Άλλο ένα κειμενάκι για τον φασισμό

Στις 27 του Φλεβάρη του 1933 το κτήριο του Ράιχσταγκ τυλίγεται στις φλόγες. Το γεγονός είναι κατασκευασμένο από τους ναζί έτσι  ώστε να θεωρηθεί σαν ενέργεια των κομμουνιστών.  Αυτός ο εμπρησμός ήταν η αφορμή για ένα αντικομουνιστικό όργιο συλλήψεων και καταστολής. Στελέχη του ΚΚ Γερμανίας και της 3^ης διεθνούς  συλλαμβάνονται, ανάμεσα σε αυτά  και ο Δημητρώφ.

Η δίκη που έχει στηθεί από τους φασίστες  έπρεπε οπωσδήποτε να τροφοδοτήσει την αντικομουνιστική  προπαγάνδα σε όλο τον κόσμο και έτσι πήρε τις διαστάσεις που της αναλογούσαν. Όμως οι νάζι δεν υπολόγισαν καλά την εξέλιξη των πραγμάτων. Ο «κατηγορούμενος» Δημητρώφ μετατράπηκε σε κατήγορος ξεσκεπάζοντας τις ενέργειες και συνολικά τις προθέσεις του φασιστικού κράτους. Η κατάληξη της δίκης ήταν η αθώωση των κατηγορουμένων και η παγκόσμια ιδεολογική ήττα των σκηνοθετών αυτού του φιάσκου.

Τι ήταν όμως αυτό που έδωσε στα στελέχη των κομμουνιστών την νίκη σε μια δίκη σαν και αυτή;

Μήπως ήταν η γνώση του Δημητρώφ πάνω σε νομικά ζητήματα; Όχι. Σε αυτό απαντά ο ίδιος στην υπεράσπισή του: «Υπερασπίζομαι το πρόσωπό μου σαν κατηγορούμενος κομμουνιστής». Αυτό που κατάφεραν τα στελέχη των κομμουνιστών το κατάφεραν με την αλληλεγγύη και την δυναμική των ιδεών μιας κοινωνίας έξω από την δίκη αλλά μέσα στην πάλη  ενάντια στο φασισμό.   Ήταν εκείνες οι ιδέες του που έβγαλαν νικητές αυτόν και τους συντρόφους του απέναντι σε άλλη μια φασιστική επίθεση .

Ποιες ήταν αυτές οι ιδέες  που οι κομμουνιστές εκείνης της περιόδου πάλευαν και πως αντιμετώπιζαν την φασιστική άνοδο στην Ευρώπη;

Μόλις ξέσπασε η εξαιρετικά βαριά οικονομική κρίση, μόλις σημειώθηκε βαθιά όξυνση της γενικής κρίσης του καπιταλισμού και επαναστατικοποιήθηκαν οι εργαζόμενες μάζες, ο φασισμός πέρασε σε πλατεία επίθεση.(Δημητρώφ , «ο φασισμός» 1935) Οι ιμπεριαλιστές στην προσπάθειά τους να ρίξουν τα βάρη της κρίσης τους στις πλάτες των εργαζομένων και στους λαούς των αδύναμων χωρών έπρεπε να προλάβουν την άνοδο των εργατικών επαναστατικών δυνάμεων και την ριζοσπαστικοποίηση των αγροτών και των μικροαστικών στρωμάτων. Αυτό θα το κατάφερναν με την άνοδο των πιο σκοτεινών δυνάμεων και εκφραστών αυτής της επίθεσης.

Η δράση των κομμουνιστών  έδωσε έμφαση στη δημιουργία μετώπων με εκείνα τα χαρακτηριστικά που από την μια θα ξεσκέπαζαν και θα χτυπούσαν το φασισμό με κάθε μέσο και από την άλλη θα οικοδομούσαν την αντίσταση απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου. Στο βιβλίο του Δημητρώφ, Ο φασισμός, αναφέρετε χαρακτηριστικά: Η αφετηρία και το κύριο περιεχόμενο του Ενιαίου Μετώπου σ’ολες τις καπιταλιστικές χώρες είναι η υπεράσπιση των άμεσων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων της εργατικής τάξης, η υπεράσπιση της εργατικής τάξης ενάντια στον φασισμό.

Με δεδομένο την κρίση του κεφαλαίου και την επιθετικότητα του σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας οι κομμουνιστές έπρεπε να συνδεθούν με το κόσμο που ριζοσπαστικοποιώταν και να δώσουν σε αυτόν εκτός από την αντιφασιστική, την ταξική κατεύθυνση. Αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να μπει φραγμός στις φασιστικές επιλογές των αστικών τάξεων. Η δημιουργία πολιτικού ρεύματος στην κοινωνία που να στρέφεται ενάντια στο φασισμό, στην επίθεση του κεφαλαίου,στον κίνδυνο του πολέμου και στον ταξικό εχθρό.

Ποια ήταν όμως τα χαρακτηριστικά τις κοινωνίας λίγο πριν την άνοδο του φασισμού;

Οι αστικές τάξεις και οι κυβερνήσεις τους προετοίμασαν το έδαφος της επίθεσης στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο στάδια μέσω αντιδραστικών μέτρων για τον ερχομό του φασισμού στην εξουσία. Μιας εξουσίας που η αστική τάξη δε μπορεί να την ασκεί με τις παλιές μέθοδες του κοινοβουλευτισμού και της αστικής δημοκρατίας.

Οι φασιστικές ομάδες και τα κόμματά τους αποκτώντας δεσμούς με την αστική τάξη ξεκαθάριζε μαζί τους ότι η άνοδος του δεν θα ήταν μια απλή αντικατατάσταση μιας  αστικής κυβέρνησης . Όμως η νέα μορφή διακυβέρνησης θα εξασφάλιζε και μάλιστα πιο αποτελεσματικά την ταξική κυριαρχία της αστικής τάξης. Ταυτόχρονα έπρεπε να εξασφαλιστεί η επιρροή τους πάνω στις μάζες που σε περίοδο κρίσης ριζοσπαστικοποιώταν. «Ο φασισμός καταφέρνει να κερδίζει τις μάζες, επειδή με δημαγωγικό τρόπο επικαλείται τις πιο καυτές τους ανάγκες.Ο φασισμός ,όχι μόνο υποδαυλίζει τις βαθιά μέσα στις μάζες ριζωμένες προλήψεις , αλλά ακόμα ποντάρει και στα πιο αγνά λαϊκά αισθήματα,...» «... μπροστά στις μάζες  παρουσιάζεται με το ένδυμα του υπερασπιστή ενός ταπεινωμένου έθνους και επικαλείται τα προσβλημένα εθνικά αισθήματα...»(Δημητρώφ , «ο φασισμός» 1935).

Οι  σοσιαλδημοκράτες  και οι ηγέτες τους με την πολιτική συνεργασία με την αστική τάξη παράδωσε τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης τη μια μετά την άλλη, δεν υπερασπίστηκαν το αγροτικό κίνημα και άφησαν την νεολαία απροετοίμαστη απέναντι στην επίθεση.Από την άλλη μπροστά στον κίνδυνο του φασισμού δεν δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την οικοδόμηση μετώπου μαζί με τους κομμουνιστές.  Αφοπλισμένη η εργατική τάξη  πολιτικά και οργανωτικά, απομονωμένη από τους συμμάχους της (αγρότες κτλ.) και με την νεολαία της να μην βλέπει καμία προοπτική για το μέλλον η δελεαστική πρόταση του φασισμού ήταν για αυτή μια ριζοσπαστική διέξοδος.

Οι κομμουνιστές υποτίμησαν στην πρώτη φάση του φασιστικού ρεύματος τον κίνδυνο που αυτό το ρεύμα κουβαλούσε. «Πολλοί σύντροφοι δεν πίστευαν ότι ένα αντιδραστικό έκτρωμα της αστικής ιδεολογίας ,όπως είναι η ιδεολογία του φασισμού , που συχνά στον παραλογισμό της φτάνει ως την τρέλα, είναι ικανή να αποχτήσει επιρροή πάνω στις μάζες» (Δημητρώφ , «ο φασισμός» 1935) Τα αδύναμα αριθμητικά κομμουνιστικά κόμματα και πολιτική τους ανωριμότητα στην πρώτη δεκαετία της δημιουργίας τους έπρεπε να ξεπεράσουν την αδυναμία τους και να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το φασισμό. Η 3^η Διεθνής και αναγνωρίζοντας την κατάσταση στις μάζες και τις αδυναμίες μέσα στο επαναστατικό κίνημα έβαλε σαν στόχο την εδραίωση των κομμουνιστικών κομμάτων την ενίσχυση της ενότητας της εργατικής τάξης και την ίδρυση Μετώπων ενάντια στο φασισμό. Όλα αυτά μαζί διαλεκτικά συνδεδεμένα με την επαναστατική πολιτική και την προοπτική της, έδωσαν ένα εργαλείο στο λαό να αντιμετωπίσει τον φασισμό και την επίθεση του κεφαλαίου. Από εκεί και πέρα η ιστορία του αντιφασιστικού αγώνα και της νίκης του έρχεται να μας διδάξει μέσα από τις ηρωικές μάχες των λαών και της εργατικής τάξης.