Νόρμαν Μπεθιούν

Ο Νόρμαν Μπεθιούν(1890-1939) υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους διεθνιστές κομουνιστές που έδωσαν την ζωή τους για την κοινωνική απελευθέρωση και έδειξε έμπρακτα την αλληλεγγύη του στους αγωνιζόμενους λαούς του κόσμου, λαμβάνοντας μέρος στον ισπανικό εμφύλιο και στον Κινέζο-Ιαπωνικό πόλεμο με το μέρος του Κ.Κ. Κίνας. Υπήρξε επίσης ένας από τους θεμελιωτές της σύγχρονης ιατρικής και η προσφορά του στους πληγωμένους στα παιδία των μαχών ήταν ανιδιοτελής. Το κείμενο που ακολουθεί είναι το Πρώτο από τα τρία που γραφτήκαν στην Καναδέζικη εφημερίδα Basics (τεύχος 11) από τον J.D. Benjamin και έχει τίτλο ‘’Νόρμαν Μπεθιούν: από γιατρός επαναστάτης’’ (Norman Bethune: From doctor to revolutionary)

Γεννημένος στο Γκρέιβενχερστ του Οντάριο, ο νεαρός Νόρμαν Μπεθιούν σπούδασε Ιατρική στο πανεπιστήμιο του Τορόντο. Διέκοψε τις σπουδές του δύο φορές-την πρώτη για να συμμετέχει στο κολλέγιο Φροντίερ και να διδάξει τον αλφαβητισμό στις κοινότητες των ξυλοκόπων και των ανθρακωρύχων του βόρειου Οντάριο και τη δεύτερη για να υπηρετήσει σαν τραυματιοφορέας στον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Αφού τελείωσε τις σπουδές του, ο Μπεθιούν εργάστηκε σαν γιατρός, παρέχοντας συχνά δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες στους εξαθλιωμένους εργάτες .
Αν και ενδιαφερόταν για τα δεινά και την τύχη των φτωχών, ο Μπεθιούν δεν ήταν ακόμα αφοσιωμένος στον αγώνα τους. Πολύ συχνά βρισκόταν στην πόλη και ξόδευε πολλά λεφτά στα ρούχα την τέχνη και το καλό φαί. Όταν η αρραβωνιαστικιά του έλαβε μια μεγάλη κληρονομιά, ξεκίνησα ένα γαμήλιο ταξίδι για την Ευρώπη που κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο, στο οποίο σπατάλησαν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων τους. Επέστρεψαν στη Βόρεια Αμερική όπου ο Μπεθιούν δούλεψε σε ένα ιδιωτικό ιατρείο, δίδαξε και συνέχισε να απολαμβάνει ’’την καλή ζωή’’ . 

Όλα αυτά άλλαξαν όταν ο Μπεθιούν δέχτηκε ένα διπλό χτύπημα: πρώτα, κατέρρευσε ο γάμος του και στη συνέχεια διαγνώστηκε με φυματίωση. Εκείνη την εποχή η ενδεδειγμένη μέθοδος για την αντιμετώπιση της φυματίωσης ήταν η αυστηρή ξεκούραση στο κρεβάτι και ο εγκλεισμός σε σανατόρια. Αντιμετωπίζοντας το πιθανό ενδεχόμενο ενός πρόωρου θανάτου, ο Μπεθιούν επανεξέτασε την ζωή του και τις προτεραιότητές του. Η προηγούμενη ζωή ενός ξέγνοιαστου λάτρη της διασκέδασης φαινόταν πλέον ρηχή και χωρίς νόημα. Ο Μπεθιούν έκφρασε αυτή την εσωτερική του πάλη μέσω της τέχνης, ζωγραφίζοντας τοιχογραφίες και γράφοντας ποίηση.
Η ελπίδα του Μπεθιούν για το μέλλον ανανεώθηκε όταν έμαθε για μια καινούργια και ριζοσπαστική μέθοδο για την αντιμετώπιση της φυματίωσης, την χειρουργική επέμβαση πνευμοθώρακα, όπου ο χειρούργος καταρρέει επίτηδες τον μολυσμένο πνεύμονα για να του δώσει χρόνο να ξεκουραστεί και να γιατρευτεί. Οι γιατροί του ήταν διστακτικοί, θεωρώντας ότι η επέμβαση ήταν πολύ επικίνδυνη, αλλά ο Μπεθιούν επέμενε, φτάνοντας σε σημείο μάλιστα να τους απειλεί ότι θα εκτελέσει την εγχείρηση μόνος του αν συνεχίσουν να αρνούνται. Οι γιατροί υποχώρησαν, έκαναν την επέμβαση και ο Μπεθιούν γιατρεύτηκε πλήρως. 

Ο Μπεθιούν ανέκαμψε από το σανατόριο με μια νέα δέσμευση: όχι μόνο να εξαλείψει την φυματίωση, αλλά επίσης και τις κοινωνικές συνθήκες που την δημιούργησαν. Ανέπτυξε τις ικανότητές του σαν θωρακικός χειρούργος και εφεύρε νέα χειρουργικά εργαλεία και μεθόδους. Έγραψε ένα θεατρικό για το ράδιο, άρθρα και έδωσε ομιλίες στις οποίες υποστήριξε την θεραπεία του πνευμοθώρακα και έριξε την εύθηνη για την διάδοση της φυματίωσης στις κοινωνικές συνθήκες και τους ‘’άρχοντες’’ των παραγκουπόλεων που ανάγκαζαν τους εργάτες ζουν σε συνθήκες συνωστισμού, το υπερβολικά προσεκτικό ιατρικό κατεστημένο που αρνιόταν τις ριζοσπαστικές προσεγγίσεις και τους πολιτικούς που αρνούνταν την παροχή οικονομικής ενίσχυσης στους ανέργους. Έγινε ένας από τους πρώτους υποστηρικτές της κοινωνικής ιατρικής και οργάνωσε τους συναδέλφους του εργαζόμενους στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη να δημιουργήσουν την Ομάδα του Μόντρεαλ για την Ασφάλεια της Υγείας του Λαού.
Καθώς ο Καναδάς βυθιζόταν στην κρίση και την Μεγάλη Ύφεση, ο Μπεθιούν γινόταν όλο και πιο πολύ πεισμένος ότι η Καναδική κοινωνία χρειαζόταν κάτι περισσότερο από μερικές μεταρρυθμίσεις για να λυθούν τα προβλήματα υγείας και τα κοινωνικά προβλήματα του εργαζόμενου λαού. Αφού ταξίδεψε στην Σοβιετική Ένωση και είδε τα επιτεύγματα των εργατών εκεί, κατά τη διάρκεια της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, ο Μπεθιούν έγινε στρατευμένος επαναστάτης. Έκανε κριτική στους ρεφορμιστές που φοβόντουσαν την αναταραχή της επανάστασης, συγκρίνοντας τους με ανίδεες παρθένες, ’’οι οποίες δεν έχουν τη φαντασία να δουν πίσω από το αίμα τη σημαντικότητα της γέννησης. Η δημιουργία δεν είναι και ποτέ δεν ήταν μια ευγενική χειρονομία. Είναι αγενής, βίαιη και επαναστατική… η Ρωσία παρουσιάζει σήμερα το πιο ενδιαφέρον θέαμα του εξελικτικού, αναδυόμενου και ηρωικού πνεύματος του ανθρώπου… Να το αρνούμαστε αυτό είναι σας να αρνούμαστε την πίστη μας στον άνθρωπο- και αυτό είναι το ασυγχώρητο αμάρτημα, η τελική αποστασία.’’