Φοβάμαι

Φ Ο Β Α Μ Α Ι … 

Φοβάμαι να σκεφθώ λογικά…
   

… για να μην αναλάβω την ευθύνη των συμπερασμάτων μου,
   

φοβάμαι να ερωτευθώ ειλικρινά…

…γιατί μπορεί να πληγωθώ,
   

φοβάμαι να αγωνιστώ…

…γιατί μπορεί να χάσω.

  

Να σου ζητήσω συγγνώμη, γιατί μπορεί να μη με συγχωρέσεις,

να μιλήσω ελεύθερα, γιατί μπορεί να καταλάβουν ακριβώς τι σκέφτομαι.
   

Φοβάμαι να συγκρουστώ, για να μην αναλάβω το κόστος,

φοβάμαι να ζήσω πραγματικά, γιατί φοβάμαι το θάνατο.

Έλα όμως που AΡΚΕΙ!

Αρκεί να χρησιμοποιήσεις τη Λογική για να καταλάβεις ένα μόνο ζήτημα στην ουσία του…
  

…ώστε μετά να αρχίσεις να καταλαβαίνεις τα πάντα,
   

αρκεί να μπορέσεις να αφεθείς πραγματικά σε ένα μόνο φιλί…
  

…για να επουλώσεις όλες τις πληγές σου,
   

αρκεί ο Λαός να επιβάλλει έστω και για μία στιγμή τη θέληση του…
   

…και μετά θα θελήσει να την επιβάλλει παντού και στα πάντα,

  

Να δοθείς μία φορά χωρίς να έχεις σίγουρα τα ανταλλάγματα, για να μάθεις να αγαπάς,

να εκθέσεις τον εαυτό σου γυμνό, για να καταλάβεις πόσο αξίζεις!
   

Αρκεί μια μικρή, τοσηδά χαραμάδα φωτός, για να διώξει όλο το σκοτάδι, σε μία τεράστια σπηλιά.

Αρκεί, μωρό μου, μία φορά να βγάλεις τη γλώσσα σου και να χλευάσεις τον Φόβο, και αυτός, το δίχως άλλο, θα ανατριχιάσει κάτω από την ασημένια πανοπλία του, γιατί θα αντικρύσει την αρχή του θανάτου του!