ποιοι «άνδρες των σωμάτων ασφαλείας» θα αναλάβουν την «υπεράσπιση του πολιτεύματος», αυτοί που ψηφίζουν μαζικά ναζιστές; Αυτοί που ματοκυλούν τον κόσμο στις πορείες; Αυτοί που συμμετέχουν σε εκβιασμούς και καλύπτουν τους καταχραστές του δημόσιου χρήματος; Ποιος στρατός θα υπερασπιστεί το «δημοκρατικό πολίτευμα», αυτός που είναι γεμάτος πυρήνες παπαδοπουλικών και μυστικών υπηρεσιών, γεμάτος φασίσταριά τύπου ΟΥΚ και Ευελπίδων, με συνθήματα για τα «τομάρια των Αλβανών» εκδηλώσεις προς τιμήν της 21ης Απριλίου, ανήμερα της 17ης Νοέμβρη; Αυτός ο στρατός που εκπαιδεύεται στην καταστολή διαδηλωτών στα πλαίσια των ΝΑΤΟϊκών ασκήσεων; Και όλα αυτά, φυσικά καθαγιασμένα από τα χέρια των μητροπολιτών, «του κυρίου δεηθώμεν», του κώλου του αγοριού πιάσωμεν, του αγροτεμαχίου ή της λίμνης υφαρπάξομεν, και «ώ του θαύματος» την «επί γης ειρήνην αποκαταστήσωμεν» ευλογώντας του βασανιστές του λαού! Πώς θα αναβαπτιστεί και θα καθαρθεί ένα απαίσιο τέρας, όταν το αίμα που ρέει στις φλέβες του έχει σαπίσει πέρα για πέρα;
Πρώτα θα αρχίσουν τα λιοντάρια να τρώνε χορτάρια δίπλα στις ζέβρες, και ύστερα το σύστημα θα καθαρίσει το εαυτό του!
Και ποια Αριστερά θα προειδοποιήσει το λαό για όλο αυτά; Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, που δείχνει εμπιστοσύνη στα σώματα ασφαλείας και παρευρίσκεται στις συγκεντρώσεις αυτών που μας ανοίγουν τα κεφάλια κάθε τόσο; Το ΚΚΕ του Χαλβατζή, που Μακρονησιώτης άνθρωπος, πάει και συμπαραστέκεται να είναι καλοπληρωμένοι οι βασανιστές του; Η Αριστερά που «απαιτεί» από το σύστημα να «μαζέψει τους ναζιστές», τους οποίους το ίδιο αμόλησε; Η Αριστερά που κάθε τόσο ζητά «εξεταστική», παρέμβαση της «δικαιοσύνης», «εκδημοκρατισμό της αστυνομίας», να «διαλυθούν τα ΜΑΤ», να επιτραπεί ο «συνδικαλισμός στον στρατό», και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες, που ούτε οι ίδιοι πιστεύουν ότι μπορεί να γίνουν; Ή μήπως η αναρχία, που σνομπάρει το λαό και τον θεωρεί «υποταγμένο» και «πρόβατο»; Ποια Αριστερά θα οργανώσει το λαό απέναντι στο σύστημα;
Το νέο πολιτικό σκηνικό
Το σύστημα λοιπόν, αναζητώντας τον τρόπο με τον οποίον θα προσαρμόσει το πολιτικό σύστημα στην πραγματικότητα, προετοιμάζεται για κάθε περίπτωση. Προετοιμάζεται και για να αναθέσει κυβερνητικές ευθύνες στην Αριστερά, ώστε να ενσωματώσει το λαϊκό κίνημα. Προετοιμάζεται ταυτόχρονα για σκηνικά τύπου «αποστασίας» και «ιουλιανών», αν κρίνει ότι η εκλογική άνοδος της Αριστεράς αποτελέσει πρόβλημα, ή ότι η "Αριστερή κυβέρνηση" το παρακάνει. Προετοιμάζεται να φέρει, ακόμα μία φορά στη ιστορία, τα Τάγματα Ασφαλείας στο προσκήνιο, για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα. Προετοιμάζεται για την αναβάθμιση της καταστολής. Προετοιμάζεται για την ανοιχτή πολιτική σύγκρουση με το λαό.
Αναζητά πολιτική διέξοδο στο ξαναμοίρασμα της τράπουλας, σε ένα νέο, αναβαπτισμένο πολιτικό σύστημα, με νέους άφθαρτους ηγέτες, που κλείσουν τους κλέφτες φυλακή για να ξεθυμάνει ο κόσμος, που θα αναδιαπρατευθούν τα Μνημόνια και θα εξασφαλίσουν την «ανάπτυξη και τις επενδύσεις», προσπαθεί πάνω από να διαπραγματευθεί τη θέση του, τα σύνορα, τις διεθνείς συνθήκες. Προσπαθεί να εξασφαλίσει ότι «η θυσία του ελληνικού λαού θα πιάσει τόπο»: Θα συνεχίσουν δηλαδή όλοι αυτοί, να τρώνε από το ιδρώτα μας, όπως έτρωγαν τόσα χρόνια. Θα συνεχίσουν να παίρνουν και να μασουλάνε τα πακέτα που πληρώνει ο κόσμος με το γάλα του παιδιού, το φάρμακο του ασθενή, το σπίτι που θα κατασχέσει η τράπεζα, τα απλήρωτα δεδουλευμένα, τα ληστευμένα ταμεία. Για τρώνε όλοι αυτοί τα χρηματιστήρια, τα εξοπλιστικά, τα βατοπέδια, τις υπερτιμολογημένες φαρμακευτικές δαπάνες, και να καθαρίζουν τα χρέη τους προς το δημόσιο με βουλευτικές αποφάσεις. Και όλα αυτά στο όνομα της πατρίδας, του έθνους και του λαού. Όλοι μαζί οι Έλληνες, πέρα από διχόνοιες, και φυσικά ενάντια στον υπέρτατο εχθρό που ονομάζεται μετανάστες.
Προετοιμάζεται, όταν κρίνει απαραίτητο για μια «ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ», μία «ημί-Χούντα», ένα νέο αντιδραστικό καθεστώς, ανάμεσα στην μεταπολιτευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία και στο απριλιανό πραξικόπημα, που θα εκφράζει τις σύγχρονες ανάγκες της αστικής τάξης. Προετοιμάζεται να θέσει το λαϊκό κίνημα σε μία κατάσταση «ημί-παρανομίας», όπου τυπικά θα ισχύουν το Σύνταγμα και οι νόμοι, μόνο όμως όπου και όποτε δεν απειλείται «το δημοκρατικό πολίτευμα και οι θεσμοί, η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και η διεθνής της θέση, η συνοχή του κράτους και η τήρηση των νόμων». Η χώρα θα μπει «προσωρινά στο γύψο», μέχρι να «ανακάμψει», και να αρθεί η «Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης». Ο στρατός δε χρειάζεται να παίξει τον αποκλειστικό και κεντρικό ρόλο, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένας από τους παράγοντες.
Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, προετοιμάζονται και αυτές για την επόμενη μέρα, ώστε να κλοτσήσουν μία και καλή τον αντίπαλο έξω από τη χώρα και να διασφαλίσουν την αποκλειστική κυριαρχία.
Και όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι και απειληθεί η απρόσκοπτη κυριαρχία τους και η ληστεία της χώρας, τότε θα δοθεί το ΟΚ σε όποιον «τρελό», να αναλάβει την επιβολή τους.
Και όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι και απειληθεί η απρόσκοπτη κυριαρχία τους και η ληστεία της χώρας, τότε θα δοθεί το ΟΚ σε όποιον «τρελό», να αναλάβει την επιβολή τους.
ΔΥΟ ΔΙΕΞΟΔΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Ύφεση των αντιθέσεων, εξομάλυνση της κατάστασης, αριστερές και δημοκρατικές λύσεις, δεν μπορούν να υπάρξουν. Μόνο παρενθέσεις και ελιγμοί του εχθρού, για να μας κοιμήσει, και να επιτεθεί πιο αιφνιδιαστικά
Δύο διέξοδοι υπάρχουν: Ή θα αποκαλύψουμε πλατιά στο λαό την εκκολαπτόμενη αντιδημοκρατική εκτροπή, ή ο λαός θα πιαστεί με τις πιζάμες. Ή θα οικοδομήσουμε ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα, συνειδητοποιημένο για το τι εχθρό έχει να αντιμετωπίσει, είτε θα πέσει το μαύρο σύννεφο της καταστολής. Ή θα προετοιμαστούμε για πόλεμο, ή θα υποσκάπτουμε το έδαφος στο οποίο πατάμε. Ή θα αποκαλύψουμε εμείς πρώτα το πραγματικό πρόσωπο του εχθρού, ή θα αφήσουμε στα χέρια του το όπλο του «σοκ και του δέους». Χωρίς να υπερτονίζουμε τα διάφορα σενάρια για υπαρκτά πραξικοπήματα ή «πραξικοπήματα». Χωρίς να φοβίζουμε το λαό με φανταστικά σενάρια, αλλά ούτε κρύβοντας την αλήθεια.
Γιατί ο λαός όχι μόνο δεν είναι ανίσχυρος απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά ίσια-ίσα, οι καταστάσεις αυτές αποτελούν αποτέλεσμα της δυναμικής που αναπτύσσει.
Δύο διέξοδοι υπάρχουν: Ή θα αποκαλύψουμε πλατιά στο λαό την εκκολαπτόμενη αντιδημοκρατική εκτροπή, ή ο λαός θα πιαστεί με τις πιζάμες. Ή θα οικοδομήσουμε ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα, συνειδητοποιημένο για το τι εχθρό έχει να αντιμετωπίσει, είτε θα πέσει το μαύρο σύννεφο της καταστολής. Ή θα προετοιμαστούμε για πόλεμο, ή θα υποσκάπτουμε το έδαφος στο οποίο πατάμε. Ή θα αποκαλύψουμε εμείς πρώτα το πραγματικό πρόσωπο του εχθρού, ή θα αφήσουμε στα χέρια του το όπλο του «σοκ και του δέους». Χωρίς να υπερτονίζουμε τα διάφορα σενάρια για υπαρκτά πραξικοπήματα ή «πραξικοπήματα». Χωρίς να φοβίζουμε το λαό με φανταστικά σενάρια, αλλά ούτε κρύβοντας την αλήθεια.
Χωρίς να δημιουργούμε ένα αίσθημα περί παντοδυναμίας του εχθρού.
Οικοδομώντας μέσα στην πάλη, τους όρους εκείνους για να ανατρέψουμε στην πράξη τους σχεδιασμούς αυτούς. Για να τους κάνουμε είτε να μετατραπούν σε μπούμερανγκ, είτε να εγκαταλειφθούν, είτε να αποτύχουν σε βάθος χρόνου, αν αυτό δεν μπορέσει να γίνει άμεσα. Γιατί ο λαός όχι μόνο δεν είναι ανίσχυρος απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά ίσια-ίσα, οι καταστάσεις αυτές αποτελούν αποτέλεσμα της δυναμικής που αναπτύσσει.
Είναι καθήκον κάθε δημοκράτη, κάθε κομμουνιστή, να προετοιμάσει τον εαυτό του και τους γύρω του για τους κινδύνους που μας απειλούν αλλά και τις δυνατότητες που έχουμε εμείς. Γνωρίζοντας πάνω από όλα, ότι αυτό που έρχεται είναι η πολιτική-ιδεολογική χρεωκοπία του αστισμού στην Ελλάδα, και ότι διαμορφώνονται οι συνθήκες για την πραγματική αναγέννηση του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Μέσα στην φωτιά της μάχης.
αυτό με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχει πολύ ψωμί, μιας και απο πέρσι έχουμε περιέλθει σε μια τέτοια συνθήκη και όλα δείχνουν ό,τι οδηγούμαστε, άν δεν έχουμε ήδη μπεί σε μια νέα φάση κοινωνικής αναδιάρθρωσης απο την πλευρά του κράτους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδεικτικά βλέπε πως τα ντόπια μμε Βήμα, Καθημερινή έχουν ενσωματώσει στον κυρίαρχο λόγο τους και ώς αιτούμενο.
Υπάρχει η κατάσταση εξαίρεσης, καθώς οι πολιτικά κυρίαρχοι, ενώ τηρούν την τυπική νομιμότητα της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, έχουν καταργήσει στην πράξη όλο το συνταγματοποιημένο κοινωνικό συμβόλαιο –τον συμβιβασμό, ουσιαστικά, μεταξύ καπιταλισμού και δημοκρατίας– στο όνομα του χρέους.
Και μην ξεχνάς ό,τι ο κλασικός ορισμός του κράτους έκτακτης ανάγκης είναι: η προσπάθεια του κράτους να διατηρήσει την υπάρχουσα έννομη τάξη διά της αναστολής της και της αναθέσεως όλων των αρμοδιοτήτων στην εκτελεστική εξουσία. Είναι η επιλογή του κράτους, όταν ο κοινωνικός ανταγωνισμός οξύνεται τόσο που τίθεται πλέον, ρητά ή άρρητα, το ζήτημα της εξουσίας. Τότε, το κράτος επιλέγει να μην εκπροσωπήσει μόνο τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του αστικού μπλοκ διά της ηγεμονίας και της εμφάνισής του ως εκπροσώπου του «γενικού συμφέροντος της κοινωνίας», αλλά αφενός να ταυτιστεί με τις βραχυπρόθεσμες επιδιώξεις της αστικής τάξης, και αφετέρου να διεξαγάγει νόμιμο εμφύλιο πόλεμο έναντι του «εσωτερικού εχθρού» που εκπροσωπεί τις λαϊκές τάξεις. Η κύρια μορφή που παίρνει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι η συνταγματική: η συμπερίληψή της στο Σύνταγμα, ως δυνατότητας της εκτελεστικής εξουσίας να αναστέλλει σε περιόδους κρίσης ατομικές και πολιτικές ελευθερίες, καθώς και τη λειτουργία του Κοινοβουλίου. Έτσι, το κράτος έκτακτης ανάγκης, που ουσιαστικά αναστέλλει το Σύνταγμα, είναι συνταγματικά νόμιμο. Εδώ ακριβώς έγκειται αφενός η φιλελεύθερη πρόσληψη της πολιτικής και αφετέρου η τραγική ιστορική της απόληξη. Η πολιτική και οι μορφές που παίρνει πρέπει να εξαντλούνται, κατά τη φιλελεύθερη πρόσληψη, στο θεσμικό πλαίσιο που θέτει το υφιστάμενο θετικό δίκαιο και η έννοια της νομιμότητας.
Σωστά αυτά που λες, αλλά πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν και τον εξωτερικό παράγοντα και ανταγωνσιμό, γιατί στην Ελλάδα αυτός καθορίζει τις καταστάσεις. Η ελληνική αστική τάξη δεν κάνει ό,τι της καπνίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα θυμίσω ότι η 21η Απριλίου οργανώθηκε από τη CIA.
σίγουρα δεν κάνει ό,τι της καπνίσει, αλλά χάριν του διεθνούς ανταγωνισμού, βρίσκεται η ευκαιρία για την αστική τάξη να εδραιώσει την κυριαρχία της στους από κάτω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήδιέγραψα σχόλια spam τα οποία διαφήμιζαν διάφορα site για εμπορικούς σκοπούς
ΑπάντησηΔιαγραφή