Ποιοι είναι και τι θέλουν οι Μαοϊκοί στην Ινδία;

Το κείμενο είναι της Rita Khanna και εμφανίστηκε το 2009 στο Radical Notes  αν και παλιό δείνει μια καλή εικόνα για την κατάσταση της εξαθλίωσης στην Ινδία, την ανάπτυξη του Μαοϊκού κινήματος και τους δεσμούς του με τα φτωχά στρώματα.

Το παρακάτω κείμενο προορίζεται να είναι μια απλή και σύντομη έκθεση των στόχων και των στρατηγικών του Μαοϊκού κινήματος στην Ινδία, για ανθρώπους που ίσως δεν έχουν επίγνωση για αυτό και μπερδεύονται από την προπαγάνδα στα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν σχετίζεται με συζητήσεις σχετικά με την κατάσταση της παραγωγής στην Ινδία, με συζητήσεις μεταξύ των επαναστατών κομμουνιστών πάνω στη στρατηγική την τακτική κλπ. Έχει σαν στόχο τους ανθρώπους που, για παράδειγμα, είναι μπερδεμένοι γιατί οι Μαοϊκοί, αντί να προσπαθούν να εξασφαλίσουν ασφαλές πόσιμο νερό, όπως μια ΜΚΟ, αρκετά συχνά καταφεύγουν σε βίαιες δραστηριότητες ενάντια στην κυβέρνηση.

Για να μην μας φάνε πάλι οι κάλπες ή αλλιώς τι κάνουμε με τα συμβούλια διοίκησης

Θα ξεκινήσω το άρθρο παραθέτοντας ένα απόσπασμα από το κείμενο του Λένιν «ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΑΔΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ» που δημοσιεύτηκε στην Πράβντα αρ. φύλλου 28 στις 9 του Απρίλη 1917.

«…Απ’ αυτά πρέπει κιόλας να έχει γίνει φανερό, γιατί και οι σύντροφοί μας κάνουν τόσο πολλά λάθη, όταν βάζουν«απλώς» το ερώτημα: πρέπει να ανατρέψουμε αμέσως την προσωρινή κυβέρνηση;

Απαντώ:

1) πρέπει να την ανατρέψουμε, γιατί είναι ολιγαρχική, αστική και όχι παλλαϊκή, δεν μπορεί να δώσει ούτε ειρήνη, ούτε ψωμί, ούτε πλέρια λευτεριά·

2) δεν πρέπει να την ανατρέψουμε τώρα, γιατί κρατιέται χάρη στην άμεση και έμμεση, τυπική και έμπρακτη συμφωνία με τα Σοβιέτ των Εργατών Βουλευτών, και πρώτα απ’ όλα με το κύριο Σοβιέτ, το Σοβιέτ της Πετρούπολης…»

Παρότι το απόσπασμα φαίνεται να μην έχει κάποια άμεση σχέση με το θέμα του άρθρου το παραθέτω γιατί νομίζω πως έχει αξία ο συλλογισμός που χρησιμοποιεί ο Λένιν. Δηλαδή το τι πρέπει να γίνει αλλά και το τι οι αντικειμενικές συνθήκες επιτρέπουν να πραγματοποιηθεί.

Για την κοινωνική βάση της κινέζικης αντεπανάστασης

του Γιάο Βεν Γιουάν  μετάφραση Πάρι Γαβαλά                                                                      


Το παρακάτω κείμενο μεταφράστηκε και εκδόθηκε από τις ιστορικές εκδόσεις το 1975, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον ίδιο χρόνο στην Κόκκινη Σημαία (3ο τευχος), εφημερίδα του Κ.Κ.Κίνας από τον Γιάο Βεν Γιουάν με τίτλο «Για την κοινωνική βάση της αντικομματικής κλίκας του Λιν Πιάο». Αν και το κείμενο ασκεί κριτική στον Λιν Πιάο εντάσσεται στην σύγκρουση της αριστερής πτέρυγας του Κ.Κ.Κίνας (τη λεγόμενη συμμορία των τεσσάρων) με τον Ντένγκ Σιάο Πινγκ. 

Ενώ στη σύγκρουση αυτή κυριαρχεί αρχικά η αριστερή πτέρυγα (μετά από σφοδρές και έντονες αντιπαραθέσεις στο κόμμα) και ο Ντένγκ καθαιρείται(Απρίλης 1976),ένα μήνα μετά το Θάνατο του Μάο(Οκτώβρης 1976) η αριστερή πτέρυγα ηττάται και «η συμμορία των τεσσάρων» καταλήγει σε ισόβια φυλάκιση σηματοδοτώντας έτσι το τέλος τη Πολιτιστικής Επανάστασης. Έτσι και με την απαρχή του 11ου συνέδριου του Κόμματος αρχίζουν οι καθαιρέσεις, τα κυνηγητά μελλών και στελεχών και επί της ουσίας μια αντίστροφη πορεία (παλινόρθωση)που οδηγεί στην πλατεία Τιέν Αν Μεν , μέχρι και τα πρόσφατα γεγονότα στο Γουκάν.

Διαδηλώσεις στη Ρουμανία

Πολύ μαζικές διαδηλώσεις έχουν ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες στην Ρουμανία. Αφορμή ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να ψηφίσει νομοσχέδιο που διέλυε επί τις ουσίας την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η βάση όλης αυτής της κινηματικής κατάστασης είναι όμως συνολικά η κυβερνητική πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Για τις Αντιθέσεις

Αντιγράφουμε απο το Μπλόγκ waltendegewalt το παρακάτω κειμενο του Μάο με τίτλο
«Ο Νόμος τής Αντίφασης»
(Αύγουστος, 1937)
[Άπαντα (Εκλογή), Ι Τόμος (1926-1937)
Μετ. από τα γαλλικά τού Μ.Παναγιωτόπουλου, Εκδ. Μόρφωση, Αθήνα 1955]
Πρόκειται για το γνωστο έργο του Μάο Τσε Τούνγκ :Για τις Αντιθέσεις

Ο νόμος τής αντίφασης που είναι σύμφυτος στα πράγματα, στα φαινόμενα, ή νόμος τής ενότητας των αντιθέτων, είναι ο θεμελιώδης νόμος τής ματεριαλιστικής διαλεκτικής. Ο Λένιν λέει: «κυριολεκτικά η διαλεκτική είναι η μελέτη τής αντίφασης μέσα στην ίδια την ουσία των πραγμάτων…». Αυτός ο νόμος, λέει συχνά ο Λένιν, είναι η βάση, ο πυρήνας τής διαλεκτικής. Για τούτο, όταν μελετάμε αυτόν τον νόμο, δεν μπορούμε να μη θίξουμε ορισμένα φιλοσοφικά ζητήματα. Αν ασχοληθούμε μ’ αυτά τα ζητήματα, θα κατανοήσουμε τις ίδιες τις βάσεις τής ματεριαλιστικής διαλεκτικής. Κι αυτές είναι τα επόμενα ζητήματα: οι δυο κοσμοθεωρίες, η καθολικότητα τής αντίφασης, ο ειδικός της χαρακτήρας, η κύρια αντίφαση και η κύρια άποψη τής αντίφασης, η ταυτότητα και η πάλη των αντιθέτων, η θέση τού ανταγωνισμού στη σειρά των αντιφάσεων.

Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής της Θάλασσας, της Γυναίκας, του Θανάτου και της Αντίστασης

Αντίσταση

....
Κύμα θανάτου ξαπολιοῦνται οἱ Γερμανοί.
Τ᾿ ἄρματα ζώνεσαι μ᾿ ἀρχαία κραυγὴ πολέμου.
Κυνήγι παίζουνε μαχαίρι καὶ σκοινί,
Οἱ κρεμασμένοι στὰ δέντρα, μπαίγνιο τοῦ ἀνέμου.

Κι ἀπὲ Δεκέμβρη, στὴν Ἀθήνα καὶ Φωτιά.
Τοῦτο τῆς Γῆς τὸ θαλασσόδαρτο ἀγκωνάρι,
Λικνίζει κάτου ἀπὸ τὸ Δρῦ καὶ τὴν Ἰτιὰ
τὸ Διάκο, τὸν Κολοκοτρώνη καὶ τὸν Ἄρη.


* Δημοσιεύτηκε στὰ «Ἐλεύθερα Γράμματα» στὶς 10 Αὐγούστου 1945
στὸ φύλλο ὑπ᾿ ἀριθμὸν 14.

Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1910 σε μια μικρή πόλη της Μαντζουρίας κοντά στο Χαρμπίν και τεσσάρων χρονών έφυγε με την οικογένειά του για την Κεφαλονιά, απ΄όπου κατάγονταν οι δικοί του. Γιος του μεγαλέμπορου Χαρίλαου Καββαδία και της Δωροθέας το γένος Αγγελάτου το 1914 μετά το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου η οικογένεια Καββαδία επισκέφτηκε την Ελλάδα και κατέληξε στο Αργοστόλι ως το 1921,στη συνέχεια μετακομίζουν στον Πειραιά αρχικά στην οδό Φραγκιαδών (Φρεαττύδα) κι έπειτα στην οδό Βούλγαρη 118 (Πασαλιμάνι), όπου ο Νίκος θα τελειώσει το δημοτικό στη σχολή Saint Paul .

Η Βροχή είναι ζωή! Και η ζωή είναι μια διαρκής μάχη για την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια. Για την νέα ταινία της Αλίντας Δημητρίου "Τα Κορίτσια της Βροχής"

* Η ταινία θα προβάλλεται από την Πέμπτη 12/1 έως και την Πέμπτη 19/1 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48 στον Κεραμικό.




του Δημήτρη Παυλίδη

Με την πρώτη επίσημη προβολή στις 11 του Γενάρη στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, ξεκινά το ανεξάρτητο ταξίδι της προς το πλατύ κοινό, η νέα ταινία της Αλίντας Δημητρίου. Με Τα Κορίτσια της Βροχής, ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας δύο ωρών, ολοκληρώνεται η τριλογία με θέμα την πρωταγωνιστική , αλλά υποτιμημένη εν πολλοίς, συμμετοχή των γυναικών στην σύγχρονη κοινωνική και πολιτική ιστορία της χώρας. Προηγήθηκαν το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Πουλιά στον Βάλτο με θέμα τις γυναίκες στην Αντίσταση και στην μετακατοχική περίοδο και η Ζωή στους Βράχους για τον αγώνα στον Δημοκρατικό Στρατό και την σκληρή δοκιμασία στις εξορίες και στις φυλακές. Τα Κορίτσια της Βροχής είναι οι πιο πολλές, νέες κοπέλες, Λαμπράκισες πριν την Χούντα η νεότερες, που πήραν όλες ενεργά μέρος στον αντι-δικτατορικό αγώνα. Πιάστηκαν, βασανίστηκαν, δικάστηκαν, φυλακίστηκαν η εξορίστηκαν σε διάφορες περιόδους της επτάχρονης φασιστικής τυραννίας.